Παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον η λυσσαλέα επίθεση που κάνουν τα κυβερνητικά φύλλα στις εφημερίδες που είναι στην ιδιοκτησία του επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη.

Δεν υπάρχει ημέρα που να μην έχει ο ίδιος την τιμητική του, αλλά και να μην επικρίνονται τα ρεπορτάζ που είχαν την προηγούμενη μέρα η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου», τα «Νέα» ή το «Βήμα της Κυριακής».

Οποιος παρακολουθήσει τι συμβαίνει από τότε που επανεκδόθηκαν οι ιστορικοί τίτλοι του ΔΟΛ, θα διαπιστώσει ότι τα κυβερνητικά ΜΜΕ αλλά και τα σάιτ, κανονικά και λαθρόβια, που τρόπον τινά σιτίζονται από το κράτος -και όχι μόνο-, έχουν μπει σε μια λογική να απαντούν στα δημοσιεύματα. Εχουν ξεπεράσει σε πάθος ακόμα και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Τζανακόπουλο. Είναι οι ίδιοι που όλα τα προηγούμενα χρόνια μάς είχαν ζαλίσει για τα (κυβερνητικά) παπαγαλάκια της ενημέρωσης και τώρα έχουν μετατραπεί σε παπαγάλους πολυτελείας. Καλοσιτισμένοι, δηλαδή. Ισως γι’ αυτό είναι και τόσο απροκάλυπτοι!

Δεν τολμά να γράψει κανείς ένα ρεπορτάζ για τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας ή γενικότερα για την οικονομική κρίση και πριν λαλήσουν ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου, έχουν βγει στο μεϊντάνι για να καταγγείλουν «τους δημοσιογράφους των εφημερίδων του Μαρινάκη». Σε όλα τα απαντητικά σχόλια των υπουργείων, ε, συγγνώμη των κυβερνητικών εφημερίδων, επισημαίνεται το όνομα του ιδιοκτήτη! Λες και ο εν λόγω επιχειρηματίας άλλη δουλειά δεν έχει από τα κάθεται στο γραφείο του και να παριστάνει τον αρχισυντάκτη ή να παρακολουθεί τα δελτία Τύπου των υπουργείων.

Είναι τόσο πρόδηλο ότι οι επιθέσεις και τα υπονοούμενα δεν γίνονται στο πλαίσιο του καλώς εννοούμενου και θεμιτού ανταγωνισμού των εφημερίδων. Ούτε καν στο πεδίο της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Πραγματοποιούνται με προφανή στόχευση να ακυρώσουν, να χρωματίσουν και να απαξιώσουν τη δημοσιογραφική δουλειά, τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ και την αυθεντική έρευνα.

Επειδή κατά βάθος ξέρουν την απήχηση που έχουν τα Μέσα αυτά, αλλά και το κύρος των δημοσιογράφων που υπογράφουν τα σχετικά δημοσιεύματα, φοβούνται τη ζημιά που κάνουν στην κυβέρνηση (τους). Είχαν πειστεί, βλέπεις, πως θα κλείσουν ιστορικοί τίτλοι εφημερίδων και θα μείνουν μόνο κάτι (νεο)παπαγάλοι που πανηγυρίζουν διότι, για παράδειγμα, έρχεται… «Απόβαση επενδυτών μαζί με τον Μακρόν». Φάτε άφοβα μαρούλια, συνιστούσε την περίοδο του Τσερνομπίλ ένας δάσκαλος της δημοσιογραφίας. Ε, όσο να ’ναι, το μαρούλι ήταν καλύτερο από το σανό που μας σερβίρουν οι επίγονοί του...