On s’ engage et puis ovoit! Ας εμπλακούμε στη μάχη και μετά βλέπουμε! Το περίφημο σύνθημα του Ναπολέοντα μπορεί να μην οδήγησε τις στρατιές του στην τελική νίκη, φαίνεται, όμως, ότι είναι αυτό που καθοδηγεί τη στρατηγική της ελληνικής διπλωματίας στην εκστρατεία εναντίον του επεκτατισμού του Ερντογάν. Μια εκστρατεία που τα έχει όλα: μυστική διπλωματία, διερευνητικές, Χάγη, απειλή κυρώσεων και πομφόλυγες «καζάν-καζάν», χωρίς τίποτα να πείθει ότι η στρατηγική αυτή λειτουργεί προς όφελος της πατρίδας. Ο Ερντογάν δεν έχει κανέναν λόγο να διαπραγματευτεί τον «διάλογο», παρά μόνο την «υποταγή». Επαναλαμβάνει ακριβέστατα τη λογική της χιτλερικής Anschluss (άμαχης προσάρτησης): Οικειοποιείται ό,τι ορέγεται και ξεφτιλίζει εν ψυχρώ κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου.

Εμείς λέμε ότι συζητάμε μόνο την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών (υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ). Ενώ η Τουρκία έχει βάλει στην ατζέντα τα πάντα - από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου μέχρι νέο καθεστώς στη Θράκη με αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάνης. Δηλαδή, ουσιαστική διαπραγμάτευση επί των μονομερών διεκδικήσεων της Τουρκίας! Αυτό που εμείς όχι μόνο δεν θέλουμε, αλλά κατηγορηματικά αποκλείουμε (τώρα)...

Έτσι, ζητήματα όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων (σε 12 μίλια, κάτι που θεωρεί η Τουρκία, αν και παρανόμως, αιτία πολέμου - casus belli), ο εναέριος χώρος, το εύρος και η αρμοδιότητα της «περιοχής πτήσεων» (FIR), η κάλυψη ευθυνών για θέματα έρευνας και διάσωσης, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (Αν. Αιγαίου, Δωδεκανήσων) που θέτει η Τουρκία και οι απαράδεκτες αξιώσεις για τις «γκρίζες ζώνες» (αμφισβήτηση κυριαρχίας ελληνικών νησίδων ή βράχων) θεωρούμε ότι είναι σχεδόν ανύπαρκτα ζητήματα ως «μονομερείς διεκδικήσεις» της Τουρκίας για διαπραγμάτευση.

Αλλά τα λόμπι του κατευνασμού και του ενδοτισμού, που επηρεάζουν την κυβέρνηση, επικαλούνται επίμονα τον «διάλογο», για να λυθούν τα ελληνοτουρκικά προβλήματα, και μάλιστα προσπαθούν εξ αρχής να μην υπάρχουν ούτε καν οι «λεπτές κόκκινες γραμμές». Ξεχνούν, βέβαια, ότι ο «διάλογος» από μόνος του ουδέποτε έλυσε προβλήματα μεταξύ κρατών. Οι μεγάλες διπλωματικές συμφωνίες, που άντεξαν στο χρόνο, έγιναν έπειτα από πολέμους ή στη διάρκειά τους. Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί επεκτατική χώρα με «διάλογο» και «κατευνασμό», δεν αποτράπηκε ο πόλεμος. Επισπεύσθηκε ο πόλεμος... Η Συμφωνία του Μονάχου, το 1938, είναι το πιο γνωστό παράδειγμα.

H ηχηρή παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, με τα «όχι» στις διερευνητικές και την προσφυγή στη Χάγη, ήταν σαφής για τον τεράστιο κίνδυνο της «διευρυμένης ατζέντας» που θέτει η Τουρκία... «Ζητάει αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Εποικίζει την Αμμόχωστο και ζητάει δύο χωριστά κράτη στην Κύπρο. Πραγματοποιεί γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και γυροφέρνει επί μήνες σε ελληνική υφαλοκρηπίδα. Και το υπογραμμίζω: η επόμενη αιχμή της τουρκικής απειλής είναι η Θράκη! Οπου ζητούν ήδη αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης. Και όλα αυτά τα κάνει υπό την πίεση συνεχών προκλήσεων, όπως οι αλλεπάλληλες NAVTEX. Αυτά όλα, ασφαλώς, δεν τα συζητάμε. Δεν είναι απλώς κόκκινες, είναι κατακόκκινες γραμμές...».

Και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στις 27/10/2019 διέκοψε την πολυετή σιωπή του για να εκθέσει δημόσια τις θέσεις του στα εθνικά θέματα, και κυρίως τα Ελληνοτουρκικά. Η εξέλιξη έδειξε τι ήθελε να προλάβει. Σοβαρός, δημοκρατικός και θεσμικός, ο Κώστας Καραμανλής μίλησε έπειτα από δέκα χρόνια την ώρα που έπρεπε. Θα παραπέμψω στην -όπως αποδεικνύεται- εύστοχη και προφητική ομιλία του στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Μια ομιλία που αντιστοιχεί και στο σήμερα, τονίζοντας ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει πίσω στις κόκκινες γραμμές της στα Ελληνοτουρκικά, και έστελνε μήνυμα: «Συστάσεις και προτροπές που μας καλούν τάχα να λογικευτούμε και να τα βρούμε με τους Τούρκους, πολύ δε περισσότερο πιέσεις φίλων, συμμάχων ή εταίρων, δεν γίνονται δεκτές. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των εθνικών συμφερόντων μας θα βασιστεί στις δικές μας δυνάμεις. Στην εμπέδωση αρραγούς εθνικού μετώπου και στη διασφάλιση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων μας Δυνάμεων». Αυτά.