«Oι ειδήσεις είναι προσχέδιο της Ιστορίας». Αμέσως μου ήρθε στον νου το δόγμα αυτό της σπουδαίας αμερικανικής δημοσιογραφίας, που δρομολόγησε την «καθαίρεση» του Νίξον. Και ενώ ήμασταν όλοι πανέτοιμοι να παρακολουθήσουμε με περισσή αγωνία την πρώτη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο Τραμπ στη Νέα Υόρκη (στο περιθώριο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ), ακούσαμε την πανίσχυρη πρόεδρο της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, να εξαγγέλλει την έναρξη της διαδικασίας καθαίρεσής του από το αξίωμά του με την κατηγορία της προδοσίας! Μόλις ξεκίνησε και επισήμως ο δηλητηριώδης εμφύλιος ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, που θα παραλύσει την Ουάσινγκτον, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2020. Κανένας πρόεδρος στην αμερικανική Ιστορία δεν καθαιρέθηκε ή δεν απειλήθηκε σοβαρά με καθαίρεση όταν το κόμμα του είχε την πλειοψηφία των εδρών στο Κογκρέσο, που ψηφίζει για το «impeachment». Θυμηθείτε τον Δημοκρατικό πρόεδρο Αντριου Τζόνσον, που αποπέμφθηκε από τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία το 1868, αλλά τελικά αθωώθηκε για μια ψήφο. Ή τον Μπιλ Κλίντον, το 1998, ο οποίος επίσης είχε αθωωθεί από τη Γερουσία, ενώ η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε υπέρ της καθαίρεσής του. Ενώ ο Ρίτσαρντ Νίξον παραιτήθηκε προτού καθαιρεθεί. Αλλά από τη στιγμή που κέρδισαν οι Δημοκρατικοί τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου 2018 για την ανάδειξη του νέου Κογκρέσου, άνοιξε ο δρόμος για πιθανή καθαίρεση του Τραμπ... Οι ελπίδες των Δημοκρατικών να καθαιρεθεί ο Τραμπ αναπτερώθηκαν, καθώς φαίνεται ότι ο ίδιος διέπραξε ένα πολύ σοβαρό λάθος... «Συνωμότησε» στο τηλέφωνο με τον Ουκρανό πρόεδρο να ξεκινήσει ποινικές διώξεις κατά του γιου του Τζο Μπάιντεν. Ο 76χρονος πρώην αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα, που ήδη ανακοίνωσε τη συμμετοχή του στην κούρσα για τη διεκδίκηση του χρίσματος του Δημοκρατικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2020, λέγεται ότι βρήκε κοινό τόπο με ένα τμήμα των Ρεπουμπλικάνων, το οποίο θέλει για δικούς του λόγους να απαλλαγεί από τον Τραμπ.

Ο πρόεδρος Τραμπ βρίσκεται σήμερα σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον, καθώς η ελεγχόμενη από τους Δημοκρατικούς Βουλή των Αντιπροσώπων έχει πλέον τη δύναμη να διαμορφώσει τις εξελίξεις. Με το κόμμα του να μην ελέγχει πλέον όλους τους μοχλούς εξουσίας στην Ουάσινγκτον, ούτε ο ίδιος να διαθέτει πλέον τις ρεπουμπλικανικές πλειοψηφίες που χρειάζεται για να προφυλαχθεί, το σενάριο «Αρμαγεδδών» για την ατίμωσή του... κυριαρχεί.

Κι αν δεν είναι έτσι ακριβώς διατυπωμένο, αυτό είναι το νόημά του: « Είναι χειρότερο κι από ανήθικο· είναι λάθος». Αυτό είναι –ίσως– ένα στερεοτυπικό αξίωμα των πιστών της Realpolitik. Φέρεται να είχε ειπωθεί δημοσίως την περίοδο του σκανδάλου «Γουοτεργκέιτ», το 1973-1974, με αφορμή το ιστορικό ολίσθημα του προέδρου Νίξον, που τον εξανάγκασε σε παραίτηση. Οχι τόσο επειδή ο Τραμπ δεν κάνει σχεδόν τίποτε άλλο παρά πράξεις που «είναι χειρότερες κι από ανήθικες... Είναι λάθος!» Η κοσμοθεωρία που πρεσβεύει, ότι δεν έχει καμία σημασία αν κάνεις κάτι ανήθικο, αρκεί να μην είναι λάθος.

Το χάσμα εξουσίας στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της διαδικασίας «καθαίρεσης» του Νίξον μετέτρεψε τον παντοδύναμο Κίσινγκερ σε ρόλο εφιάλτη κατά της Κύπρου και της Ελλάδας. Ο πρώην πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Ινστιτούτου, Ευγένιος Ρωσσίδης, στο βιβλίο του «Ο Κίσινγκερ και η Κύπρος: Μια μελέτη για την ανομία» εξαπολύει δριμύ «κατηγορώ» εις βάρος του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, για τη στάση του κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, χαρακτηρίζοντάς τον «εγκληματία πολέμου» για τον ρόλο του πριν και κατά την εισβολή του «Αττίλα». «Πρώτον, ο Κίσινγκερ ενθάρρυνε το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, την ώρα που όλοι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ τού έλεγαν να μην το κάνει, και, δεύτερον, ενθάρρυνε την τουρκική εισβολή», καταγγέλλεται στο βιβλίο. Οι συνειρμοί με το σήμερα είναι εύλογοι και εφιαλτικοί... Αυτά.