Το είδαμε και αυτό... Την ευκολία με την οποία οι πρωτόγονοι πύραυλοι της Χαμάς διέλυσαν τη φουτουριστική αντιπυραυλική ασπίδα του Ισραήλ, την οποία οι ανόητοι διεθνολόγοι - αμυντολόγοι προτείνουν να αγοράσουμε για την προστασία της χώρας από την Τουρκία. Αδέλφια, τρέξτε στον Πούτιν για S-400, με δεδομένο ότι ούτε το ΝΑΤΟ ούτε ο «θείος» Μπάιντεν μπορούν (;) να αντιμετωπίσουν την κατάρα που έπεσε πάνω τους από τον Ερντογάν. Ωστόσο, ελάτε να ανατριχιάσουμε όταν το έγκλημα της Εθνοκάθαρσης που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι επί σειράν ετών από το Ισραήλ βαφτίζεται «αυτοάμυνα» του Ισραήλ από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και από κοντά -σαν διαχρονικό κολαούζο- το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας.

Αποτελεί ύβρη, σύμφωνα με την κλασική έννοια της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων, να τυφλώνονται οι (νεο)Ελληνες από τις δήθεν συμφέρουσες γεωπολιτικές σχέσεις και τα ξεπερασμένα ενεργειακά τρίγωνα, που σχηματίστηκαν επί Τραμπ - Πομπέο και κλείνουν τα μάτια στο έγκλημα της Εθνοκάθαρσης εναντίον των Παλαιστινίων. Ξεχνούν, επειδή ακριβώς είναι ανιστόρητοι, την Εθνοκάθαρση από τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ (τον ιδρυτή της Νέας Τουρκίας), την οποία υπέστη ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, της Κωνσταντινουπόλεως, της Ιμβρου και της Τενέδου και πιο πρόσφατα οι Ελληνοκύπριοι με την εισβολή του «Αττίλα». Εθνοκάθαρση σημαίνει όταν εξαναγκάζεις έναν λαό σε φυγή από τις εστίες του, δηλαδή το στάδιο του ξεριζωμού πριν από τη Γενοκτονία.

Οι πρόσφατες εξελίξεις φέρνουν κοντά το ενδεχόμενο η Αγκυρα να κερδίσει από την Παλαιστινιακή Αρχή την υπογραφή συμφωνίας, στο πρότυπο του τουρκολιβυκού συμφώνου
Η Εθνοκάθαρση είναι ένα συνεχές δράμα, που έζησαν και ζουν οι Παλαιστίνιοι στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη, η οποία προκάλεσε την εξόριστη διασπορά των 8 και πλέον εκατομμυρίων μέχρι και σήμερα. Ηδη συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από τη «Νάκμπα», από την Καταστροφή δηλαδή, που σήμανε τον ξεριζωμό 750.000 Παλαιστινίων. Αρχικά η εξαναγκαστική Εξοδος των Παλαιστινίων από τη γη τους το 1947 και ακολούθως το συστηματικό ισραηλινό σχέδιο εκδίωξης μέσω των εβραϊκών εποικισμών και της σταδιακής προσάρτησης της γης του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. H επέκταση των εβραϊκών οικισμών έχει δημιουργήσει ανατρεπτικά γεωγραφικά δεδομένα στα παλαιστινιακά εδάφη, υπονομεύοντας τη βιωσιμότητα οποιασδήποτε λύσης. Δυστυχώς, οι πρόσφατες αιματηρές εξελίξεις φέρνουν πιο κοντά το ενδεχόμενο η Τουρκία να κερδίσει από την Παλαιστινιακή Αρχή την υπογραφή διμερούς συμφωνίας, στα πρότυπα του τουρκολιβυκού συμφώνου. Το ζήτημα της παλαιστινιακής ΑΟΖ είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό για το τι συμβαίνει και τι πιστεύουν οι ίδιοι γι’ αυτό: «Εμείς, ως Παλαιστίνη, προσδίδουμε μεγάλη σημασία στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Αυτό ισχύει και για το θέμα της συμφωνίας ΑΟΖ με την Τουρκία. Εχουμε και εμείς δικαιώματα στη Μεσόγειο και μερίδιο στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο». Ως γνωστόν, σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Οσλο, η Λωρίδα της Γάζας υπάγεται στην Παλαιστινιακή Αρχή και στην πολιτική ηγεσία της, που εδρεύει στη Ραμάλα. Ωστόσο, από τον Ιούνιο του 2007 έως και σήμερα, η Λωρίδα της Γάζας διακυβερνάται de facto από την οργάνωση Χαμάς, χωρίς να είναι νομιμοποιημένη προς τούτο από τη διεθνή κοινότητα - πολλώ δε μάλλον συγκαταλέγεται στην κατηγορία των τρομοκρατικών οργανώσεων τόσο εκ μέρους των ΗΠΑ όσο και εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Χαμάς και η οργάνωση Ισλαμική Τζιχάντ αποτελούν τους δύο κυριότερους πόλους εξουσίας στη Γάζα, οι οποίοι αμφότεροι συνομιλούν με την Τουρκία - με τη Χαμάς να διατηρεί γραφείο εκπροσώπησης στην Κωνσταντινούπολη. Ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 2010 η δημοτικότητα της Τουρκίας φερόταν ενισχυμένη περισσότερο στη Γάζα και όχι τόσο στη Δυτική Οχθη, που ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή και τη Φατάχ, τα τελευταία χρόνια ενισχύεται η θετική εικόνα που έχει η Τουρκία και στο περιβάλλον του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς.

Τέλος, αρκεί να επισημανθεί -και μας αφορά- ότι η θαλάσσια ζώνη που η παλαιστινιακή πλευρά εκλαμβάνει ως δική της «διακόπτει» την κοινή γραμμή ορίων που συνδέει την κυπριακή ΑΟΖ με τις θαλάσσιες ζώνες της Αιγύπτου και του Ισραήλ. Αυτά.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 15 Μαΐου