Τον εκσυγχρονισμό ενός πολιτικού συστήματος πρέπει να τον προωθεί με τις ρηξικέλευθες ιδέες του κάποιος πολιτικός αρχηγός. Αρχηγός σκαπανέας, θα έλεγα. Για παράδειγμα. Γνωρίζω ότι σε ξένη χώρα ένας πολιτικός αρχηγός, θέλοντας να υπερκεράσει την πεζή πραγματικότητα και να δώσει άλλο ύφος και στυλ στην πολιτική ζωή του τόπου του, έχει μεταθέσει εκτός Κοινοβουλίου τις πρωτοβουλίες του. Τώρα, αν με ρωτήσετε μήπως αυτό το κάνει επειδή δεν είναι βουλευτής, τι να σας πω… Δεν γνωρίζω αυτήν τη λεπτομέρεια. Γνωρίζω μόνο τις πρωτοβουλίες του. Οι οποίες -για να γίνω πιο σαφής- εκδηλώνονται στα social media και σε πρωινές πικάντικες εκπομπές, που οι κακεντρεχείς τις αποκαλούσαν «πρωινάδικα» αντί να υμνούν την πολιτιστική τους προσφορά. Αντιλαμβάνομαι ότι ο ευφυής πολιτικός αρχηγός -της ξένης χώρας, για να μη παρεξηγούμαι- σου λέει: Αν αναγγείλω μία πρότασή μου συνοδεία από μπούτι ή στήθος σε κοινή θέα, ασφαλώς και θα προσέξουν την πολιτική μου πρόταση πιο πολύ και πιο πολλοί, παρά αν την ανέπτυσσα λ.χ. μέσα στο Κοινοβούλιο. Βεβαίως στην περίπτωση αυτή μπορεί να του διαφεύγει το γεγονός ότι η θέα των προκλητικών μηρών μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του φιλοθεάμονος αυτού κοινού, που τυγχάνει και ψηφοφόρος, από τις πρωτότυπες προτάσεις.

Στις περιπτώσεις εκείνες που του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί όντως στην αναμέτρηση γυναικείων μηρών και πολιτικών προτάσεων να σημειώνουμε 1, κατά την ποδοσφαιρική ορολογία, ενδέχεται να αποφασίζει ο αρχηγός -της ξένης χώρας, επαναλαμβάνω- να μεταθέτει σε άλλο χώρο την πολιτική του δραστηριότητα. Λ.χ. χάριν από τα πρωινάδικα σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις εκπομπών κατηγορίας μύγας ή πτερού, όπως λένε και στην πυγμαχία. Εκεί άλλωστε μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα και τις σκληρές πολιτικές ερωτήσεις του τύπου «από ποιο πλευρό κοιμάστε το βράδυ;». Ή «το πρωί πίνετε άπαχο γάλα ή με χαμηλά λιπαρά;». Όντως εξουθενωτικές ερωτήσεις, τις οποίες όμως ο πολύπειρος αρχηγός τις προσπερνάει όπως ο Σουμάχερ τους αντιπάλους του, όταν ήταν υγιής.

Η ποικιλία πάντως των πειστικών εμφανίσεων του αρχηγού -της ξένης φίλης χώρας, για να μη ξεχνιόμαστε- περιλαμβάνει και τις λαϊκές αγορές. Διότι πώς αλλιώς θα έδειχνε ότι είναι λαϊκός τύπος και δίπλα στον λαό. Εκεί, μπορεί να διερωτηθείτε, μα καλά δεν θα τον ακούσουν λίγοι; Ή μήπως κανένας μανάβης ή μικροπωλητής κρατάει και κάμερα; Όχι, βέβαια, απλώς ο μανάβης είναι που φωνάζει τα τηλεοπτικά συνεργεία, διότι ξέρει ότι με τον αρχηγό δίπλα του ο πάγκος του παίρνει άλλη αξία και έτσι προσελκύει τις νοικοκυρές. Έτσι αυτές και ακούν τον αρχηγό και ψωνίζουν από πάγκο με αίγλη. Τι καλά να εφάρμοζε και σε μας αυτή την τακτική κάποιος!