Κυρίαρχο μήνυμα από τις χθεσινές ομιλίες των Προέδρων της Ελλάδας και της Κύπρου, Προκόπη Παυλόπουλου και Νίκου Αναστασιάδη, αλλά και του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της εξόδιου ακολουθίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ήταν η ανάγκη να υπάρξει εθνική ενότητα. Το είπε με μεγάλη ένταση ο Πρ. Παυλόπουλος και κατά πολλούς είναι το ζητούμενο της σημερινής εποχής. Ομως, τα όσα βιώνουμε το τελευταίο διάστημα δείχνουν ότι η ένταση είναι παρούσα. Υπαρκτός όσο ποτέ άλλοτε είναι, παρά την απογοήτευση των πολιτών, ο διαχωρισμός των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων. Μπορεί να έχει ξεπεραστεί ο διαχωρισμός μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, όπως τον γνωρίζαμε πριν από δεκαετίες, αλλά οι διαφορές είναι υπαρκτές και κυρίαρχες και φαίνονται όλο και πιο έντονα.
Στην ελληνική πολιτική σκηνή, το νέο δίπολο σχηματοποιήθηκε πλήρως την τελευταία περίοδο. Το εκπροσωπούν από τη μια πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας και από την άλλη πλευρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Τα όσα παρατηρούμε τις τελευταίες εβδομάδες είναι ενδεικτικά για το πώς διαμορφώνεται το νέο πολιτικό σκηνικό. Επιστρέφουμε στις παλαιές εποχές, όπου ο διπολισμός ήταν έντονος. Είναι φανερό ότι από εδώ και πέρα συγκρούονται δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι, δύο τελείως διαφορετικές κοσμοθεωρίες, αντιλήψεις και ιδεολογίες.
Η σύγκρουση θα είναι σκληρή και σε όλα τα επίπεδα, καθώς έχει να κάνει με την πορεία της χώρας τα επόμενα χρόνια. Οι πολίτες πλέον αρχίζουν να βλέπουν όλο και πιο καθαρά τις δύο πολιτικές προτάσεις που συγκρούονται. Από τη μια η πρόταση που εκφράζει ο Αλ. Τσίπρας και από την άλλη αυτή που εκφράζει ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Η οριοθέτηση έγινε και είναι σαφής. Οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν ποια πρόταση τους εκφράζει και να τη στηρίξουν. Θα διαλέξουν μοντέλο ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση, αλλά και τρόπου λειτουργίας του κράτους. Θα αποφασίσουν ποιος τους εκφράζει περισσότερο π.χ. ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού - μεταναστευτικού, εάν μπορεί να αντιμετωπίσει και πώς την ανεργία, εάν έχει σχέδιο ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και της προστασίας των αδυνάτων και μη προνομιούχων.
Πολλοί έβλεπαν ένα θόλωμα της διαχωριστικής γραμμής που χώριζε δύο βασικά ιδεολογικά ρεύματα σκέψης. Αυτό το θόλωμα εξαφανίστηκε πλέον και αυτό είναι θετικό για την ίδια τη Δημοκρατία.