Η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. Η φράση αυτή ανήκει στον εμβληματικό ηγέτη της γαλλικής κεντροαριστεράς Φρανσουά Μιτεράν και καταδεικνύει τη σημασία που έχουν οι εικόνες στην πολιτική. Η σημερινή μέρα θα μπορούσε να είναι χαρακτηριστική για τα τρία βασικά κόμματα της εγχώριας πολιτικής σκηνής και πως αυτά διαχειρίζονται την προς τα έξω εικόνα τους.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στην Τανάγρα και συμμετείχε στην παραλαβή των 6 γαλλικών Rafale. Ακόμα και όσοι δεν συγκινούνται με αυτά, οφείλουν να παραδεχτούν ότι οι εικόνες στέλνουν μηνύματα ισχύoς και εθνικής αυτοπεποίθησης. Παράλληλα, τονίζουν τη σημασία των ισχυρών συμμαχιών, όπως αυτή που αναπτύσσεται και σφυρηλατείται με την Γαλλία. Με την επικοινωνιακή υπεροπλία που διαθέτει η κυβέρνηση, αλλά και την αλαζονεία που τη διακατέχει, αξιοποίησε στο έπακρο τις σχετικές εικόνες, φτιάχνοντας ακόμα και κομματικό σποτ προκειμένου να καρπωθεί τα σημαντικά πολιτικά οφέλη.

Ο Αλέξης Τσίπρας ή, για να ακριβολογούμε, το κόμμα του, ήταν σήμερα σε διαδήλωση έξω από το ανακριτικό γραφείο όπου θα έδινε την απολογία του ο κατηγορούμενος για σωρεία κακουργημάτων, Κώστας Βαξεβάνης. Στο κάλεσμα πρωτοστάτησαν οι βουλευτές του Π.Πολάκης και Γ.Τσίπρας, καθώς και ένα σημαντικό τμήμα του προπαγανδιστικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν (ευτυχώς για αυτήν) η κομματική εφημερίδα «Αυγή» δεν το είχε καν στο πρωτοσέλιδό της. Οι ακραίες επιθέσεις και οι προσβλητικές αναφορές στη Δικαιοσύνη που έχουν γίνει τις τελευταίες ημέρες από τον ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσαν την οργισμένη αντίδραση της Προέδρου του Αρείου Πάγου, η οποία ζήτησε με επίσημη δήλωσή της να αφεθεί η Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Έτσι, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να ταυτιστεί με το πιο λούμπεν κομμάτι της κοινωνίας και να γίνει ένα με το περιθώριο. Και κάπως έτσι να μετατραπεί το πάλαι ποτέ πιο θεσμικό κόμμα, που επί χρόνια δεχόταν την κριτική για τον υπερβολικό σεβασμό του στους θεσμούς, σε μόρφωμα που αδιαφορεί για όλα αυτά και επιτίθεται ακρίτως σε θεσμούς και πρόσωπα.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν από εχθές Τρίτη στο Στρασβούργο για να συμμετάσχει στην εκδήλωση για την ανάληψη της Γαλλικής Προεδρίας και να ακούσει την ομιλία του προέδρου Μακρόν. Μάλιστα, αν δεν προέκυπτε θέμα κορονοϊου για τον Σαρλ Μισέλ και ως εκ τούτου αναβολή, θα μιλούσε σε εκδήλωση στην οποία θα έθετε παρουσία εκλεκτών προσκεκλημένων ζητήματα που σχετίζονται με το ταμείο ανάπτυξης, το σύμφωνο σταθερότητας, τα ενεργειακά, τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα κ.α. Θα απευθυνόταν, δηλαδή, στο υψηλότερο δυνατό ευρωπαϊκό επίπεδο, που είναι και το ατού του κ. Ανδρουλάκη, κάτι που επιβεβαιώνει (και) την απόλυτη ορθότητα της απόφασής του να μην παραιτηθεί από ευρωβουλευτής.

Αυτές είναι οι τρεις «εικόνες» της ημέρας. Οι οποίες δηλούν ότι υπάρχουν δυο κόσμοι, αυτόν που εκπροσωπούν από διαφορετικό ιδεολογικό μετερίζι και κοινωνικές αναφορές ο Μητσοτάκης και ο Ανδρουλάκης και αυτόν που εκπροσωπεί ο Τσίπρας και το κόμμα του.

ΥΓ: Όσοι, δε, σπεύσουν να επισημάνουν ότι καθήκον της Αριστεράς είναι να βρίσκεται στο δρόμο και να εκπροσωπεί τους αδυνάτους, η απάντηση είναι προφανής: Σωστά, αρκεί να το κάνει για τους πραγματικά αδύναμους και όχι για όσους βαρύνονται με σωρεία κακουργημάτων, μεταξύ των οποίων και η συμμετοχή σε εγκληματική συμμορία.