Οι δηµοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου στην Τουρκία ανέδειξαν ως µεγάλο νικητή τον δήµαρχο Κωνσταντινουπόλεως, Εκρέµ Ιµάµογλου, και ως µεγάλο ηττηµένο τον Τούρκο πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν. Το κόµµα του Ερντογάν χάνει πολλούς µεγάλους δήµους και γενικά το ποσοστό του υπολείπεται από αυτό του αντιπολιτευοµένου Λαϊκού Ρεπουµπλικανικού Κόµµατος. Η ήττα του Ερντογάν και του κόµµατος ΑΚΡ οφείλεται κυρίως στα σοβαρά οικονοµικά προβλήµατα και στην κόπωση του λαού από τη µακρόχρονη παρουσία του σε ηγετικές θέσεις.

Εχω ξαναγράψει σε αυτόν τον φιλόξενο χώρο ότι δεν δικαιολογούνται πανηγυρισµοί κάθε φορά που εµφανίζεται µια νέα πολιτική προσωπικότητα στην Τουρκία. Η κεντρική γραµµή στην εξωτερική πολιτική και στην άµυνα είναι κρατικά σχεδιασµένη και µακροπρόθεσµη. ∆εν εξαρτάται από την αλλαγή προσώπων. Ηδη βλέπω άρθρα που υποδέχονται τον Ιµάµογλου ως φιλέλληνα. ∆ίδεται η εντύπωση ότι, αν αποµακρυνθεί από την εξουσία ο Ερντογάν, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα βελτιωθούν αυτοµάτως. Κάτι τέτοιο δεν θα συµβεί.

Μιλώντας για τον Ιµάµογλου, καλό είναι να γνωρίζουµε ότι συνδέεται προσωπικά µε την Κύπρο και είναι θαυµαστής του Τουρκοκύπριου εθνικιστή ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς. Ο Ιµάµογλου γεννήθηκε στην Τραπεζούντα, αλλά σπούδασε στα Κατεχόµενα της Κύπρου. Επαιξε ποδόσφαιρο στην τουρκοκυπριακή οµάδα Τουρκική Εστία Λεµεσού, η οποία µετά την εισβολή του 1974 έχει ως έδρα την Κυρήνεια. Το 2014 ο Ιµάµογλου εξελέγη δήµαρχος σε δήµο γειτονικό προς την Κωνσταντινούπολη, το Beylikduzu. Επειτα από τρία χρόνια, δηλαδή το 2017, ανήγειρε µνηµείο προς τιµήν του Ραούφ Ντενκτάς, του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων κατά την περίοδο από το 1964 µέχρι και πολλά χρόνια µετά την εισβολή. Ο Ντενκτάς ίδρυσε την τουρκοκυπριακή ένοπλη οργάνωση ΤΜΤ, η οποία -κατά δική του οµολογίαέσφαξε το 1974 Ελληνοκυπρίους αµάχους και στρατιώτες. Εξάλλου, ο Ραούφ Ντενκτάς ήταν ο πρώτος πρόεδρος του παράνοµου ψευδοκράτους, το οποίο ιδρύθηκε στα Κατεχόµενα τον Νοέµβριο του 1983. Αυτόν τιµά µε µνηµείο και µε δηλώσεις ο Εκρέµ Ιµάµογλου. Ο ανερχόµενος Τούρκος πολιτικός δεν κρύβει τον θαυµασµό του για την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο και για τους πρωτεργάτες της. ∆ηλώνει ότι τιµά τον τότε πρωθυπουργό, Μπουλέντ Ετσεβίτ, τον οποίο επαινεί διότι έκανε... ένα θαρραλέο βήµα. Επίσης, σέβεται τον ισλαµιστή Νετσµεντίν Ερµπακάν, του τότε Κόµµατος Εθνικής Σωτηρίας, ο οποίος ήταν αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως κατά την εισβολή. Ο Ιµάµογλου αποκαλεί την εισβολή «ειρηνευτική επιχείρηση», κατά την επίσηµη τουρκική ορολογία. Τονίζει ότι πρέπει να υποστηριχθεί το ψευδοκράτος (η αυτοαποκαλούµενη «Τουρκική ∆ηµοκρατία της Βορείου Κύπρου») και να αναβαθµισθεί διεθνώς. Βλέπουµε ότι ουσιαστικά στο Κυπριακό οι θέσεις του δεν διαφέρουν από εκείνες του Ερντογάν, ο οποίος ζητεί τη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Ακριβώς 50 χρόνια µετά την τουρκική εισβολή του 1974, είναι χρήσιµο να παύσουµε να τρέφουµε αυταπάτες για κάποια σηµαντική αλλαγή στη στρατηγική της Αγκυρας. Οποιος κι αν είναι ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός, ο στόχος είναι σαφής: η εγκαθίδρυση µιας χαλαρής συνοµοσπονδίας δύο κρατών, ούτως ώστε η Τουρκία να ελέγχει πλήρως το βόρειο τµήµα της Κύπρου και µερικώς -µε δικαίωµα επέµβασης- το νότιο τµήµα.

Ο Ελληνισµός οφείλει να περιφρουρήσει την ύπαρξη της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και να ενισχύσει τον ενιαίο αµυντικό και πολιτιστικό χώρο.