Ώστε «πόλωση»,λοιπόν ,στην πολιτική σκηνή επιλέγουν οι μεγάλοι μονομάχοι. Πυρ κατά βούληση ,μάχη σώμα με σώμα και όποιος στο τέλος μείνει όρθιος θα είναι ο ευτυχής νικητής .Διότι τώρα είναι ή ώρα ,λένε οι σπουδαίοι στρατηγοί των Δύο, για έφοδο των μεν στο κάστρο της Εξουσίας και για τη νίκη των υπερασπιστών του ,με συντριβή των επιτιθέμενων . Γαλάζιοι και κόκκινοι βάφτηκαν με τα χρώματα του πολέμου και προσπαθούν να φοβίσουν τον αντίπαλο με κραυγές και απειλές .

Οι πιο γενναίοι παρατάσσονται στην πρώτη γραμμή(των ΜΜΕ )και προκαλούν τους εχθρούς τους στη Βουλή με ομιλίες που προκαλούν ανατριχίλες εντός και εκτός αιθούσης . Στα καφενεία ,στα σπίτια ,οι πολίτες δείχνουν -από ευγένεια και μόνο -να ενδιαφέρονται για τα δρώμενα και ανταλλάσσουν ,γελώντας καλοκάγαθα, τρομερά ερωτήματα ,όπως : «Τι ακούτε ρε παιδιά ,θα έχουμε εκλογές ;»… «Και δεν πάν’ να έχουμε;»… «Καλά, για χαζούς μας περνάνε;» … «Μωρέ δεν πάνε να…άντε να μη βρίζω τώρα ; »… « Ε ,δεν είναι τρελό παιδί αυτός ο υπουργός;»… «Αμ η άλλη με το ξανθό κράνος; «…«Πριτς ,που θα τρέχω εγώ να ψηφίσω;» …« Αφού δεν υπάρχει σάλιο βρε παιδιά , τι καθόμαστε και κουβεντιάζουμε ,ποιός θα φάει ποιόν στις εκλογές; »… «Εντάξει ,αλλά λένε για πόλωση ,δεν το ακούσατε;»… «Βρε, μήπως είπανε πόρωση ; »....Και τα καλαμπούρια δίνουν και παίρνουν.

Αλλά τέτοια λόγια δεν θα ακούγονταν ,αν δεν είχαν φροντίσει για την παραγωγή τους οι «αστέρες» της ελληνικής πολιτικής με τις φλυαρίες τους ,τις κραυγές τους ,τις υπερβολές τους ,και τους δημόσιους καβγάδες τους στα μέσα ενημέρωσης. Σήμερα, με τα πικρά καλαμπούρια τους οι πολίτες προσπαθούν μόνο να εκφράσουν δια της πλαγίας οδού τη μεγάλη απογοήτευση τους για το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης στη δημόσια σκηνή και για τις εξαιρετικά χαμηλές επιδόσεις τους σε ρόλους κατόχων και διεκδικητών της κυβερνητικής εξουσίας. Δυστυχώς.