Η ενδοπαραταξιακή εκλογή ολοκληρώθηκε. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πλέον στον «θρόνο» που καθόταν ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά τα δύσκολα μόλις τώρα αρχίζουν για τον νικητή. Έχουμε αναλύσει τους λόγους για τους οποίους επικράτησε ο εξ Αμερικής υποψήφιος. Η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις επιφυλάξεις, τον προτίμησε από το πολιτικά «μουχλιασμένο» κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου, το οποίο -προς το παρόν τουλάχιστον- παραμένει στο κόμμα, σχεδιάζοντας πώς θα κάνει τη ζωή δύσκολη στον νέο πρόεδρο και πώς θα τον βραχυκυκλώσει στο συνέδριο. Προφανώς, η πρώτη μεγάλη πρόκληση για τον Στέφανο Κασσελάκη είναι να θέσει υπό τον έλεγχό του τον κομματικό μηχανισμό. Για να το επιτύχει θα στηριχθεί στον Νίκο Παππά και τα άλλα ανώτατα στελέχη, τα οποία τον στήριξαν προεκλογικά, αλλά και σε όσα έδειξαν να προσαρμόζονται στη νέα κατάσταση. Είναι ενδεικτικό, πάντως, ότι η Έφη Αχτσιόγλου αρνήθηκε να αναλάβει καθοδηγητικές ευθύνες, επικαλούμενη την πρόφαση ότι δεν έχει ενέργεια! Πώς τότε διεκδικούσε την ηγεσία; Η στάση της δείχνει ότι επιλέγει την εσωκομματική αντιπολίτευση από την ένταξή της στη νέα τάξη πραγμάτων. Το ερώτημα είναι εάν απλώς θα μείνει εκτός της νέας ηγετικής ομάδας ή και θα προσχωρήσει σε όσους (όπως ο Νίκος Φίλης) είναι αποφασισμένοι να επιδοθούν σε εσωκομματικό αντάρτικο.

Το γεγονός ότι στα ανώτατα κομματικά όργανα (Κεντρική Επιτροπή και Πολιτική Γραμματεία) φαίνεται να επικρατεί η εσωκομματική αντιπολίτευση είναι ένα πρόβλημα για τον νέο αρχηγό, αλλά έχει τα εργαλεία για να το παρακάμψει. Όπως είναι γνωστό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βαδίσει μάλλον τον Νοέμβριο σε συνέδριο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα όργανα θα καταργηθούν για να υποκατασταθούν από την Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου, την οποία θα διορίσει ο πρόεδρος κατά τρόπο που να έχει εκεί την πλειοψηφία. Το όπλο του Στέφανου Κασσελάκη, εξάλλου, δεν είναι η ικανότητά του στις ίντριγκες. Είναι η απήχησή του στη βάση. Γι’ αυτό και είναι απίθανο να εγκλωβιστεί σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι, από το οποίο έχει μόνο να χάσει. Όπως απέδειξε, η ικανότητά του είναι όχι σ’ έναν εσωκομματικό πόλεμο θέσεων με τους πρώην «ιδιοκτήτες», αλλά σε κινήσεις που παρακάμπτουν τους μηχανισμούς.

Ήδη, ο νέος πρόεδρος τοποθέτησε στελέχη της επιλογής του σε θέσεις-κλειδιά του κόμματος και όλα δείχνουν πως θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Από μία άποψη, η άρνηση της Έφης Αχτσιόγλου τον διευκολύνει. Ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να μιλάει για ενότητα, αλλά δεν θα είχε κανένα πρόβλημα εάν ο σκληρός πυρήνας της εσωκομματικής αντιπολίτευσης αποχωρούσε. Δεν αναμένεται ο ίδιος να προχωρήσει άμεσα σε διαγραφές, αλλά είναι σαφές πως θα επιχειρήσει να σπρώξει τους αντιπάλους του στο περιθώριο και εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον νέο αρχηγό είναι πώς θα αποφύγει τις γκάφες στην πολιτική ρητορική του. Μπορεί επικοινωνιακά να τα πήγε θαυμάσια, αλλά η πολιτική απειρία του είναι εξόφθαλμη. Δεδομένου ότι το Μαξίμου ελέγχει τα συστημικά ΜΜΕ, είναι προφανές πως αυτά θα προσπαθήσουν να στρώσουν τον πολιτικό δρόμο του Στέφανου Κασσελάκη με «μπανανόφλουδες»... Η επιλογή του να μείνει εκτός Βουλής δείχνει ότι έχει συνείδηση της πολιτικής απειρίας του και πως στο επόμενο διάστημα θα επιχειρήσει να καλύψει τα κενά. Όπως συμβαίνει στη ζωή, έτσι και στην πολιτική δεν αρκεί να έχει ένα γενικό όραμα. Απαιτείται επεξεργασία, η οποία να καταλήγει σε έναν οδικό χάρτη, που οδηγεί στον στρατηγικό στόχο. Το σύνθημα «εγώ μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη» είναι εύκολο να το λες και πράγματι βρήκε απήχηση στη βάση. Δεν αρκεί, ωστόσο, για να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ανάκαμψη στις ευρωεκλογές, γιατί σ’ αυτές θα κριθεί πολιτικά ο νέος αρχηγός. Όσο κι αν κάποιοι εσωκομματικοί αντίπαλοί του επιχειρήσουν να του χρεώσουν τη διαφαινόμενη αποτυχία των υποψηφίων του κόμματος στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, είναι προφανές πως δεν έχει καμία ευθύνη.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27/9