Το ΠΑΣΟΚ ορθώς δεν λειτουργει ως «αυτοφωράκιας»
Ορθώς η Χαριλάου Τρικούπη δια του Οδ. Κωσταντινόπουλου με τη συνέντευξη που έδωσε στα Παραπολιτικά κάλεσε τον Α. Τσίπρα να πάει μέχρι τέλους το νομοθέτημα της απλής αναλογικής που έφερε, στηρίζοντας αν θέλει τον Κ. Μητσοτάκη για πρωθυπουργό.
Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ και Αντιπρόεδρος της Βουλής Οδυσσέας Κωσταντινόπουλος στο πλαίσιο συνέντευξης του στην εφημερίδα Παραπολιτικά δέχτηκε μια ερώτηση για το εάν υπάρχουν περιθώρια κυβερνητικής συνεργασίας του κόμματος του είτε με τη Ν.Δ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό στην περίπτωση που το εκλογικό αποτέλεσμα είναι τέτοιο που δεν καθίσται εφικτός ο στόχος της αυτοδυναμίας. «Δεν αποδεχόμαστε ουτε τον κ. Μητσοτάκη ουτε τον κ. Τσίπρα, για τη θέση του επόμενου πρωθυπουργού» ανέφερε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας όμως πως είναι ανοιχτός ο δρόμος να διεκδικήσουν την αυτοδυναμία απ' το να ζητούν εκ των προτέρων δήλωση «υποταγής» στο ΠΑΣΟΚ.
Ουσιαστικά ο κ. Κωσταντινόπουλος είπε το αυτονόητο, ασχέτως εάν μετά τις επιθέσεις που δέχεται η Χαριλάου Τρικούπη απο τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο Ν. Ανδρουλάκης δεν ανταποκρίνεται θετικά στην πρόταση του Α. Τσίπρα για τη συγκρότηση προοδευτικής διακυβέρνησης τη σκυτάλη με αφορμή τη συνέντευξη του βουλευτή Αρκαδίας στα Παραπολιτικά την πήρε η Ν.Δ για να κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ για «μικρομεγαλισμό».
Το ΠΑΣΟΚ στην προκειμένη περίπτωση, με τις αρνητικές απαντήσεις που δίνει και στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ, έχει δίκιο. Και δεν είναι θέμα «μικρομεγαλισμού» ή «αλαζονείας» η στάση που κρατά απέναντι στους... πολιορκητές του, αλλά θέμα δημοκρατίας και σεβασμού της λαϊκης ετυμηγορίας. Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα η διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, αλλά θα πηγαίναμε στο μοντέλο της «ποδοσφαιρικής αλάνας των παδικών μας χρόνων». Όπου για να γίνει ένα ματς, οι μεγαλύτεροι που έφερναν και τις μπάλες, κανόνιζαν και τους όρους του παιχνιδιου. Διάλεγαν αυτοί ποιους «πιτσιρικάδες» θα βάλουν στον αγώνα και στην ομάδα τους.
Όμως υπάρχει και μια ακόμη σοβαρή παράμετρος που το ΠΑΣΟΚ καλά κάνει και δεν δηλώνει πίστη ή παράδοση σε κανέναν. Ειναι ο σεβασμός στις θεμελιώδεις αξίες του δημοκρατικού πολιτευματος μας, όπως η ιδεολογία του κάθε κόμματος, το πρόγραμμα του, ακόμη και το επίπεδο των στελεχών του. Όλα αυτά, που τα προηγούμενα χρόνια με πρόσχημα τα μνημόνια συρρικνώθηκαν και τσακαλώθηκαν στο βωμό των εκφραστών του πολιτικού καιροσκοπισμού, των ανίερων συμμαχιών, των αταίριαστων ζευγαρωμάτων, συμβάλλοντας όχι μόνο στην άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά και στη γιγάντωση περιθωριακών ηγετίσκων, σημερα που υποτίθεται η χώρα έχει εισέλθει σε καθεστώς κανονικότητας είναι ένας λόγος παραπάνω να περιφρουρηθούν και ο κόσμος να εισπράξει το μήνυμα πως η πολιτική δεν είναι μια στημένη παράσταση, βασισμένη σε υπόγειες συναλλαγές και προσυμφωνημένα κόλπα.
Κι επειδή αυτές οι εκλογές θα διεξαχθουν με το σύστημα της απλής αναλογικής, που τάχα μου προάγει την αναλογικότητα της ψήφου, τον πλουραλισμό, την πολυφωνία, ενθαρρύνει τις συμμαχίες και τις κυβερνήσεις συνεργασίας, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε κάποια πράγματα και να επισημάνουμε και ορισμένα ακόμη, που αν μη τι άλλο, αναδεικνύουν την πολιτική υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η απλή αναλογική, έτσι όπως την ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τιποτε άλλο παρά ένα νομοθετικό τέχνασμα και μια καλοστημένη παγίδα στη Νέα Δημοκρατία. Στόχευε στην ακυβερνησία και όχι στην συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε την ισότιμη αξία της ψήφου των πολιτών θα ψήφιζε ως κυβέρνηση μια ανόθευτη απλη αναλογική και όχι μια «μουσαντένια» με την οποία δεν άλλαξε η βάση του 3% ως όριο εισόδου για ένα κόμμα στην Βουλή.
Ας δούμε όμως και ποιοι ψήφισαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ την απλή αναλογική. Δυο κόμματα που σήμερα έχουν εξαφανιστεί απο τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου και η Ένωση Κεντρωων του Βασίλη Λεβέντη. Και εφόσον απο την Κουμουνδούρου το εκλογικό συστημα της απλής αναλογικής διαφημίζεται ως ένα σπουδαίο ιδεολογικό κεκτημένο της Αριστεράς και προβάλλεται ως ιδανικό μοντέλο για τη συγκρότηση συμμαχικών κυβερνήσεων τότε τι πιο λογικό ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει να κάνει «χωριό» με όσους το ασπάζονται. Διαφορετικά δεν έχει νοήμα να είσαι υπέρ της απλής αναλογικής, έστω και αυτης της κουτσουρεμένης, αλλά την επομένη των εθνικών εκλογών να δηλώνεις αρνητής των συνεργασιών.
Οπότε ο Α. Τσίπρας, που αποθεώνει το νομοθέτημα του, θα πρέπει να απευθυνθεί στις δυνάμεις που ειναι υπέρ της απλής αναλογικής, ενθαρρύνοντας την είσοδο τους στην Βουλή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσοστά, ώστε όλοι μαζί να σχηματίσουν ένα υπέροχο κυβερνητικό άξονα διακυβέρνησης. Δηλαδή να κάνει γενναία ανοίγματα στο ΚΚΕ, που κανείς δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο θέλει απλή αναλογική αλλά δεν τον ενδιαφέρει να συνεργαστεί με κανένα κόμμα, να ζητήσει απο τον Π. Καμμένο να ξαναστήσει τους ΑΝΕΛ, που ψήφισαν την απλή αναλογική, να καλέσει τον Β. Λεβέντη να δώσει τη μάχη της εισόδου στην Βουλή με την Ενωση Κεντρώων, που επίσης την υπερψήφισαν, αλλά κυρίως να ευχηθεί την εκλογική ενδυνάμωση και του ΜέΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη. Και όχι όταν τον ρωτούν οι δημοσιογράφοι να σπέρνει αμφιβολίες, λέγοντας με απαξιωτικό τρόπο «καθιστε να δούμε αν θα μπει στην Βουλή». Και κυρίως εν όψει των εθνικών εκλογών να μην «αυτοδιαψεύεται», διολισθαίνοντας σε κραυγαλέες αντιφάσεις.
Δεν μπορεί να θέλεις ως κόμμα και απλή αναλογική και αυτοδυναμία. Και επειδή όλα τα παραπάνω συνδέονται και με τη στάση του ΠΑΣΟΚ αξίζει να σημειωθεί ότι η Χαριλάου Τρικούπη δεν ψήφισε την απλή αναλογική όταν την έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή, ώστε να είναι υποχρεωμένος σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης να αποδεχτεί το αφήγημα του Α. Τσίπρα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης».
Ορθώς λοιπόν η Χαριλάου Τρικούπη δια του Οδ. Κωσταντινόπουλου με τη συνέντευξη που έδωσε στα Παραπολιτικά καλεσε τον Α. Τσίπρα να πάει μέχρι τέλους το νομοθέτημα της απλής αναλογικής που έφερε, στηρίζοντας αν θέλει τον Κ. Μητσοτάκη για πρωθυπουργό. Διαφορετικά ας πάει η χώρα σε επαναληπτικές εκλογές. Όμως και σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι δεν πείθει με το να ισχυρίζεται πως ο τόπος δεν αντέχει διπλές κάλπες. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πολιτικός αρχηγός που σε ένα εξάμηνο απο το Γενάρη του 2015 μέχρι το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, προκάλεσε τρεις κάλπες. Την πρώτη για να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς δεν συναίνεσε στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τη δευτερη στέλνοντας μες στο κατακαλόκαιρο τον ελληνικό λαό να ψηφίζει για το δημοψήφισμα παρωδία και την Τρίτη, στήνοντας κάλπες το Σεπτέμβρη του 2015, αφού προηγουμένως είχε διαβεβαιώσει τους πάντες ότι δεν θα το πράξει αρκεί να βάλουν πλάτη στη Βουλη για την ψήφιση του αριστερου μνημονίου.
Συνεπώς η δημόσια τοποθέτηση του Ν. Ανδρουλάκη δείχνει πως ο ίδιος δεν πρόκειται να μεταβληθεί σε βολικό «αυτοφωράκια» ουτε της Νέας Δημοκρατίας, ουτε του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να πληρώσει το κόμμα του για μια ακόμη φορά τα «σπασμένα». Το ΠΑΣΟΚ αυτό το έκανε την περίοδο που η χώρα διέτρεχε εθνικούς κίνδυνους, βάζοντας πλάτη και στη Ν.Δ του Α. Σαμαρά και στον ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα, αλλά σήμερα που η υποτίθεται έχει επανέλθει η κανονικότητα στη χώρα για ποιο λόγο να «πυροβολήσει τα πόδια του» για χάρη του Κ. Μητσοτάκη ή του Α. Τσίπρα;
Και αυτό στην περίπτωση που το εκλογικό αποτέλεσμα είναι τέτοιο που δεν καθίσται εφικτός ο στόχος της αυτοδυναμίας. «Δεν αποδεχόμαστε ουτε τον κ. Μητσοτάκη ουτε τον κ. Τσίπρα, για τη θέση του επόμενου πρωθυπουργού» ανέφερε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας όμως πως είναι ανοιχτός ο δρόμος να διεκδικήσουν την αυτοδυναμία απ' το να ζητούν εκ των προτέρων δήλωση «υποταγής» στο ΠΑΣΟΚ.
Ουσιαστικά ο κ. Κωσταντινόπουλος είπε το αυτονόητο, ασχέτως εάν μετά τις επιθέσεις που δέχεται η Χαριλάου Τρικούπη απο τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο Ν. Ανδρουλάκης δεν ανταποκρίνεται θετικά στην πρόταση του Α. Τσίπρα για τη συγκρότηση προοδευτικής διακυβέρνησης τη σκυτάλη με αφορμή τη συνέντευξη του βουλευτή Αρκαδίας στα Παραπολιτικά την πήρε η Ν.Δ για να κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ για «μικρομεγαλισμό».
Το ΠΑΣΟΚ στην προκειμένη περίπτωση, με τις αρνητικές απαντήσεις που δίνει και στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ, έχει δίκιο. Και δεν είναι θέμα «μικρομεγαλισμού» ή «αλαζονείας» η στάση που κρατά απέναντι στους... πολιορκητές του, αλλά θέμα δημοκρατίας και σεβασμού της λαϊκης ετυμηγορίας. Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα η διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, αλλά θα πηγαίναμε στο μοντέλο της «ποδοσφαιρικής αλάνας των παδικών μας χρόνων». Όπου για να γίνει ένα ματς, οι μεγαλύτεροι που έφερναν και τις μπάλες, κανόνιζαν και τους όρους του παιχνιδιου. Διάλεγαν αυτοί ποιους «πιτσιρικάδες» θα βάλουν στον αγώνα και στην ομάδα τους.
Όμως υπάρχει και μια ακόμη σοβαρή παράμετρος που το ΠΑΣΟΚ καλά κάνει και δεν δηλώνει πίστη ή παράδοση σε κανέναν. Ειναι ο σεβασμός στις θεμελιώδεις αξίες του δημοκρατικού πολιτευματος μας, όπως η ιδεολογία του κάθε κόμματος, το πρόγραμμα του, ακόμη και το επίπεδο των στελεχών του. Όλα αυτά, που τα προηγούμενα χρόνια με πρόσχημα τα μνημόνια συρρικνώθηκαν και τσακαλώθηκαν στο βωμό των εκφραστών του πολιτικού καιροσκοπισμού, των ανίερων συμμαχιών, των αταίριαστων ζευγαρωμάτων, συμβάλλοντας όχι μόνο στην άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά και στη γιγάντωση περιθωριακών ηγετίσκων, σημερα που υποτίθεται η χώρα έχει εισέλθει σε καθεστώς κανονικότητας είναι ένας λόγος παραπάνω να περιφρουρηθούν και ο κόσμος να εισπράξει το μήνυμα πως η πολιτική δεν είναι μια στημένη παράσταση, βασισμένη σε υπόγειες συναλλαγές και προσυμφωνημένα κόλπα.
Κι επειδή αυτές οι εκλογές θα διεξαχθουν με το σύστημα της απλής αναλογικής, που τάχα μου προάγει την αναλογικότητα της ψήφου, τον πλουραλισμό, την πολυφωνία, ενθαρρύνει τις συμμαχίες και τις κυβερνήσεις συνεργασίας, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε κάποια πράγματα και να επισημάνουμε και ορισμένα ακόμη, που αν μη τι άλλο, αναδεικνύουν την πολιτική υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η απλή αναλογική, έτσι όπως την ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τιποτε άλλο παρά ένα νομοθετικό τέχνασμα και μια καλοστημένη παγίδα στη Νέα Δημοκρατία. Στόχευε στην ακυβερνησία και όχι στην συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε την ισότιμη αξία της ψήφου των πολιτών θα ψήφιζε ως κυβέρνηση μια ανόθευτη απλη αναλογική και όχι μια «μουσαντένια» με την οποία δεν άλλαξε η βάση του 3% ως όριο εισόδου για ένα κόμμα στην Βουλή.
Ας δούμε όμως και ποιοι ψήφισαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ την απλή αναλογική. Δυο κόμματα που σήμερα έχουν εξαφανιστεί απο τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου και η Ένωση Κεντρωων του Βασίλη Λεβέντη. Και εφόσον απο την Κουμουνδούρου το εκλογικό συστημα της απλής αναλογικής διαφημίζεται ως ένα σπουδαίο ιδεολογικό κεκτημένο της Αριστεράς και προβάλλεται ως ιδανικό μοντέλο για τη συγκρότηση συμμαχικών κυβερνήσεων τότε τι πιο λογικό ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει να κάνει «χωριό» με όσους το ασπάζονται. Διαφορετικά δεν έχει νοήμα να είσαι υπέρ της απλής αναλογικής, έστω και αυτης της κουτσουρεμένης, αλλά την επομένη των εθνικών εκλογών να δηλώνεις αρνητής των συνεργασιών.
