Λοιπόν, υπάρχει και ένα πονηρό κίνητρο για τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Πριν αναφερθούμε σε αυτό, ας δούμε την ανθρωπογεωγραφία των εκάστοτε καταλήψεων. Από τη μία πλευρά έχουμε τους μπαχαλάκηδες, τους κουκουλοφόρους και κάθε είδος αναρχικών. Δηλαδή, όλους αυτούς που σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας ή διεκδικήσεων μιας επαγγελματικής τάξης που αρχίζει με ειρηνικό τρόπο φροντίζουν να τελειώνει με καταστροφές ξένων περιουσιών. Περιουσιών ανθρώπων που η μόνη τους «ευθύνη» είναι ότι είναι νοικοκυραίοι.

Από την άλλη, έχουμε και φοιτητικές ομάδες που αντιδρούν λ.χ. στα μη κρατικά πανεπιστήμια, που όμως στην απαίτησή τους αυτή τους βολεύει η συμπαράσταση των εξωπανεπιστημιακών στοιχείων. Ορισμένους δε εξ αυτών τους παραβολεύει. Και ιδού γιατί, όπως μου εξηγούσε δόλιος πατέρας. Η κόρη του που σε συγκεκριμένο μάθημα δεν ήταν αστέρι έδωσε, λόγω των καταλήψεων, εξετάσεις διαδικτυακά. Και σχεδόν αρίστευσε. Ο λόγος απλός. Τις απαντήσεις τις έδωσε ο αδελφός της και ουσιαστικώς αυτή τις παρουσίασε ως δικές της. Προς τιμήν μάλιστα του αγοριού, αυτό δήλωσε στον πατέρα του ότι δεν πρόκειται να δώσει διαδικτυακές εξετάσεις διότι είναι παραπλανητικές και ότι θέλει να αξιολογηθεί κανονικά.

Κατόπιν τούτου, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τους μετρίους τούς συμφέρουν οι τηλε-εξετάσεις, ενώ και οι καθηγητές που τις εγκρίνουν έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους ότι οι φοιτητές τους δεν έχασαν την εξεταστική!!! Άλλωστε, όπως έχουν ομολογήσει φοιτητές, την περίοδο του κορωνοϊού, όταν οι εξετάσεις γίνονταν με τον ίδιο τρόπο, πήραν πτυχίο όλοι όσοι επί χρόνια αδυνατούσαν να το πάρουν!!!

Τώρα, ως προς το γενικότερο θέμα των καταλήψεων, όλες, μα όλες, έχουν αριστερίστικο πρόσημο. Λες και η αριστερή ιδεολογία είναι σκόπιμα υπέρ της υποβάθμισης της Παιδείας. Πώς; Μα, όπως αρνούνται τις αξιολογήσεις γενικώς, έτσι και η λειτουργία παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στη χώρα μας προκαλεί έναν ανταγωνισμό που θα συνιστά ένα είδος αξιολόγησης για τα δημόσια ιδρύματα.

Ανακεφαλαιώνοντας, αυτές οι μειοψηφίες της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, που κορυβαντιούσες δημιουργούν την ψευδαίσθηση της πλειοψηφίας, έχουν παρασύρει όχι μόνον φοιτητές αλλά και μαθητές σε καταλήψεις, που είναι ό,τι πιο αποδομητικό για την ίδια την Παιδεία. Άλλωστε, στο παρελθόν που είχαμε και πάλι καταλήψεις, πολλοί γονείς σε ραδιοφωνικούς σταθμούς είχαν δημοσίως καταγγείλει ποια κόμματα ήταν υποκινητές των καταλήψεων και ποια ιδεολογία αντιπροσώπευαν.

Κατά τα άλλα, οι μόνιμοι σαματατζήδες της πολιτικής σκηνής ζουν με την ψευδαίσθηση ότι αλιεύουν έτσι οπαδούς εξ απαλών ονύχων. Όλοι υπήρξαμε μαθητές και φοιτητές, και το νεαρό της ηλικίας μας δικαιολογούσε την επίδοση και στην κοπάνα και στον χαβαλέ... Χώρια που στην περίπτωση των τωρινών καταλήψεων τα περισσότερα παιδιά θέλουν να συνεχίσουν τα μαθήματά τους, αλλά αδυνατούν διότι ο φασισμός κάποιων δεν το επιτρέπει.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»