Οταν έδιναν την κοινή συνέντευξη Τύπου οι τρεις Έλληνες υπουργοί Γεραπετρίτης, Σκυλακάκης και Αυγενάκης ενόψει της οργάνωσης της διεθνούς διάσκεψης «Our Ocean Conference», που θα γίνει στη χώρα µας µε αντικείµενο την οργάνωση δυο θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο και το Ιόνιο για την προστασία των πουλιών και των θαλάσσιων θηλαστικών, δεν φαντάζονταν ότι θα ακολουθούσε µια πολύ δοµική αντίδραση από το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, που θα εξανέµιζε την αισιοδοξία µετά τη ∆ιακήρυξη των Αθηνών πριν από λίγους µήνες και τον διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Άγκυρα µε µια δήλωση περισσότερο νοµικού χαρακτήρα παρά διακήρυξης επέλεξε να ασκήσει κατά κάποιο τρόπο ασφαλιστικά µέτρα. Συγκεκριµένα µε γραπτή ανακοίνωση δήλωσε ότι «νησιά, νησίδες, βράχοι των οποίων η κυριαρχία δεν έχει εκχωρηθεί στην Ελλάδα από τις διεθνείς συνθήκες» αξιοποιούνται για τα θαλάσσια πάρκα-καταφύγια. Επίσης ξεκαθάρισε ότι δεν θα δεχθεί τετελεσµένα, στέλνοντας µήνυµα προς την Ευρώπη αρχικά και διεθνώς σε δεύτερο επίπεδο να µην επιτρέψουν στην Ελλάδα να χρησιµοποιεί περιβαλλοντικά ζητήµατα για να προωθήσει την «ατζέντα της στα ζητήµατα του Αιγαίου».

Από την πλευρά του το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε σε µετρηµένους τόνους λέγοντας ότι η Τουρκία «πολιτικοποιεί ένα περιβαλλοντικό ζήτηµα. Η οικουµενική πρόκληση της προστασίας του περιβάλλοντος θα έπρεπε να ευαισθητοποιεί τις κυβερνήσεις και όχι να χρησιµοποιείται για τη δηµιουργία εντυπώσεων». Ταυτόχρονα απεστάλη στην Άγκυρα µια διατύπωση αρχών στην οποία σηµειώθηκε ότι: «Η πρακτική της συναλλακτικής διπλωµατίας και της χρήσης υβριδικών µέσων για γεωπολιτικά οφέλη δεν προσιδιάζουν στην ελληνική εξωτερική πολιτική». Η Τουρκία µιλώντας για ένα «καταφύγιο» πουλιών και θηλαστικών στο Αιγαίο που προγραµµατίζεται να εκτείνεται από τα νερά ανοιχτά της Μήλου µέχρι τη Νίσυρο, έθεσε στο τραπέζι ουσιαστικά το ζήτηµα της συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της απόρριψης της χάραξης θαλασσίων ζωνών στη βάση της έκτασης των νησιών. ∆εν µίλησε ακριβώς για «γκρίζες ζώνες» ως συνήθως αλλά για κάτι παραπάνω. Επέλεξε να δηµιουργήσει κρίση για ένα χαµηλής έντασης θέµα, για να αποφύγει την κλιµάκωση της έντασης µε την Ελλάδα στο πρακτικό επίπεδο. Αλλά θέλησε να είναι πολύ καθαρή στο νοµικό επίπεδο. ∆εν δείχνει κανενός τύπου διάθεση υποχώρησης από τις πάγιες θέσεις της. Ενώ µετέφρασε τη διατύπωση στη ∆ιακήρυξη των Αθηνών περί αποφυγής µονοµερών ενεργειών που θα µπορούσαν να χαρακτηριστούν ως προκλήσεις, όπως πολλοί φοβούνταν στην Αθήνα, µε τον αυθαίρετο τρόπο του να αποφύγει η Ελλάδα την άσκηση νόµιµων δικαιωµάτων κυριαρχίας και αρµοδιότητάς της.

Ο τρόπος που χειρίζεται η Τουρκία το θέµα είναι µια άσκηση πίεσης ενόψει της προγραµµατισµένης συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν (και αφού αυτή έχει πλέον προγραµµατισθεί) στο να τεθούν οι θέσεις των κύριων διαφωνιών στα ζητήµατα κυριαρχίας των δύο χωρών σε σχέση µε τις θαλάσσιες περιοχές, µε έµφαση στο Αιγαίο. Η Τουρκία από την πλευρά της είναι απολύτως ξεκάθαρη στο εξής: Μέχρι να υπάρξουν αποφάσεις κοινές, η Ελλάδα δεν δικαιούται να προχωρήσει σε καµία κίνηση, ούτε ακόµη και στην περιχάραξη ενός καταφυγίου αγρίων πτηνών και θαλάσσιων θηλαστικών χωρίς να ζητήσει την άδεια και µάλλον και τη συνδροµή της σχετικά.

Όσο και αν στην Ελλάδα και στους κύκλους του υπουργείου Εξωτερικών, ειδικά στο επίπεδο Παπαδοπούλου, εκδηλώθηκε αισιοδοξία ως προς την προοπτική και το κλίµα του πολιτικού διαλόγου µεταξύ των δυο χωρών, η πραγµατικότητα είναι πολύ σκληρή. Η Ελλάδα δεν έχει δεκαετίες τώρα ασκήσει τα νόµιµα δικαιώµατά της από το ∆ιεθνές ∆ίκαιο της Θάλασσας ως προς τις ζώνες εθνικής δικαιοδοσίας και τα όρια της ΑΟΖ και η Τουρκία συνεχίζει να την κρατά σε οµηρία. Απλώς, υπό τις νέες συνθήκες και στη βάση των πιέσεων των ΗΠΑ, δεν θέτει στο τραπέζι το casus belli.