Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ο 13χρονος Έιντεν ζούσε στον δρόμο. Γεννήθηκε στο Σαν Ντιέγκο και πέρασε τις πρώτες μέρες της ζωής του σε θερμοκοιτίδα, πριν οι γονείς του τον πάρουν μαζί τους στο μικρό βανάκι που ήταν κάποτε παγωτατζίδικο και σήμερα είναι το σπίτι τους.

Ο Έιντεν είναι ένα χαρούμενο και υγιές παιδί που του αρέσει να παίζει στον δρόμο, να βλέπει βίντεο στο YouΤube και να φτιάχνει τα δικά του κινούμενα σχέδια. Οι γονείς του τού δίνουν απλόχερα αγάπη και όπως και στις περισσότερες οικογένειες βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους.

Ο ίδιος, όμως, δεν πήγε ποτέ σχολείο. Η μητέρα του, Τζουλιάνα, του κάνει μάθημα τρεις ώρες κάθε μέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα σε μια αυτοσχέδια τάξη και το θρανίο του είναι ένας πίνακας στερεωμένος πάνω σε ένα τιμόνι. Ζουν στο Σαν Ντιέγκο, μια πόλη 1.400.000 κατοίκων στη νότια Καλιφόρνια, όπου διαμένουν από τότε που γεννήθηκε το 13χρονο αγόρι.

Ιδιωτικά μαθήματα

«Η ζωή στο τροχόσπιτο με έχει κάνει πολύ εφευρετική. Κάθε εβδομάδα, από Δευτέρα έως Παρασκευή, έχουμε ένα πρόγραμμα που καλύπτει επτά μαθήματα, ένα από τα οποία είναι και η γυμναστική. Τον διδάσκω χρησιμοποιώντας μια παραδοσιακή μέθοδο του 18ου αιώνα γιατί δεν συμφωνώ με το μοντέρνο σύστημα. Μαθαίνει πολύ πιο γρήγορα έτσι», λέει η μητέρα του.

Καθώς εκείνη σχηματίζει ισοσκελή τρίγωνα σε έναν λευκό πίνακα, ο πατέρας του Έιντεν, ο 56χρονος Κρις Ίντρες από την Πολιτεία της Ουάσινγκτον, φτιάχνει πρωινό. Βγαίνει από το σπίτι της οικογένειας και κατευθύνεται στο λευκό Chevrolet βαν τους στο οποίο βρίσκεται το ψυγείο τους και η φιάλη γκαζιού. Το βαν σέρνει πίσω του ένα τρέιλερ με κάποια άλλα υπάρχοντά τους, ανάμεσά τους ένα πλυντήριο πιάτων. Ο ίδιος ζει σε κινητά σπίτια από τότε που ήταν 16 ετών. «Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός και βίαιος. Στα 16 μου χρόνια με έδιωξε. Από τότε ζω σε αυτοκίνητα και τροχόσπιτα και αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια», λέει ο Κρις.

Το φαινόμενο της αστεγίας

Το φαινόμενο της αστεγίας στις ΗΠΑ είναι πλέον σοβαρό ζήτημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία, ο αριθμός των αστέγων σε όλη τη χώρα έχει αυξηθεί κατά 35% φτάνοντας τις 600.000, με το 28% αυτών να είναι οικογένειες. Έχει δημιουργηθεί, ωστόσο, ένα πρόγραμμα, το «Housing First», που προσφέρει προσωρινή κατοικία σε άστεγους.

Με φόντο τις προεδρικές εκλογές του 2024, όμως, το πρόγραμμα βρέθηκε στο επίκεντρο της διαμάχης Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, που έχουν εντελώς διαφορετική οπτική για το ζήτημα. Οι μεν ζητάνε περισσότερα προγράμματα για να αντιμετωπίσουν την αστεγία και οι δε υποστηρίζουν ότι ο κόσμος κουράστηκε από τα συγκεκριμένα προγράμματα που οδηγούν, όπως υποστηρίζουν, σε διόγκωση του προβλήματος.

