Πολλά έχουν ειπωθεί τη μακρά αυτή προεκλογική περίοδο. Επίσης, πολλά και κρίσιμα έχουν προεξοφληθεί. Άλλα αφορούν τη διακυβέρνηση. Άλλα αποτέλεσαν «μήνυμα χωρίς χρέωση» για την αντιπολίτευση. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις η εντυπωσιακή και ανατρεπτική ψήφος των πολιτών στις εκλογές της 21ης Μαΐου υπήρξε μια «προεξοφλημένη επιταγή» προς το κομματικό και πολιτικό σύστημα της χώρας. Μια διακήρυξη ισχύος προς τις ομάδες επιρροής και τις ελίτ, που νομίζουν ότι καθορίζουν τις εξελίξεις. Αύριο, όμως, Κυριακή, έχουμε εκλογές. Αύριο η «επιταγή» θα πρέπει να εξοφληθεί. Η εντολή διακυβέρνησης θα πρέπει να δοθεί. Με οριστικό και πολιτειακά λειτουργικό πλέον τρόπο. Ο Κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να είναι στην ώρα του στο ραντεβού με τον Αρχιεπίσκοπο και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη Δευτέρα, για να ορκισθεί πρωθυπουργός για την τετραετία 2023-2027. Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του, επιλέγοντας τους υπουργούς του και το κυβερνητικό του σχήμα, δίδοντας εντολή εκκίνησης στο νέο επιτελικό του στρατηγείο στο Μέγαρο Μάξιμου.

Την Τρίτη θα πρέπει να έχουμε κυβέρνηση που θα ορκίζεται και από Τετάρτη προετοιμασία για τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης. Μακρά συζήτηση που θα ολοκληρωθεί με την προδιαγεγραμμένη ψήφο εμπιστοσύνης στο επερχόμενο Κοινοβούλιο με τη νέα σύνθεση. Αύριο Κυριακή, οι πολίτες έχουν την ευθύνη να δώσουν εντολή διακυβέρνησης στον πρωθυπουργό τους. Ταυτόχρονα, έχουν την ευθύνη να ψηφίσουν με τέτοιο τρόπο που θα δώσουν στον πρωθυπουργό τους την άνεση και την ασφάλεια να κυβερνήσει για λογαριασμό όλων των Ελλήνων πλέον και όχι μόνο των ψηφοφόρων του. Δηλαδή, μια ασφαλή και λειτουργική αυτοδυναμία. Τόσες έδρες στο Κοινοβούλιο ώστε να μπορεί να κυβερνήσει χωρίς να υπόκεινται ούτε αυτός ούτε η χώρα σε συνθήκες αστάθειας, ανωμαλίας, παρεμβάσεων εξωθεσμικών κέντρων του εσωτερικού και του εξωτερικού. Συμπολίτευση τέτοια στο Κοινοβούλιο που θα μπορεί να στηρίξει το νομοθετικό έργο, τη συγκρότηση ενός νέου κράτους ή τουλάχιστον τη συγκρότηση των δομών, των διαδικασιών και των λειτουργιών ενός αναβαθμισμένου και βιώσιμου εθνικού κράτους, το οποίο θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις ανάγκες και τις ανατροπές της επόμενης νέας εποχής που έχει ξεκινήσει για την ανθρωπότητα, τη Δύση και την Ευρώπη. Αλλά οι πολίτες αύριο ψηφίζουν και για την αντιπολίτευση. Τι περιθώρια και ποια ευκαιρία θα δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Πόσος θα είναι ο «αέρας» που, κατά τη γνώμη τους, αξίζει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ υπό την ηγεσία Ανδρουλάκη; Πόσο ισχυρό θα βγει από την όλη διαδικασία το «δογματικό» ΚΚΕ; Το κυριότερο: Σε πόσα κόμματα θα επιτραπεί να μπουν στο επόμενο Κοινοβούλιο; Τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ, εννιά; Πώς θέλουν οι Έλληνες να είναι το επόμενο Κοινοβούλιό τους; Ψηφίζουν με αυστηρότητα, συγκρότηση, λογική για κυβέρνηση; Θα δώσουν το «εναρκτήριο λάκτισμα» για τις διεργασίες στον χώρο της Αριστεράς-Κεντροαριστεράς; Αλλά τι σύνθεση, ύφος, περιεχόμενο, περιβάλλον επιθυμούν να δημιουργήσουν στον υπό εξέλιξη, επίσης, κοινοβουλευτισμό τους;

Είναι πολλές οι παράμετροι που καθορίζονται με την αυριανή ψήφο. Και δεν θα πρέπει η ευθύνη για τη δημιουργία των εξελίξεων στο πολιτικό-πολιτειακό μας σύστημα να αντιμετωπισθεί με όρους «ριάλιτι» ή social media. Είναι φανερό ότι τα χρόνια της οργής και της φωτιάς έχουν περάσει. Τώρα βρισκόμαστε σε φάση ανοικοδόμησης του κράτους μας οι Έλληνες. Ξανακτίζουμε το «σπίτι» μας ή την κοινή μας «εταιρεία». Δεν φθάνει η ισχυρή εντολή στον πρωθυπουργό-κυβερνήτη. Έχουμε και να ορίσουμε το πολιτικό «πρόκριμα» για την εξέλιξη της Ελληνικής Δημοκρατίας και τη διακυβέρνηση σε στρατηγικό «βάθος», όταν ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα είναι πλέον Διευθύνων Σύμβουλος…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24/6