Απανωτά είναι τα κύματα αναγνώρισης του Χουάν Γουαϊδό ως μόνου προέδρου της Βενεζουέλας, γεγονός που δίνει πόντους -σε πολιτικό για την ώρα επίπεδο- στην προσπάθεια της Αντιπολίτευσης να βάλει τέλος στο καθεστώς Τσάβες-Μαδούρο στην πλούσια σε πετρέλαιο χώρα της Νοτίου Αμερικής.

Οι ομάδες στήριξης έχουν ως εξής: Τον Γουαϊδό στηρίζουν οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Χιλή, το Περού και η Κολομβία.

Υπενθυμίζεται ότι στη Νότιο Αμερική ιδρύθηκε το 1991 ένα εμπορικό μπλοκ, η Mercosur, με μέλη την Αργεντινή, την Βραζιλία, την Ουρουγουάη και την Παραγουάη. Μέλος ήταν και η Βενεζουέλα, αλλά αποπέμφθηκε το 2016, ακριβώς λόγω της πολιτικής κατάστασης.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες αναγνώρισε επίσης ως μόνο πρόεδρο τον 35χρονο πολιτικό της Αντιπολίτευσης. Τη σχετική πρωτοβουλία στήριξαν το ΕΛΚ, οι Φιλελεύθεροι, οι Σοσιαλιστές και οι Πολωνοί και Βρετανοί συντηρητικοί.

Στο πλευρό του Μαδούρο στέκονται η Ρωσία του Πούτιν, η Κίνα με τις τεράστιες επενδύσεις στην Βενεζουέλα, η Τουρκία του Ερντογάν, η Βολιβία, η Κούβα, η Νικαράγουα και το Ιράν.

Υπάρχει επίσης μια μικρή ακόμα ομάδα χωρών που διατηρεί ισορροπίες, ζητώντας διάλογο ή/και ελεύθερες εκλογές: το Μεξικό (με αριστερόστροφο λαϊκιστή πρόεδρο), η Ουρουγουάη (με αριστερό πρόεδρο) και η Ιαπωνία. 

Στους κόλπους της ΕΕ η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Με δεδομένη την αποτυχία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να υιοθετήσει ενιαία γραμμή, οι χώρες της ΕΕ κινούνται χωριστά. Ήδη, 22 από τις 28 χώρες της Ένωσης έχουν αναγνωρίσει τον Γκουαϊδό. 

Ποιες είναι οι 6 που ακόμα δεν το έχουν πράξει;  Ιταλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ρουμανία, Σλοβακία και Κύπρος.

O σχετικός χάρτης της ισπανικής εφημερίδας El Pais:

Η Ιταλία είναι ίσως η μεγαλύτερη σε ισχύ και μέγεθος χώρα της Ένωσης που δεν αναγνωρίζει τον Γκουαϊδό και αυτό έχει να κάνει με τους συσχετισμούς στην κυβέρνηση συνασπισμού Λέγκας και Πέντε Αστέρων. Προφανώς η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι είναι αυτή που χαρακτηρίζει «κόκκινο δικτάτορα» τον Μαδούρο, ενώ στις τάξεις των Πέντε Αστέρων επικρατεί προβληματισμός για το γεγονός ότι ο Γκουαϊδό δεν έχει εκλεγεί άμεσα από το λαό, αλλά είναι πρόεδρος της Βουλής.

Από την πλευρά του ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα ζήτησε από την κυβέρνηση να ευθυγραμμιστεί με τους «μεγάλους» της ΕΕ. Ακόμα δεν έχει εισακουστεί.

Η Ελλάδα δεν έχει απαρνηθεί τον Νικολάς Μαδούρο, ούτε σε επίπεδο κυβέρνησης ούτε σε επίπεδο ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη έχει γίνει πολλή συζήτηση στο εσωτερικό για τους δεσμούς του κυβερνώντος κόμματος με το καθεστώς Μαδούρο, αν και επισήμως η κυβέρνηση -διά του Γιώργου Κατρούγκαλου- δηλώνει ότι η ΕΕ «οφείλει να λειτουργήσει αυτόνομα και με σεβασμό στις δημοκρατικές της αρχές».

Η Ιρλανδία ίσως είναι η χώρα που βρίσκεται πιο κοντά στην αναγνώριση του Γκουαϊδό, δεδομένου ότι το κυβερνών κόμμα του πρωθυπουργού Λέο Βαράντκαρ ανήκει στο ΕΛΚ, που στήριξε με πάθος στο Ευρωκοινοβούλιο την αναγνώριση του ηγέτη της Αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα. 

Η Ρουμανία που ασκεί το τρέχον εξάμηνο την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ξεκαθαρίζει μεν ότι στηρίζει την απόφαση της ΕΕ για ελεύθερες εκλογές, αλλά διστάζει στο επόμενο βήμα. Για πολλούς έχει να κάνει με τις ευαίσθητες πολιτικές ισορροπίες στο Βουκουρέστι: η κυβέρνηση (με γυναίκα πρωθυπουργό) είναι της κεντροαριστεράς και ο πρόεδρος (ο «Γερμανός» Κλάους Ιοάνις) προέρχεται από τον συντηρητικό χώρο.

Η Κύπρος, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ των ΜΜΕ στο νησί, θα ξεκαθαρίσει σύντομα τη στάση της υπέρ της διενέργειας εκλογών στο Καράκας, βάσει των όσων ορίζει το Σύνταγμα.