Στην οικογένεια της Τζουλιάνα και του Κρις κανείς δεν έχει δουλειά αυτό το διάστημα. Η Τζουλιάνα κάποτε είχε μια εταιρεία γραφιστικής και ζούσε σε διαμέρισμα. Αλλά η κρίση του 2008 την υποχρέωσε να κλείσει την επιχείρησή της και από τότε αναζητά δουλειά. «Είναι δύσκολο, όμως, να σε προσλάβει κάποιος όταν δεν έχεις σπίτι και διεύθυνση», λέει.

Με επιδόματα

Ο Κρις ήταν από τους πρώτους οδηγούς Uber στο Σαν Ντιέγκο, αλλά χρησιμοποιούσε νοικιασμένο όχημα και δύσκολα κάλυπτε το κόστος του. Κάποια στιγμή άνοιξε μια μικρή καντίνα με ποτά και αναψυκτικά στην παραλία 

Το εισόδημά τους πλέον είναι ένα επίδομα 700 δολαρίων και άλλα 430 δολάρια σε κουπόνια για φαγητό. Μια φορά την εβδομάδα προμηθεύονται δωρεάν γεύματα από μια εκκλησία της πόλης και μένουν στον δρόμο κυρίως για οικονομικούς λόγους.

«Το εισόδημά μας είναι πολύ χαμηλό και το κόστος ενοικίασης πολύ υψηλό στο Σαν Ντιέγκο και όλη την πολιτεία. Όμως, με τον τρόπο που ζούμε έχουμε περισσότερη ελευθερία και μπορούμε να εξερευνήσουμε πολλές περιοχές. Δεν είμαστε αποκλεισμένοι σε ένα διαμέρισμα-κουτί. Το σπίτι μας είναι ο δρόμος», λέει η Τζουλιάνα. 

Το δημοτικό συμβούλιο του Σαν Ντιέγκο απαγόρευσε, ωστόσο τη στάθμευση τροχόσπιτων στους δρόμους από τις δύο έως τις έξι το πρωί. «Αυτός είναι ο εφιάλτης που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα. Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί είναι να τσεκάρω το παρμπρίζ για τυχόν κλήσεις. Έπειτα από πέντε παραβάσεις, μπορούν να ρυμουλκήσουν το όχημά σου μακριά», λέει η Τζουλιάνα.

Φοβούνται ότι θα χαλάσει η εικόνα του Σαν Ντιέγκο

Σύμφωνα με στοιχεία του 2021 από την Ένωση Κατασκευαστών Τροχόσπιτων, περίπου 400.000 άτομα ζουν σε κινητά σπίτια στις ΗΠΑ. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πέρυσι από τις Αρχές του Σαν Ντιέγκο αναφέρει πως στην πόλη ζουν περίπου 8.400 άτομα χωρίς σπίτι, με τους 713 από αυτούς να καταλύουν σε τροχόσπιτα ή άλλα οχήματα.

Σε αντίθεση με άλλες πόλεις της Καλιφόρνιας, όπως το Όκλαντ και το Λος Άντζελες, το Σαν Ντιέγκο δεν έχει δρόμους με σκηνές ή παρατημένα αυτοκίνητα στα οποία ζουν άνθρωποι. Αντιθέτως, είναι γνωστό για τους καθαρούς του δρόμους, τις όμορφες παραλίες και τη χαμηλή εγκληματικότητα, αλλά πλέον ο αυξανόμενος αριθμός των αστέγων προκαλεί ανησυχία.

Ο δήμαρχος Τοντ Γκλόρια δήλωσε, σε πρόσφατη επίσκεψή του σε σχολείο, ότι δεν θα ανεχθεί την υποβάθμιση της πόλης. Τόνισε ότι θα λάβει μέτρα για τους άστεγους, ιδίως για εκείνους που συχνάζουν κοντά σε πάρκα και σχολεία που υπάρχουν πολλά παιδιά. «Τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι δεν μπορούν να είναι σπίτι για κάποιους», υπογράμμισε.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή