Mελαγχολία πιο βαθιά απ’ τις μελαγχολίες τις καθημερινές. Σαν δάκρυα της θλίψης και της θύμησης ακριβά... Ο Επιτάφιος στους ώμους των πιστών... σαν την Αγια Σοφιά να περπατάει κι αυτή ανάμεσα στα πλήθη των πιστών. Ηταν τότε που βλέπαμε τον Επιτάφιο, τον πιο ωραίο, στον Αγιο Γεώργιο στην αυλή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι. Βλέπαμε τα εξαπτέρυγα κι ανάβαμε τα κίτρινα κεριά, καθώς η λυπημένη ατμόσφαιρα της νύχτας εξέπεμπε μια μελωδία δοξαστική, λυτρωτική, γενναία, εν χορώ: «Αι γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή Σου προσφέρουσι, Χριστέ μου»... Πέρναγε ανάμεσά μας, ιπτάμενος, στους ώμους των πιστών σαν την Αγια-Σοφιά να περπατάει ανάμεσά μας. Με αναπόφευκτη συνέπεια ένα ανομολόγητο -σχεδόν μεταφυσικό- δέος να μας προστατεύει από τον εχθρό... Τον εχθρό που μας θυμίζει έμπρακτα και σχεδόν καθημερινά ως ενεργό ακόμα απειλή για την επιβίωση του Γένους των Ελλήνων ο Ερντογάν: Μετέτρεψε την Αγια-Σοφιά, οργανική συνέχεια του Παρθενώνα, σε ενεργό τζαμί - το ίδιο και την κορυφαία εικαστική ταυτότητα του Ελληνισμού, τη Μονή της Χώρας. Επιπόλαιοι και ανυποψίαστοι οι Ελληνες, ζητούσαμε από την UNESCO το «δίκαιό» μας! Αλλά όσοι διαχειρίζονται την ιστορική ταυτότητα του Ελληνισμού δεν φάνηκε να αντιλαμβάνονται τη συμβολική δυναμική της χυδαίας πρόκλησης Ερντογάν. Θέλει τον εαυτό του προορισμένο να είναι ο Τρίτος Πορθητής, μετά τον Μωάμεθ Β’ και τον Κεμάλ Ατατούρκ.

Η γενναία απόφαση του Τζο Μπάιντεν να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων κατά τα έτη 1914- 1915 αποτελεί δικαίωση των αγώνων που έδωσε η διασπορά των Αρμενίων επί έτη. Αλλά δεν ήρθε το τέλος του κόσμου για την Τουρκία, ούτε και του Ερντογάν βεβαίως, καθώς σύμπασα η εθνικιστική και η κεμαλική αντιπολίτευση επικρίνουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ξεσηκώνοντας τσουνάμι αντιαμερικανισμού στη χώρα. Και ούτε κατά κεραία αυτές οι εξελίξεις θα έχουν θετική επίπτωση στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο. Ομως, η διάχυση της κρίσεως θα επιβαρύνει επιπλέον την ατμόσφαιρα εις βάρος μας. Από το 1908 και το τέλος της σουλτανικής κυριαρχίας με την επανάσταση των Νεοτούρκων, με ηγέτη τον αιμοσταγή Ενβέρ Πασά και διάδοχο του τον Κεμάλ, προετοιμαζόταν μεθοδικά η πολιτική της Γενοκτονίας, που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914 με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, έχοντας στο πλευρό τους ως ηθικό αυτουργό και σύμμαχο τον Κάιζερ της Γερμανίας. Τη γενοκτονία 1.500.000 Αρμενίων από τους κεμαλιστές σφαγείς τους ακολούθησε η γενοκτονία των 326.000- 382.000 Ελλήνων του Πόντου. Και στο τέλος του 1919, έπειτα από συμφωνία των κεμαλικών με Ρώσους μπολσεβίκους, κορυφώθηκε η γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού.
Τον εχθρό μάς θυμίζει έμπρακτα και σχεδόν καθημερινά, ως ενεργό ακόμα απειλή για την επιβίωση του Γένους των Ελλήνων, ο Ταγίπ Ερντογάν

Ο Διεθνής Σύνδεσμος Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS), ένας διεθνής επιστημονικός θεσμός που εξειδικεύεται στη μελέτη του εγκλήματος της γενοκτονίας, αναφέρει σε ψήφισμά του το 2007: «Είναι η πεποίθηση του IAGS ότι η οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και Ελλήνων της Ανατολής». Σε αντίθεση με τον εθνικιστικό ζήλο των Νεοτούρκων, το Ισλάμ απαγορεύει ρητά τη μαζική εξόντωση των Λαών της Βίβλου, ακόμα και αν έχουν στραφεί εναντίον του Ισλάμ. Ο Ερντογάν γνωρίζει αυτή την παράμετρο και αισθάνεται ασφαλής...

Οι νεκροί δεν ανασταίνονται, όμως η αναγνώριση μιας γενοκτονίας ισοδυναμεί με την ανέγερση κάποιου ταφικού μνημείου. Και η ανέγερση του ταφικού μνημείου δεν είναι επιστημονικό γεγονός. Εχει να κάνει με τη συλλογική μνήμη. Τι θα ήταν η Ευρώπη χωρίς τα ταφικά της μνημεία, χωρίς τα ίχνη της μνήμης της; Κάτι σαν πολιτισμική ερημιά που ζει στο αέναο παρόν της οικονομίας και της τεχνολογίας. Η αναγνώριση μιας γενοκτονίας είναι ζήτημα υπαρξιακό. Οπως και η αναγνώριση και η αποδοχή μιας εθνικής ταυτότητας... Τέλος, ας θυμηθούμε τη ρήση του Βολταίρου: «Απαγορεύεται να σκοτώνεις, γι’ αυτό και οι δολοφόνοι τιμωρούνται. Εκτός κι αν σκοτώνεις σε μεγάλους αριθμούς και υπό τον ήχο σαλπίγγων»... Αυτά.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά την Μ. Πέμπτη 29 Απριλίου