Ας επανέλθουμε στο θέμα της ακρίβειας. Ήδη έχει ανακοινωθεί από την κυβέρνηση ένας πίνακας με μία σειρά προϊόντων των οποίων η τιμή έχει μειωθεί έως και 15%. Βεβαίως, πέραν των τυχόν αστυνομεύσεων των τιμών ή της αντίδρασης των καταναλωτών, μέσω των ισχυρών οργανώσεών τους, που όμως δεν υπάρχουν στην Ελλάδα όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη -όπως ανέφερα σε προηγούμενο σημείωμα-, η διακύμανση των τιμών είναι συνάρτηση και ενός άλλου παράγοντα: πρόκειται για τις λύσεις που ευνοούν την παραγωγική δραστηριότητα, με βασικό συντελεστή τις επενδύσεις σε παραγωγικούς κλάδους, με έμφαση μάλιστα στις επενδύσεις του ξένου κεφαλαίου.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, επί πολλά χρόνια μάλιστα, περιγράφεται από την ανυπαρξία εγχώριας παραγωγής σε πολλά βασικά προϊόντα. Πραγματικότητα βεβαίως που συνιστά και επιχείρημα βολικό για να δικαιολογηθεί και η ξενομανία των Ελλήνων.

Ξενομανία που πάει πολλά χρόνια πίσω, όταν η Ελλάδα από χώρα παραγωγής προτίμησε να γίνει χώρα εμπορικής δραστηριότητας και υπηρεσιών. Η επιχειρηματολογία λοιπόν για την ξενομανία είναι ότι, εφόσον δεν υπάρχει παραγωγική δομή στη χώρα, είναι επόμενο και να βασίζεται σε εισαγωγές. Με τις οποίες ικανοποιεί τις καταναλωτικές της δαπάνες η ελληνική κοινωνία.

Αφορμή για να θίξω το θέμα δεν είναι μόνο η σημερινή ακρίβεια, που έχει αναδειχθεί σε θέμα προτεραιότητας για τους πολίτες - όπως τουλάχιστον καταγράφεται σε όλες τις πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώμης.

Αφορμή αποτέλεσε και ένα e-mail που είχα λάβει προ καιρού και που λόγω των τιμών είναι ιδιαιτέρως επίκαιρο. Το e-mail περιέγραφε τη ζωή ενός συμπατριώτη μας, ο οποίος ξυπνάει το πρωί από το κουδούνισμα του ξυπνητηριού του ελβετικού ρολογιού του. Σηκώνεται από το κατασκευασμένο στη Σουηδία κρεβάτι του. Φτιάχνει τον βραζιλιάνικο καφέ του. Ξυρίζεται με την ξυριστική μηχανή του, που έχει κατασκευαστεί στη Γερμανία. Βάζει το αποσμητικό του, που είναι βελγικό. Φοράει το πουκάμισό του, που έχει κατασκευασθεί φασόν στην Τουρκία. Τα εσώρουχά του, που είναι φτιαγμένα στο Μπανγκλαντές. Το σινιέ τζιν του, το οποίο όμως είναι made in Sri Lanka, και τις κάλτσες του, που είναι αιγυπτιακής προέλευσης. Ακολουθούν τα ιταλικά παπούτσια του. Το πρωινό του περιλαμβάνει αυγά που είναι βρασμένα στην ηλεκτρική κουζίνα, που είναι κατασκευασμένη στην Κορέα, λίγο ολλανδικό τυρί γκούντα ή μίλνερ Γερμανίας, ένα λουκάνικο Φρανκφούρτης με λίγη ντομάτα Ισραήλ, μήλα Χιλής και πορτοκάλια Αργεντινής.

Πριν φύγει για τη δουλειά του ρίχνει μια ματιά στο laptop, που είναι ιαπωνικό. Κλείδωσε την πόρτα ασφαλείας, που είναι καναδικής προέλευσης, ενεργοποίησε τον συναγερμό, που είναι αμερικανικός, μπήκε στο ισπανικό αυτοκίνητό του και ξεκίνησε το ψάξιμο για να βρει καμιά δουλειά στην... Ελλάδα. Αμφιβάλλει κανείς για την πραγματικότητα αυτή;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή