Κάτι οι μεταγραφές, κάτι οι εντάσεις, κάλυψαν κάπως το ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού για το κύπελλο. Σε μας τις παλιοσειρές, ξύπνησαν μνήμες 40ετίας. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μου θύμισε το αντάμωμα των δύο «αιωνίων» το 1983. Τότε, βέβαια, το ματς είχε λιγότερη λάμψη επειδή από τη μία υπήρχε ο πρωταθλητής της προηγούμενης τριετίας Ολυμπιακός, που διατήρησε τα σκήπτρα και εκείνη τη σεζόν και από την άλλη ο Παναθηναϊκός σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του. Στο πρώτο ματς, ωστόσο, οι «πράσινοι» είχαν επικρατήσει 1-0 με το γκολ του Κώστα Μαυρίδη και πίστεψαν στο θαύμα.

Έλα, όμως, που ο Νίκος Αναστόπουλος είχε διαφορετική άποψη. Φρόντισε, μάλιστα, να το δείξει από το πρωί. Κι επειδή η καλή, όπως και η κακή μέρα, από νωρίς φαίνονται, ο Βασίλης Κωνσταντίνου συνειδητοποίησε ότι θα περνούσε δύσκολες ώρες στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» που είχε γεμίσει με οπαδούς και των δύο ομάδων. Τότε, άλλωστε, όχι μόνο επιτρέπονταν οι μετακινήσεις, αλλά δεν έπεφτε στα γήπεδα καρφίτσα.

Ο Αναστόπουλος και το... φίλτρο του Λάκη Πετρόπουλου

Ο «Αναστό» είχε τον τρόπο του να προκαλεί τους αντιπάλους του. Όλοι οι παίκτες, άλλωστε, όχι απλά γνωρίζονταν, αλλά πολλοί εξ αυτών είχαν και κοινά στέκια. Το πρωί της 13ης Απριλίου 1983, λοιπόν, ο επιθετικός του Ολυμπιακού τηλεφώνησε στο ξενοδοχείο Auberge, στο οποίο είχε καταλύσει η αποστολή του Παναθηναϊκού. Ζήτησε τον Βασίλη Κωνσταντίνου. Με εντολή του μακαρίτη Λάκη Πετρόπουλου, τα τηλέφωνα στους παίκτες είχαν απαγορευτεί. Περνούσαν όλα από φίλτρο. Ο Αναστόπουλος, όμως, ήταν δαιμόνιος τόσο εντός αγωνιστικού χώρου, όσο και εκτός.

«Είναι ανάγκη. Είμαι ο αδερφός του ο Γιώργος», απάντησε στο ερώτημα ποιος ήταν και στην ενημέρωση όταν δεν επιτρεπόταν να περάσει η γραμμή στους ποδοσφαιριστές. Στο άκουσμα της λέξης «ανάγκη» κι αφού ενημερώθηκε ο Πετρόπουλος, δόθηκε άδεια στον Κωνσταντίνου να απαντήσει. Πήγε, λοιπόν, ο γάτος στο τηλέφωνο.

«Έλα, τι έγινε;», ρώτησε τον... αδερφό του.
«Τι να γίνει, ρε μ....;», απάντησε ο Αναστόπουλος.

Άρχισε ένας τρομερός διάλογος. Με τους δύο παίκτες να χρησιμοποιούν αρκετά γαλλικά.

Κωνσταντίνου: «Ποιος είναι;».
Αναστόπουλος: «Τι ποιος είναι μ@λ@κ@; Εγώ είμαι που θα σε γ.... το μεσημέρι».
Κωνσταντίνου: «Εσύ είσαι, ρε μ%&*@κι; Σήμερα δεν βάζεις γκολ. Θα σε πατήσω και εκεί μέσα».

Αν το ματς έληγε στην κανονική διάρκειά του, ίσως να δικαιωνόταν απόλυτα ο διεθνής τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού. Έλα, όμως, που οι Αμερικανοί λένε ότι δεν τελειώνει μία παράσταση αν δεν τραγουδήσει η χοντρή; Το γκολ του Βαγγέλη Κουσουλάκη στο 58' έστειλε τις δύο ομάδες στην παράταση. Και τότε βγήκε η... χοντρή!

Ο Αναστόπουλος το πήρε πάνω του και άρχισε να βάζει γκολ με κάθε τρόπο.  Στο 94' από κοντά έδωσε στον Ολυμπιακό το σκορ πρόκρισης (2-0). Αλλά δεν έμεινε εκεί. Στο 115' με κεφαλιά έκανε το 3-0 και με πέναλτι στο 120' έστειλε τον... Κωνσταντίνου, για απόσυρση. Ουσιαστικά, εκείνο το απόγευμα ολοκληρώθηκε η καριέρα του με το «τριφύλλι» και αφού υπερασπίστηκε για ένα χρόνο την εστία του ΟΦΗ, το καλοκαίρι του 1984 κρέμασε τα γάντια του. Αλλά στις μεταδόσεις εκείνου του ματς, υπήρχαν αναφορές για την αποχώρηση του «Μπίλυ», όπως για χρόνια αποκαλούσε ο Αναστόπουλος τον συμπαίκτη του στην Εθνική, αλλά αντίπαλό του σε πρωτάθλημα και κύπελλο. 

Ιούνιος Βερν