Πρέπει να ήταν η εποχή του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, ίσως και λίγο αργότερα, πάντως την εποχή εκείνη που, όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Χάρρυ Κλυνν, εκείνοι έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη. Ο άρχων τότε είχε πολλούς αντιπάλους που ήθελαν να τον εκθρονίσουν, παριστάνοντας τον Ρομπέν των Δασών. Ρομπέν-μούφα, εξυπακούεται. Την πάρτη τους ήθελαν να ευνοήσουν.

Άρχισαν λοιπόν να κατηγορούν τον άρχοντα. Αλλά ο κοσμάκης εκείνη την εποχή τούς είχε πάρει χαμπάρι, διότι στη θέση του άρχοντα είχαν κάτσει και εκείνοι. Και πριν από τον Ριχάρδο και λίγο μετά. Και τι δεν είχαν κάνει. Τι απευθείας προμηθεύονταν το στάρι αντί να ψάχνουν μεταξύ των εμπόρων να βρουν καλύτερες τιμές. Και αν κανένας βαρόνος, φίλος του άρχοντα εκείνου, έβαζε το χέρι στα ταμεία ή έκανε καταχρήσεις, το πολύ πολύ να του έπαιρναν για καμιά δεκαπενταριά μέρες τη σέλα του αλόγου του. Τέτοιες τιμωρίες. Δικοί τους ήταν και οι δικαστές και οι επίσκοποι. Που σήμαινε ότι και νόμους τούς έφτιαχναν στα μέτρα τους και όποιον φουκαρά δεν γούσταραν τον έχωναν στα μπουντρούμια του πύργου.

Εκείνη την εποχή εταιρείες, βεβαίως, δεν υπήρχαν, αλλά υπήρχαν συντεχνίες. Και εκεί που οι προηγούμενοι νόμιζαν ότι θα τη γλιτώσουν και ότι όλα περασμένα ξεχασμένα για τις λαμογιές που έκαναν, κυρίως σε βάρος των χωρικών, να σου ένας ιππότης από εκείνη τη διακυβέρνηση. Και άρχισε να αραδιάζει πόσες συντεχνίες είχε ιδρύσει ο άρχων εκείνος, και οι γύρω του βαρόνοι και ιππότες, ώστε να βολεύει την Αυλή του. Μέχρι και ένα συμβούλιο που θα προλάμβανε και θα αντιμετώπιζε τη θυματοποίηση και την εγκληματικότητα των ανηλίκων είχε φτιάξει ο πονηρός, στο οποίο συμμετείχε μέχρι και ο ιπποκόμος του άρχοντα. Και δεν ήταν το μόνο συμβούλιο. Καμιά πενηνταριά ήταν οι συντεχνίες και τα συμβούλια που είχαν ιδρυθεί - και οι μετέχοντες σε αυτά πληρώνονταν με εκτάρια, άλογα, δουλοπάροικους και πύργους.

Όλα αυτά είχαν στην καμπούρα τους ο προηγούμενος άρχοντας και οι βαρόνοι και ιππότες του και όλοι οι σερ του, αλλά κατήγγελλαν συνεχώς τον νυν άρχοντα και ήθελαν να τον ρίξουν, γιατί όταν ήταν στη θέση του καλοπερνούσαν. Μόνο σε κονταρομαχία δεν τον είχαν καλέσει, αλλά ούτως ή άλλως είχε άλλους γι’ αυτή τη δουλειά. Και συνεχώς του έλεγαν ότι δεν είναι δίκαιος και πως κάλυπτε την ανατροπή μιας άμαξας που την είχε αναποδογυρίσει ο ίδιος ο αμαξάς από λανθασμένους χειρισμούς. Δεν θυμάμαι αν την ιστορία την είχε περιγράψει ο γνωστός συγγραφέας σερ Γουόλτερ Σκοτ. Αλλά στο τέλος και οι χωρικοί και οι υποτελείς πήραν αξίνες και δίκρανα και κυνήγησαν τους παλιούς για δεύτερη φορά. Γιατί τους είχαν ξανακυνηγήσει…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή