Γεωργία - Ελλάδα: Ο Κβαραντόνα και το Άγιο Δισκοπότηρο του Euro 2024

Συγκαταλέγεται στους δέκα πιο ακριβοπληρωμένους επιθετικούς στον πλανήτη με τη χρηματιστηριακή του αξία να αγγίζει τα ενενήντα εκατομμύρια ευρώ! Λατρεύει τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας και μόλις πριν από λίγους μήνες απολάμβανε τις διακοπές του στις παραλίες της Μυκόνου. Το όνομά του φαντάζει με γλωσσοδέτη. Το θεόσταλτο ταλέντο του, ωστόσο, επισκιάζει κάθε άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του. Κβίτσα Κβαρατσχέλια! Στη Νάπολι τον αποκαλούν από την πρώτη μέρα που συστήθηκε στον ιταλικό νότο «Κβαραντόνα». Και όχι άδικα…

Ουδέποτε στη σύγχρονη ιστορία των “παρτενοπέι” δεν είχε τολμήσει κανείς να συγκρίνει οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή με το “θεό” Ντιέγκο. Κι όμως, αυτός ο θαυματουργός Γεωργιανός πέτυχε το ακατόρθωτο! Στην πόλη που σύμφωνα με τη μυθολογία εκβράστηκε το πτώμα της Σειρήνας Παρθενόπης όταν εκείνη αποφάσισε να πνιγεί στα νερά της Μεσογείου εξαιτίας της μη ανταπόκρισης του Οδυσσέα στο κάλεσμά της, ο Κβίτσα Κβαρατσχέλια άρχισε να χτίζει το μύθο του οδηγώντας τη Νάπολι ξανά στην κορυφή του Καμπιονάτο για μόλις τρίτη φορά στην ιστορία της.  

Ο Κβαρατσχέλια ανάμεσα στην Ελλάδα και το Euro 2024

Ο "Κβαραντόνα" που ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες της Ντινάμο Τιφλίδας προτού καταλήξει στην άσημη Ντινάμο Μπατούμι, το καμάρι της Ατζάρα και από εκεί στους πρόποδες του Βεζούβιου όπου… εξερράγη ως ταλέντο και ως προσωπικότητα.

Αν και μόλις 23 ετών θεωρείται ηγέτης σε όποια ομάδα κι αν αγωνίζεται και δεδομένα αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο της εθνικής Ελλάδος στο δρόμο προς τα τελικά του Euro 2024. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ημιτελικού της Γεωργίας με το Λουξεμβούργο οι κάμερες του καναλιού που μετέδιδαν το ιστορικό παιχνίδι ήταν στραμμένες πάνω του. Όχι στον αγωνιστικό χώρο, αλλά στις εξέδρες των επισήμων.

Η κίτρινη κάρτα που είχε δεχτεί στο παιχνίδι με την Ισπανία για τα προκριματικά του Euro του στέρησε τη δυνατότητα να αγωνιστεί στο παιχνίδι με την ομάδα από το Μεγάλο Δουκάτο, αλλά είναι ολοφάνερο ότι τόσο ο ίδιος, όσο και οι συμπατριώτες του αντιμετωπίζουν την αναμέτρηση με την εθνική μας ομάδα (που θα διεξαχθεί το βράδυ της Τρίτης 26/3 στις 19.00) ως "εθνική υπόθεση".

Η Γεωργία δεν έχει καταφέρει ποτέ να δώσει το παρών σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης και στην Τιφλίδα άπαντες πιστεύουν (και όχι άδικα) ότι ενδεχομένως να μην βρεθεί στο άμεσο μέλλον τόσο μεγάλη ευκαιρία σαν αυτή που τους παρουσιάζεται στην αναμέτρηση απέναντι στον Γκουστάβο Πογιέτ και τους διεθνείς του.

Η Γεωργία και το βάρος της εθνικής ευθύνης

Πότε, άλλωστε, θα σταθούν ξανά τόσο τυχεροί για να διεκδικήσουν το εισιτήριο για τα τελικά ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αγωνιζόμενοι δύο φορές στο γήπεδό τους;

Γιατί καλώς ή κακώς ο τελικός που θα κρίνει την πρόκριση στο Euro της Γερμανίας δεν θα διεξαχθεί σε ελληνικό, αλλά σε γεωργιανό έδαφος. Άρα, σε όσο καλή κατάσταση κι αν βρίσκεται η εθνική μας ομάδα, ο βαθμός δυσκολίας της αναμέτρησης της Τρίτης δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτόν της… παράστασης που έδωσε η "γαλανόλευκη" απέναντι στο Καζακστάν.

Είναι παγίδα να επικεντρωθεί το πλάνο αναχαίτισης των Γεωργιανών μόνο στην εξουδετέρωση του Κβαρατσχέλια; Ενδεχομένως ναι…
Πλην όμως ο "αφοπλισμός" του αστέρα της Νάπολι αποτελεί προαπαιτούμενο για να μπορέσουν οι Έλληνες διεθνείς να πιάσουν στα χέρια τους το"«Άγιο Δισκοπότηρο" της επιστροφής σε τελική φάση Euro, 12 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία μας παρουσία (στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας) και φυσικά 20 χρόνια μετά το έπος της Πορτογαλίας.

Οξύμωρο ή όχι, εκείνη η ανεπανάληπτη διαδρομή της δικής μας εθνικής ομάδας το 2004 προς την κορυφή του ευρωπαϊκού Έβερεστ αποτελεί πηγή έμπνευσης για οποιονδήποτε "μικρό" σε κάθε γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου. Φυσικά και για τους Γεωργιανούς!

Η Ελλάδα του Euro 2024 και το παράδειγμα για κάθε επίδοξο "επαναστάτη"

Το παράδειγμα της μικρής Ελλάδος μοιάζει με φάρο για κάθε επίδοξο «επαναστάτη» που θέλει να μπει στο μάτι των "μεγάλων δυνάμεων". Κι αυτό ακριβώς θέλουν να πράξουν οι συμπατριώτες του Τιμούρ Κετσπάγια το βράδυ της Τρίτης.

Κι αν το δικό μας αντίπαλο δέος έχει μπόι 1,83μ. ο δικός τους πανίσχυρος αντίπαλος ενδεχομένως να αποδειχτεί ακόμη ψηλότερος. Γιατί προτού οι Γεωργιανοί βρουν τρόπους να περιορίσουν τη δράση του Μπακασέτα, του Μασούρα, του Πέλκα και των υπόλοιπων Ελλήνων διεθνών, θα πρέπει αρχικά να αντιμετωπίσουν το δικό τους άγχος! Θα πρέπει να διαχειριστούν την πίεση των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού. Δεν είναι εύκολο να το καταφέρουν. Αλλά αν το πράξουν, τότε η ελληνική αποστολή στην Τιφλίδα θα γίνει εξαιρετικά δύσκολη!

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή της Κυριακής".