Επειτα από πολλά-πολλά χρόνια, η Θεσσαλονίκη (και γενικώς η Βόρεια Ελλάδα) ζει µια πρωτόγνωρη πραγµατικότητα, που έχει να κάνει µε την απουσία του Ιβάν Σαββίδη από τα δρώµενα ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Οι εποχές που το σύστηµα Σαββίδη «διόριζε» µέχρι και δηµοτικούς συµβούλους ανήκουν στο παρελθόν, τότε που ο οµογενής επιχειρηµατίας έδινε συνεντεύξεις σε εφηµερίδες και κανάλια, µιλώντας για το πόσο τυχεροί είµαστε που µας συνάντησε ο Τσίπρας, που, όπως έλεγε, ήταν φτυστός ο Πούτιν.

Ολα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, µε τα «ορφανά» του Ιβάν να ψάχνουν (πλέον) και τον πρόεδρο και τα… ρούβλια του, που δύσκολα έρχονται στη Θεσσαλονίκη. Ο µόνος που έχει µείνει για να θυµίζει εκείνες τις νοσταλγικές ηµέρες είναι ο Ανδρέας Παπαµιµίκος, που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό το σύστηµα (;) Ιβάν.

Ο επιφανής κοντός της συµπρωτεύουσας είναι κάτι σαν αυτόκλητος κληρονόµος µιας κληρονοµιάς που, δυστυχώς για τον ίδιο, δεν υφίσταται. Και αυτό γιατί ό,τι έχτισε όλα αυτά τα χρόνια ο µπάρµπας του χτίστηκε µε παράδες τους οποίους (παράδες) δεν διαθέτει ο όψιµος ταβερνιάρης (κάτι γνωρίζω και επ’ αυτού) του Βαρδάρη.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 7/10