Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ της Τρίτης είχε οργανωθεί με κάποιο αδιευκρίνιστο τρόπο. Είχε όμως πάρει μεγάλη έκταση δημοσιότητας εξαιτίας των τριών πρωταγωνιστών στο πάνελ, αλλά και του θέματος που είχε επιλεγεί. Συγκεκριμένα, θα τοποθετούνταν ο Δ. Τεμπονέρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Μ. Χριστοδουλάκης από το ΠΑΣΟΚ και η Έφη Αχτσιόγλου από τη Νέα Αριστερά στο θορυβώδες ερώτημα «απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος;». Ο Τεμπονέρας εμφανίζεται όλους τους τελευταίους μήνες ως μια επίδοξη εσωκομματική αντιπολίτευση στην ηγεσία Κασσελάκη, περισσότερο προγραμματική παρά συνθηματική. Ο Μ. Χριστοδουλάκης αποτελεί για πολλούς τη «χρυσή εφεδρεία» για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εφόσον προκύψει αποκαθήλωση του Ν. Ανδρουλάκη από την ηγεσία, και η Αχτσιόγλου είναι από τα διακριτά πρόσωπα από τη σχετικά πρόσφατη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα που επιλέχθηκε κατηγορήθηκε ότι ετεροκαθορίζει τη στρατηγική προοπτική της Κεντροαριστεράς, περιορίζοντάς τη σε αντίπαλο του Μητσοτάκη, αναγνωρίζοντάς του την κυριαρχία. Επίσης, ότι το ερώτημα που θέτει με το «ποιος» αποτελεί έμμεση αμφισβήτηση των ηγεσιών και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Η βάση της συζήτησης, όπως την περιέγραφαν οι διοργανωτές της, θα ήταν τα περιθώρια σύγκλισης και συνεργασίας των τριών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς - Αριστεράς προκειμένου να υπάρξει μια αξιόπιστη δύναμη διακυβέρνησης εναλλακτική της Κεντροδεξιάς και ανταγωνιστική στη μονοκρατορία της Νέας Δημοκρατίας μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές του 2027. Ουσιαστικά όμως προβαλλόταν, πριν ακόμη από την έναρξη της εκδήλωσης το απόγευμα της Τρίτης, ένας παράλληλος «κύκλος ηγεσίας» που θα μπορούσε να αναλάβει το εγχείρημα μετά τη σχετική αποτυχία και των τριών κομμάτων στις επερχόμενες ευρωεκλογές του Ιουνίου.

ΟΛΑ αυτά μέχρι που ξεκίνησε η εκδήλωση και έγινε γνωστό ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Κασσελάκης, θα συμμετείχε σε αυτή για να την παρακολουθήσει. Η κίνηση αυτή άλλαξε όλα τα δεδομένα. Αποτέλεσε αποδοχή πρόσκλησης του Δ. Τεμπονέρα προς τον Κασσελάκη, προφανώς επιθυμώντας να αποκλιμακώσει την κριτική του κόμματος για την παρουσία του στο πάνελ ή και για να «εγκλωβίσει» ακόμη περισσότερο τον Στ. Κασσελάκη και το πολιτικό επιτελείο του σε τοξική ατμόσφαιρα, άρα και ευθύνη για νέα εσωστρέφεια. Όπως και να έχει, ο Στ. Κασσελάκης με την κίνησή του αυτή «πήρε την παρτίδα». Πολύ περισσότερο όταν αρνήθηκε την ευγενική πρόσκληση από τους διοργανωτές να τοποθετηθεί σχετικά, αφού παρευρισκόταν, με την αιτιολογία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπούνταν από τον κ. Τεμπονέρα. Τι δεν έχει γίνει κατανοητό από σημαίνοντες κύκλους στελεχών πολιτικών και μη της Κεντροαριστεράς αλλά και της ανανεωτικής Αριστεράς. Ο Στ. Κασσελάκης δεν είναι μια εύκολη, «αναλώσιμη» περίπτωση ηγεσίας, όπως νομίζουν. Ούτε οι κύκλοι που τον στήριξαν και τον στηρίζουν, εκτός από την Κουμουνδούρου, θα καταλήξουν εύκολα σε διασυρμό για την παρασκηνιακή τους εμπλοκή στα του ΣΥΡΙΖΑ και της προοπτικής της Κεντροαριστεράς. Είναι πολύ ισχυροί, πολύ εύστροφοι και πολύ εγωιστές (πλεονέκτημα και μειονέκτημα αυτό, ταυτόχρονα) για να χάσει η επιλογή τους «από τα αποδυτήρια».

ΕΚΤΟΣ όλων των άλλων, αν δεχθούμε ότι ο Κασσελάκης θα αποχωρήσει την επομένη των ευρωεκλογών, ποιος θα αναλάβει και πώς θα εξελιχθεί η συνοχή του κόμματος; Ακόμη και αν επέστρεφε ο Αλ. Τσίπρας, σε τι θα μεταφραζόταν; Σε «αναπαλαίωση» και νέο στρατηγικό αδιέξοδο. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, αρκεί η απομάκρυνση Ανδρουλάκη από την ηγεσία για να ανακτήσει τη σχέση εμπιστοσύνης σε μεγαλύτερο εύρος πολιτών; Μήπως ο κύκλος του «μεγάλου ΠΑΣΟΚ» έληξε ιστορικά με τη χρεοκοπία του 2010- 2011και στη Χαριλάου Τρικούπη αρνούνται να το αποδεχθούν; Όσο για τη Νέα Αριστερά, είναι σχεδόν προφανές ότι οι ευρωεκλογές θα εκδώσουν το «πολιτικό διαβατήριο» που θα τους κατατάξει στα μικρά κόμματα. Κάτι σαν το «τέλος των μύθων», δηλαδή…

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»