Σήµερα συµπληρώνονται έξι µήνες (πώς περνά ο χρόνος!) από τη µέρα που έφυγε από τη ζωή ένα µεγάλο κοµµάτι τούτης εδώ της ύπαρξης. Των «Παραπολιτικών».

Εξι µήνες χωρίς τον άνθρωπο που κατέθετε καθηµερινά την ψυχή του για όσα όµορφα έχτισε τούτη εδώ η τρελοπαρέα. Κάθε µέρα που περνά, η απουσία του δικού µας Παναγιώτη γίνεται και πιο αισθητή. Μας λείπουν οι πλάκες του, οι ιδέες του, µα κυρίως οι φωνές του. Μας λείπει ό,τι τον έκανε ξεχωριστό ως άνθρωπο, οικογενειάρχη και επαγγελµατία.

Σήµερα, εκεί ψηλά στα Καλάβρυτα, σε ένα µοναστήρι που αγάπησε, θα τελεστεί το εξάµηνο µνηµόσυνο του δικού µας ανθρώπου, που είµαι σίγουρος ότι από κει όπου βρίσκεται θα αισθάνεται υπερήφανος για όλους εµάς, που τόσο άδικα και κυρίως τόσο πρόωρα άφησε πίσω.

Ολοι εµείς, η παρέα σου, σε θυµόµαστε µε αγάπη και νοσταλγούµε όσα περάσαµε µαζί. ∆ύσκολα και (λίγα) εύκολα. Α, και για να µην το ξεχάσω και µε µαλώσεις. Θα µας λείψει το (καθιερωµένο) τραγούδι σου ξηµερώµατα στις Λουσακιές…