Οπότε ο Α. Τσίπρας, που αποθεώνει το νομοθέτημα του, θα πρέπει να απευθυνθεί στις δυνάμεις που ειναι υπέρ της απλής αναλογικής, ενθαρρύνοντας την είσοδο τους στην Βουλή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσοστά, ώστε όλοι μαζί να σχηματίσουν ένα υπέροχο κυβερνητικό άξονα διακυβέρνησης. Δηλαδή να κάνει γενναία ανοίγματα στο ΚΚΕ, που κανείς δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο θέλει απλή αναλογική αλλά δεν τον ενδιαφέρει να συνεργαστεί με κανένα κόμμα, να ζητήσει απο τον Π. Καμμένο να ξαναστήσει τους ΑΝΕΛ, που ψήφισαν την απλή αναλογική, να καλέσει τον Β. Λεβέντη να δώσει τη μάχη της εισόδου στην Βουλή με την Ενωση Κεντρώων, που επίσης την υπερψήφισαν, αλλά κυρίως να ευχηθεί την εκλογική ενδυνάμωση και του ΜέΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη. Και όχι όταν τον ρωτούν οι δημοσιογράφοι να σπέρνει αμφιβολίες, λέγοντας με απαξιωτικό τρόπο «καθιστε να δούμε αν θα μπει στην Βουλή». Και κυρίως εν όψει των εθνικών εκλογών να μην «αυτοδιαψεύεται», διολισθαίνοντας σε κραυγαλέες αντιφάσεις.
Δεν μπορεί να θέλεις ως κόμμα και απλή αναλογική και αυτοδυναμία. Και επειδή όλα τα παραπάνω συνδέονται και με τη στάση του ΠΑΣΟΚ αξίζει να σημειωθεί ότι η Χαριλάου Τρικούπη δεν ψήφισε την απλή αναλογική όταν την έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή, ώστε να είναι υποχρεωμένος σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης να αποδεχτεί το αφήγημα του Α. Τσίπρα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης».
Ορθώς λοιπόν η Χαριλάου Τρικούπη δια του Οδ. Κωσταντινόπουλου με τη συνέντευξη που έδωσε στα Παραπολιτικά καλεσε τον Α. Τσίπρα να πάει μέχρι τέλους το νομοθέτημα της απλής αναλογικής που έφερε, στηρίζοντας αν θέλει τον Κ. Μητσοτάκη για πρωθυπουργό. Διαφορετικά ας πάει η χώρα σε επαναληπτικές εκλογές. Όμως και σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι δεν πείθει με το να ισχυρίζεται πως ο τόπος δεν αντέχει διπλές κάλπες. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πολιτικός αρχηγός που σε ένα εξάμηνο απο το Γενάρη του 2015 μέχρι το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, προκάλεσε τρεις κάλπες. Την πρώτη για να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς δεν συναίνεσε στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τη δευτερη στέλνοντας μες στο κατακαλόκαιρο τον ελληνικό λαό να ψηφίζει για το δημοψήφισμα παρωδία και την Τρίτη, στήνοντας κάλπες το Σεπτέμβρη του 2015, αφού προηγουμένως είχε διαβεβαιώσει τους πάντες ότι δεν θα το πράξει αρκεί να βάλουν πλάτη στη Βουλη για την ψήφιση του αριστερου μνημονίου.
Συνεπώς η δημόσια τοποθέτηση του Ν. Ανδρουλάκη δείχνει πως ο ίδιος δεν πρόκειται να μεταβληθεί σε βολικό «αυτοφωράκια» ουτε της Νέας Δημοκρατίας, ουτε του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να πληρώσει το κόμμα του για μια ακόμη φορά τα «σπασμένα». Το ΠΑΣΟΚ αυτό το έκανε την περίοδο που η χώρα διέτρεχε εθνικούς κίνδυνους, βάζοντας πλάτη και στη Ν.Δ του Α. Σαμαρά και στον ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα, αλλά σήμερα που η υποτίθεται έχει επανέλθει η κανονικότητα στη χώρα για ποιο λόγο να «πυροβολήσει τα πόδια του» για χάρη του Κ. Μητσοτάκη ή του Α. Τσίπρα;
