Έντσο Φεράρι: "Σήμερα σκότωσα τη μητέρα μου"

Όταν ο Ζινεντίν Ζιντάν ονόμασε το γιο του Έντσο, δεν θα ήταν παράλογο, πριν την εξήγηση ότι ήταν φόρος για το ίνδαλμά του, το σπουδαίο Ουρουγουανό ποδοσφαιριστή Φραντσέσκολι, να θεωρήσει ο δέκτης ότι το έκανε προς τιμή του Φεράρι. Ο Έντσο Φεράρι παραμένει ακόμα και τώρα το πλέον εμβληματικό ονοματεπώνυμο στη μηχανοκίνηση, παρεμφερές με τον Χένρι Φορντ, τον άνθρωπο που λογίζεται ως εκείνος που έφτιαξε το πρώτο αυτοκίνητο.

Γι’ αυτό, κιόλας, η ταινία με την Πενέλοπε Κρουζ, τη Σέιλιν Γούντλι και τον Άνταμ Ντράιβερ στο ρόλο του σπουδαίου άντρα, αποκαλείται “Ferrari”. Δεν χρειάζεται οτιδήποτε άλλο για να αναδειχθεί ένα εγχείρημα που αφορά σε έναν Ιταλό ο οποίος είχε διπλή ζωή και που υπήρξε απολύτως αυτοδημιούργητος.

Η ταινία πραγματεύεται τη διπλή ζωή του, το θάνατο λόγω μυϊκής δυστροφίας του γιου του, Ντίνο, από το γάμο του με τη Λάουρα Ντομίνικα Καρέλο, τον οποίο ονόμασε έτσι εις μνήμη του αδελφού του, που πέθανε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και την αποκάλυψη ότι ήταν πατέρας ενός αγοριού, του Πιέρο, που έκανε με την ερωμένη του Λίνα Λάρντι. Ο Φεράρι τον αναγνώρισε μόνο αφού πέθανε η σύζυγός του. Επιπλέον, δείχνει το ρίσκο που πήρε για τον αγώνα “Mile Miglia”, προκειμένου η βιομηχανία να επιβιώσει.

Έντσο Φεράρι: Ορφάνια και απορρίψεις

Ο Έντσο Φεράρι πέρασε από μύρια κύματα για να γίνει αυτός που είναι: έχασε τον πατέρα του από πνευμονία και τον αδελφό του στην εφηβεία του, τον απέρριψαν στη FIAT, συγκεκριμένα ο διευθυντής προσωπικού Ντιέγκο Σόρια, όπου ήθελε να δουλέψει αφού δεν μπόρεσε, λόγω πλευρίτιδας, να σταθεί στο Πυροσβεστικό Σώμα της Μόντενα, και το χειμώνα του 1918, στα 20 του πια, ήταν χαμένος.

Ο Έντσο, που άργησε δύο μέρες να δηλωθεί στο ληξιαρχείο της Μόντενα από τον Αλφρέντο, ο οποίος το έκανε τελικά στις 20 Φεβρουαρίου του 1898 -τονίζοντας μάλιστα ότι στην πόλη… χιόνιζε, αν και αυτό από πουθενά αποδεικνύεται- αποκλείεται να φανταζόταν εκείνη τη στιγμή ότι θα δημιουργούσε τη Scuderia Ferrari, η οποία θα γινόταν ο πιονέρος της μηχανοκίνητης πολυτέλειας και θα έφτιαχνε αυτοκίνητα τα οποία θα έμοιαζαν μεγαλύτερα από τη ζωή.

Ο άνθρωπος που έγραψε μέχρι και ποδοσφαιρικά κείμενα ως αθλητικός δημοσιογράφος της “Gazzeta dello Sport”, ένα Μόντενα-Ίντερ το 1914, που ήθελε να γίνει τενόρος, πέρασε στην Ιστορία ως ο “Commendatore”, δηλαδή “ο Στρατηγός”. Ο άνθρωπος που έγινε πιλότος, πρώτα για τα αυτοκίνητα μιας βραχύβιας αυτοκινητοβιομηχανίας, της Costruzioni Meccaniche Nazionali, και έπειτα για την Alfa Romeo, την οποία αγάπησε σχεδόν με την ίδια ένταση που λάτρεψε το δικό του παιδί, έγινε το σημείο αναφοράς για τους ονειροπόλους που ήθελαν να φτιάξουν αυτοκίνητα πολυτέλειας, τους μηχανικούς, ακόμα και τους πιλότους. Ήταν εκείνος με το 12βάλβιδο κινητήρα, που όλοι οι ιδιοκτήτες ήθελαν να νικήσουν.

Ο θυρεός της οικογένειας Μπαράτσα και η μητροκτονία

Το σύμβολο της Ferrari ήταν ένας θυρεός οικογένειας. Ο Φεράρι, ως οδηγός της Alfa Romeo, πια, νίκησε στο Grand Prix του Σάβιο, το 1923. Η οικογένεια του αδικοχαμένου, τον Ιούνιο του 1918, Ιταλού πιλότου αεροπλάνων Φραντσέσκο Μπαράτσα τον συμπάθησε στο βαθμό να του χαρίσουν, καθ’ οδηγία της κόμισσας και χαροκαμένης μάνας Παολίνα Μπιανκόνι, το θυρεό της οικογένειας. Ο Φεράρι τον έβαλε στο αυτοκίνητό του αρχικά, προκειμένου, όπως του είπαν, να του φέρνει τύχη. Το έκανε και ένιωθε υψηλή τιμή.

Αυτό που κέρδισε, όμως, ήταν κάτι ακόμα μεγαλύτερο: το σύμβολο. Ο θυρεός ήταν το άλογο που στέκεται στα πίσω πόδια του, το “Cavallino Rampante”, που συνδέθηκε με τη Ferrari -και θα την συνοδεύει στο διηνεκές.

Η Ferrari κατάφερε και μπήκε στη Formula 1 ένα χρόνο μετά την ίδρυσή της, το 1949. Ο Έντσο είδε με καμάρι τα αυτοκίνητά του να παίρνουν μέρος στους αγώνες. Ένα χρόνο μετά, ήρθε η στιγμή που περίμενε, αλλά το συναισθηματικό κόστος ήταν τεράστιο.

Το ημερολόγιο γράφει 14 Ιουλίου 1951 και το Grand Prix στο Σίλβερστόουν βρίσκεται εν εξελίξει. Το γραφείο του Έντσο στη Μόντενα, με το περίφημο τετράγωνο ρολόι, είναι σκοτεινό. Ο Έντσο προσπαθεί να ασχοληθεί με γραφειοκρατικές δουλειές, αλλά ο νους τρέχει και η υπερένταση δεν τον αφήνει. Το τηλέφωνο χτυπάει. Ο Φεράρι το σηκώνει. Ο επικεφαλής της ομάδας είναι που τον πληροφορεί ότι ο Χοσέ Φροϊλάν Γκονζάλες της Ferrari νικά τον Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και την Alfa Romeo του. Ο Έντσο κλείνει το τηλέφωνο. Τα συναισθήματα λειτουργούν εν κρυπτώ, μέσα στα κλειστά παντζούρια. Η Alfa Romeo, κυρίαρχη, δέχεται το πρώτο πλήγμα, αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να χαρεί όσο θα ήθελε. Το μεταξένιο μαντίλι, που χρησιμοποιεί, μένει πάνω στο γραφείο του. Και όπως ανοίγει το ένα παντζούρι και βλέπει τα σύννεφα στο Μαρανέλο, ψιθυρίζει: “Σήμερα σκότωσα τη μητέρα μου”.