Αυτό ήταν. Το τελευταίο γραμμάτιο της Μεταπολίτευσης ξεπληρώθηκε. Η Αριστερά έγινε κυβερνώσα, και μάλιστα κυβέρνησε κάτι παραπάνω από 4 χρόνια.

Προσπάθησε να κάνει πράξη, σε ορισμένες περιπτώσεις τα κατάφερε κιόλας, όλες τις ιδεοληψίες της. Σε θέματα οικονομίας, πολιτικής και κοινωνίας. Έκανε ένα δημοψήφισμα, άλλαξε το αποτέλεσμα του, συνεργάστηκε με ένα κόμμα ακραίο και λαϊκιστικό, και προσπαθησε να διαλύσει όλες τις δομές της ελληνικής κοινωνίας.

Το χειρότερο όλων είναι ότι προσπάθησε με κάθε δυνατό τρόπο να στρέψει τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Τους ελεύθερους επαγγελματίες εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, τους χαμηλοσυνταξιούχους εναντίον όσων έχουν υψηλότερες συντάξεις, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους εναντίον των δημοσίων και το επιχείρησε συνειδητά να αγγίξει το μαλακό υπογάστριο του πολιτικό συστήματος και του διχασμού.

Προσπάθησε να ξυπνήσει εμφυλιοπολεμικές μνήμες, τις οποίες η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα έκανε μεγάλο κόπο για να σβήσει, και να δικαιώσει όσους υπακούν στα πάθη μίας άλλης εποχής, εκείνους που ψάχνουν δικαίωση για την ήττα στον Εμφύλιο Πόλεμο.

Άφησε με τον τρόπο της έναν καταδικασμένο και αμετανότητο τρομοκράτη να κάνει ανενόχλητος βόλτα στους δρόμους που χρησιμοποιούσε για να κάνει τις εκτελέσεις του στο κέντρο της Αθήνας.

Η Αριστερά κυβέρνησε υποτιμώντας την ελληνική περηφάνια και την ελληνική ιστορία, θεώρησε ότι η Μακεδονία δεν είναι και τόσο σημαντική ή μάλλον είναι λιγότερο σημαντική από τις σχέσεις με τις ισχυρότερες χώρες. Ο Αλέξης Τσίπρας πίστεψε ότι είναι πιο δυνατός από την ελληνική κουλτούρα, από τη συνήθεια των Ελλήνων να κάνουν τον σταυρό τους και υποτίμησε τον κλήρο.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς επιχείρησε να αγνοήσει τη διάκριση των εξουσιών. Άσκησε κριτική στη Δικαστική Εξουσία για τις αποφάσεις της και προσπάθησε να καταστήσει υποχείριό της την Νομοθετική.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν ζήτησε μία ειλικρινή συγγνώμη για τους νεκρούς στο Μάτι.

Η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε να τα συγχωρήσει όλα αυτά και κήρυξε το τέλος του πανηγυριού.

Finito la musica, passato la festa που λένε...

Κι αν πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποια ιταλική φράση, δεν είναι έτσι. Τραγούδι είναι και μάλιστα ελληνικό σε στίχους και μουσική του Μανώλη Χιώτη και ερμηνεία του Στέλιου Καζαντζίδη και της Μαρινέλλας.