Η αποστολή της φρεγάτας «Ύδρα» στην Ερυθρά Θάλασσα αποτελεί ορόσημο. Όχι επειδή η Ελλάδα, και δη το Πολεμικό Ναυτικό, δεν έχει συμμετάσχει στο παρελθόν σε διεθνείς αποστολές, και μάλιστα δύσκολες και με βαθμό επικινδυνότητας. Αλλά διότι σηματοδοτεί κατά κάποιον τρόπο την «επιστροφή» της χώρας σε μάχιμη αντίληψη και σε περιοχές οι οποίες όχι μόνο δεν μας είναι ξένες, αλλά διαχρονικά και παραδοσιακά ανήκουν στον εγγύς γεωπολιτικό και ιστορικό μας περίγυρο. Και πάλι, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

Δεν περιμένει το ΠΝ την αποστολή στην Ερυθρά Θάλασσα για να αποδείξει ότι είναι μάχιμο. Το αποδεικνύει καθημερινά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και, πρόσφατα, στην κρίση με την Τουρκία το 2020 το κατάλαβαν όλοι και πρωτίστως οι Τούρκοι. Αναφέρομαι στην αντίληψη αποφυγής ρίσκου και ανάληψης μάχιμου ρόλου, η οποία εκπορευόταν αποκλειστικά από το πολιτικό προσωπικό. Καλλιεργήθηκε επί μακρόν μια φοβική κουλτούρα, μια πρακτική «λούφας», η οποία είχε το αντίτιμό της στο ειδικό βάρος της χώρας στα διεθνή τραπέζια. Μικρότερα κράτη, με λιγότερες δυνατότητες και υποδεέστερες δυνάμεις εμφανίζονταν πιο πρόθυμα στην ανάληψη ρόλου.

Τα τελευταία χρόνια αυτό άρχισε να αλλάζει - και καλώς. Ήταν προσβλητικό για την Ελλάδα με την παράδοση που έχει να εμφανίζεται να προσπαθεί να αποφύγει δύσκολους ρόλους και από την άλλη να ζητάει από μεσολαβήσεις μέχρι όπλα. Δεν ταίριαζε στην Ελλάδα ο χαρακτήρας του λουφαδόρου. Του ζήτουλα και του καταναλωτή ασφάλειας. Ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της κακομοίρικης αντίληψης έπαιξε η Αριστερά με τη γνωστή συνθηματολογία, η οποία έως έναν βαθμό μόνο είναι απόρροια ιδεοληψίας, ηλιθιότητας και αδυναμίας να αντιληφθεί το συμφέρον της χώρας.

Κατά ένα μεγάλο μέρος ήταν και είναι αποτέλεσμα υπονόμευσης και «γραμμής» από εξωχώρια κέντρα, με ιμάντες τους εγχώριους ανόητους ή στρατευμένους, ακριβώς για να υπονομευθεί η θέση της χώρας στις συμμαχίες και τους οργανισμούς που συμμετέχει. Η ευθύνη όμως βαραίνει τις κυβερνήσεις που προσχωρούσαν πιεζόμενες σε αυτή τη λογική. Οι βλαμμένοι και οι πράκτορες έκαναν τη δουλειά τους, οι κυβερνώντες όχι. Τώρα έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε πράγματα - και φαίνεται ότι κάτι αλλάζει. Την επόμενη φορά που θα ακούσετε συνθήματα «κατά της εμπλοκής της χώρας» κ.λπ. να ξέρετε ότι δεν είναι μόνο άσχετοι αυτοί που φωνάζουν. Αυτοί είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι. Υπάρχουν άλλοι από πίσω που έχουν άλλη ατζέντα.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή