Αν αυτό, η ήττα της Σεβίλλης από τη Λανς στο “Μπολάρ” με σκορ 2-1, για την έκτη αγωνιστική των ομίλων στο Champions League, ήταν το τελευταίο παιχνίδι του Σέρχιο Ράμος, ο Ισπανός αμυντικός αποχαιρέτησε το θεσμό ιδανικά, γράφοντας τη δική του ιστορία ακριβώς όπως ήθελε, δίχως ευγένειες και λοιπά περιττά.

Ο Σέρχιο Ράμος υπάρχει σημαντική περίπτωση να αποχαιρέτησε οριστικά και αμετάκλητα τη διοργάνωση που δόξασε και δοξάστηκε στο “Μπολάρ”. Ο Ράμος είναι 37 ετών και η Σεβίλλη, που είναι στη 16η θέση της Liga και έχει να νικήσει σε παιχνίδι της συγκεκριμένης διοργάνωσης από τις 26 Σεπτεμβρίου, μετρώντας δύο νίκες συνολικά στη Liga και δύο στα τελευταία 15 παιχνίδια της, αμφότερες στο Copa del Rey επί αντιπάλων κατώτερων κατηγοριών, όχι μόνο δεν έχει ελπίδες για να μπει στο Champions League της επόμενης σεζόν -με την Ισπανία να είναι υποψήφια για να έχει πέντε ομάδες- αλλά μάλλον πιθανότερο μοιάζει το σενάριο να παλέψει για να… σωθεί, αν και τέτοια κλαμπ συνήθως βρίσκουν τρόπο να ξεμπερδεύουν. Αυτό σημαίνει ότι για να ξαναπαίξει ο Σεβιγιάνος στόπερ στο Champions League θα πρέπει είτε του χρόνου να φύγει από την ομάδα της γενέτειράς του ή να συνεχίσει για ακόμα μία διετία, δηλαδή την επόμενη χρονιά η Σεβίλλη να είναι στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και τη μεθεπόμενη, το 2025-26, όταν πια θα διαβαίνει τη λήξη της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του, να συνεχίσει να αγωνίζεται. Με το φιζίκ του και ένα σώμα που μοιάζει με γλυπτό δεν αποκλείεται, αλλά δεν συγκεντρώνει υπέρ του τις πιθανότητες.



Ο Ράμος, όμως, συμπύκνωσε στη φάση του γκολ της ισοφάρισης με τη Λανς, μέσα σε ένα λεπτό, όλα τα ενσταντανέ της καριέρας του, τρόπω πειστικώ και εκκωφαντικώ. Συγκρίκωσε τις στιγμές που τον έκαναν αποδιοπομπαίο, αγαπητό, εν ολίγοις το μέγιστο των Ισπανών αμυντικών.



Είναι ο προκλητικός αμυντικός που δεν θα διστάσει να προκαλέσει τους αντίπαλους παίκτες και την αντίπαλη κερκίδα. Σε μια συγκεκριμένη εποχή του ισπανικού clasico, από το 2010 ως το 2013, όταν ο Ζοσέ Μουρίνιο ήταν ο προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Σέρχιο Ράμος, ο οποίος επί εποχής του μεταφέρθηκε στο κέντρο της άμυνας αφού ως τότε ήταν δεξιός μπακ, ήταν ένα από τα υπερόπλα του Πορτογάλου προκειμένου να δημιουργεί χάος στα παιχνίδια με τη φαινομενικά άτρωτη Μπαρτσελόνα.



Στιγμιαία πλάνα, που τον δείχνουν να κάνει bullying στον Λιονέλ Μέσι, ούτε άγνωστα είναι ούτε σπάνια. Ο Ράμος είχε στον ώμο του τσιπάκι, με το νυν υπέρ πάντων ο αγών να πρωτεύει σε κάθε περίσταση, ακόμα κι αν επρόκειτο για προβοκάτσια, όπως εκτιμάται ότι έκανε στον τελικό του Champions League απέναντι στη Λίβερπουλ το 2018, όταν ο Μοχάμεντ Σαλάχ τραυματίστηκε από τράβηγμά του.



Μετά το γκολ με τη Λανς, ο Ράμος κλώτσησε τον τερματοφύλακα της γαλλικής ομάδας για να γίνει κοινωνός της μπάλας και, αφού πήρε κίτρινη κάρτα, έκανε σπριντ ώστε να την αφήσει τη σέντρα. Σύστησε, ταυτοχρόνως, σιωπή και έδειξε το αυτί του στον κόσμο, παρακινώντας τον να ξεκινήσει τα γαλλικά, που σε αυτήν την περίπτωση δεν παίρνουν τρεις τελίτσες ή εισαγωγικά, αφού είναι κυριολεξία. Ο 37χρονος από την Κάμας πέτυχε το 17ο γκολ της καριέρας του σε 142 παιχνίδια Champions League και έγινε ο πρώτος αμυντικός σκόρερ όλων των εποχών στη διοργάνωση. Νωρίτερα, όμως, είχε δημιουργήσει το σκηνικό ώστε η ισοφάριση να υπαχθεί στην ποδοσφαιρική δραματουργία.



