Η ∆ιεθνής ∆ιάσκεψη στο Παρίσι την Τρίτη, στην οποία συµµετείχε ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, είχε πολύ περισσότερα µηνύµατα από ό,τι αναµενόταν. Τη διάσκεψη προκάλεσε ο Γάλλος πρόεδρος κ. Μακρόν. Σε αυτή συµµετείχαν 17 χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε επίπεδο ηγεσίας, καθώς και 4 σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών ή Άµυνας. Σύνολο λοιπόν 21 στις 27 της Ένωσης. Το µοναδικό θέµα που είχε ως αντικείµενο διαβουλεύσεων η διάσκεψη ήταν η Ουκρανία και το πώς θα εξελιχθεί η στήριξη από τις ευρωπαϊκές χώρες στο Κίεβο, µε δεδοµένο µάλιστα ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάµεις βρίσκονται σε υποχώρηση και η αµερικανική επιπλέον βοήθεια λόγω εµπλοκής στο Κογκρέσο µάλλον… αργεί.

Καθώς έβγαιναν οι ηγέτες από τη διάσκεψη, που σηµειωτέον εξελίχθηκε σε θερµό κλίµα αλλά µε έντονες συζητήσεις, οι Έλληνες δηµοσιογράφοι µάλλον αιφνιδιάστηκαν από τη διπλωµατική λεπτότητα αλλά και την αµεσότητα των ανακοινώσεων Μητσοτάκη. Ειδικά στο εξής κύριο σηµείο: «Επειδή άκουσα και διάφορα σχόλια από συναδέλφους οµολόγους µου για ζητήµατα τα οποία ενδεχοµένως να συζητήθηκαν εντός της αίθουσας, θέλω να διαβεβαιώσω ότι δεν υπάρχει κανένα ζήτηµα αποστολής δυνάµεων, ευρωπαϊκών δυνάµεων του ΝΑΤΟ, εντός της Ουκρανίας, ένα ζήτηµα το οποίο για την Ελλάδα δεν υφίσταται και πιστεύω δεν υφίσταται και για τη µεγάλη πλειοψηφία των οµολόγων µας».

Οι δηλώσεις αυτές του Έλληνα πρωθυπουργού δεν ήταν «ορφανές», αφού πολύ µεγαλύτερο αιφνιδιασµό δηµιούργησαν οι τοποθετήσεις για το ίδιο θέµα του Γάλλου προέδρου. Και συγκεκριµένα όταν έλεγε: «Η αποστολή δυτικών στρατευµάτων στα πεδία των µαχών στην Ουκρανία στο µέλλον δεν µπορεί να αποκλειστεί». Για να συνεχίσει «δεν υπάρχει συναίνεση σήµερα για την αποστολή επισήµως χερσαίων στρατευµάτων. Όµως τίποτα δεν µπορεί να αποκλειστεί, θα κάνουµε ό,τι απαιτείται ώστε η Ρωσία να µην µπορέσει να κερδίσει τον πόλεµο αυτό». Το εκπληκτικό είναι ότι η Γαλλία από την πλευρά της ήταν στις δυνάµεις αυτές που υποστήριξαν το σενάριο συµµετοχής µε χερσαίες δυνάµεις στον πόλεµο της Ουκρανίας µε τη Ρωσία.

Φυσικά, ο Εµ. Μακρόν µίλησε για «στρατηγική αµφισηµία» όσον αφορά τα µηνύµατα που στέλνονται την παρούσα περίοδο στη Μόσχα να µην προχωρήσει επιθετικά, αλλά αυτό δεν αλλάζει το ακατανόητο της συµµετοχής ευρωπαϊκών δυνάµεων, ακόµη και σε διµερές επίπεδο, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις επί ουκρανικού εδάφους, αυξάνοντας τις πιθανότητες ο τοπικός πόλεµος µε τις παγκόσµιες δυτικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας να εξελιχθεί σε έναν νέο παγκόσµιο πόλεµο επί του ευρωπαϊκού εδάφους. Οι συνθήκες είναι «ύποπτες» όσο και αν τέτοια σενάρια θεωρούνται παράλογα.

Η ∆υτική Συµµαχία έχει πολλά προβλήµατα αποσυναρµολόγησης, µε τις ΗΠΑ να κρατούν αποστάσεις από το πεδίο παρά το γεγονός ότι έχουν χρεωθεί περίπου 120 δισ. δολάρια για να στηρίξουν το Κίεβο. Επίσης, η Ρωσία δείχνει όλο και πιο πολύ κυρίαρχη στην Ανατολική Ουκρανία, χωρίς όµως µέχρι στιγµής βάσιµα να επιδεικνύει διάθεση ότι θα περάσει το όριο του ποταµού ∆νείπερου δυτικά. Φυσικά, υπάρχουν οι ανακοινώσεις Βρετανών στρατιωτικών και ινστιτούτων στρατηγικής που µιλούν για τον κίνδυνο νέου παγκόσµιου πολέµου, εφόσον η Ρωσία επιτεθεί στην Πολωνία ή τις Βαλτικές.

Αλλά τέτοιου τύπου σενάρια έχουν λογική για να διατηρούν συσπειρωµένη την κοινή γνώµη στα έθνη στη ∆ύση για τη στήριξη ενός πολέµου που έχει δείξει τα όριά του και πλέον έχει «κουράσει». Στο επίπεδο της Γαλλίας, της µόνης πυρηνικής δύναµης στην Ενωµένη Ευρώπη, ένα τέτοιο σενάριο δηµιουργεί µια πεποίθηση της ισχύος της απέναντι στην πολύ ισχυρή σε επίπεδο πυρηνικών Ρωσία. Η Ελλάδα πάντως έδειξε τα όριά της, έστω και αν ο πρωθυπουργός δέχεται πιέσεις (βλέπε το ψήφισµα για το «κράτος δικαίου» µε τη συµµετοχή Γάλλων), που µάλιστα έχει κρίνει ότι δεν πρέπει να τις µοιραστεί στο εσωτερικό πέραν των δηλώσεών του από το Παρίσι…