Ανέλαβε την εκτέλεση πέναλτι της Σεβίλλης στο 70’ και είδε τον Μπρις Σαμπά να του την αποκρούει. Η ισπανική ομάδα αποδείχθηκε τυχερή και κέρδισε νέο πέναλτι, που ο Ράμος είχε το θράσος και το θάρρος να το εκτελέσει. Στη δεύτερη περίπτωση, αποφάσισε να κάνει τα πράγματα πικάντικα, αφού έσκαψε την μπάλα και την έστειλε στο κέντρο της εστίας, με τον τερματοφύλακα της Λανς να διαλέγει την αριστερή του πλευρά για να πέσει.

Όπως και να έχει, είναι δείγμα γενναιότητας μια τέτοια κίνηση, με τόσο νωπό το τραύμα μιας επέμβασης, ωστόσο στηρίζεται από την παραγωγή αδρεναλίνης και ενδορφινών, που στους αθλητές είναι άπλετες. Αυτό που οι ρέκτες του διεθνούς ποδοσφαίρου, όμως, πρέπει να θυμούνται, είναι πως το έχει ξανακάνει -και ο βαθμός δυσκολίας σε εκείνες τις περιστάσεις ήταν υψηλότερος. Στις 25 Απριλίου του 2012, η Ρεάλ Μαδρίτης υποδεχόταν την Μπάγερν στον επαναληπτικό ημιτελικό του Champions League και τη ρεβάνς του 2-1 στο Μόναχο. Η Ρεάλ είχε αποκλειστεί επτά διαδοχικές φορές πριν καν φτάσει στα ημιτελικά, ενώ από το 2005 έως το 2010 δεν έβρισκε το δρόμο ούτε για τα προημιτελικά. Το 2011, στην επιστροφή της, η Μπαρτσελόνα, σε μια τακτική επικράτηση του Πεπ Γκουαρδιόλα επί του Μουρίνιο, την νίκησε 3-1 στο “Σαντιάγκο Μπερναμπέου” και με την ισοπαλία, 1-1, στο “Καμπ Νου”, προκρίθηκε στον τελικό και κατέκτησε το Champions League.



Στο παιχνίδι με το συγκρότημα του Γιουπ Χάινκες, η Ρεάλ προηγήθηκε 2-0 στο 14’ με δυο γκολ του Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Άριεν Ρόμπεν μείωσε στο 27’. Το ματς έφτασε στα πέναλτι και η Ρεάλ έχασε τρία. Ο Ρονάλντο και ο Κακά νικήθηκαν από τον Νόιερ, αλλά το τελευταίο, που έχασε ο Ράμος, έγινε viral, πριν την εφεύρεση του όρου, που λέει ο λόγος. Ήταν ένα χτύπημα που έστειλε την μπάλα στα… περιστέρια, το Διάστημα, πάνω από τις σκεπές και όπου αλλού σκαρφίζονταν οι δαιμόνιοι χρήστες των social media.



Πέρασαν δύο μήνες και δύο μέρες και η Ισπανία, που είχε κατακτήσει το Euro 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, πλησίαζε σε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει, έναν τρίτο τίτλο μεγάλης διοργάνωσης στη σειρά. Στις 27 Ιουνίου 2012 έπαιζε με την Πορτογαλία στην “Donbass Arena” του Ντόνετσκ, για τον ημιτελικό του Euro. Ήταν ένα παιχνίδι χωρίς τρομερό θέαμα, αλλά φυσικά ανάμεσα σε Ίβηρες, συγγενάκια, που λέει ο λόγος, δεν περίσσευε χώρος για αβρότητες. Ο Τσάμπι Αλόνσο έχασε το πρώτο, αλλά αστόχησε και ο Ζοάο Μουτίνιο. Ο Ράμος πήρε τη φόρα για το τέταρτο πέναλτι και έκανε ακριβώς ό,τι και στο “Μπολάρ”, ένα σκαφτό, μόλις 63 μέρες από τη στιγμή που είχε γίνει ρεζίλι στην οικουμένη, σε ημιτελικό Champions League.



Ο Σέρχιο Ράμος, σκόρερ σε δύο τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης σε επίπεδο συλλόγων, ενός από τα πιο σημαντικά σε τέτοιο παιχνίδι, την κεφαλιά του στο 90+4’ στον τελικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης το 2014 που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση και οδήγησε στη στέψη της Ρεάλ ως πρωταθλήτριας Ευρώπης, 12 χρόνια μετά την τελευταία επιτυχία της, είναι μια από τις πιο σημαντικές ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες του καιρού του. Όχι μόνο επειδή υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής, με διακρίσεις ων ουκ έστιν αριθμός, τέσσερα Champions League και όλους τους σημαντικούς διεθνείς τίτλους, αλλά και διότι είναι αφ’ εαυτού μια καταπληκτική ποδοσφαιρική παράσταση, παρόμοια της οποίας δεν διατίθεται κάθε μέρα στα περίπτερα. Μαζί με την απόλαυση του λυκαυγούς όλων εκείνων των αστέρων στο ποδόσφαιρο, είναι απαραίτητη πού και πού μια ματιά στη Σεβίλλη, ίσα για την απάντηση στην ερώτηση “πώς τα περνάει ο Σέρχιο Ράμος”.