Eνας σπουδαίος καλλιτέχνης με τη βραχνάδα του σήμα κατατεθέν, ο Κώστας Χατζής, σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, υπηρετώντας πιστά το κοινωνικό τραγούδι για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. 

Με την κιθάρα και την ιδιότυπη φωνή του, ήταν ο πρώτος που τραγούδησε μπαλάντες με κοινωνικό περιερχόμενο. 

Μας αφιέρωσε ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια, το «Oλη η ζωή είναι υπόθεσις Χαμόγελο» και, έτσι γλυκά, ξεκίνησε η συνέντευξή μας...


Έχετε αγαπημένα τραγούδια; Δικά σας ή άλλων καλλιτεχνών; Τραγούδια που να τα ακούτε πάντα όταν δεν είστε καλά ή όταν είστε στα καλύτερα σας;

Όλα τα τραγούδια μου είναι παιδιά μου. Σας αφιερώνω όμως το «Ολη η ζωή είναι υπόθεσις Χαμόγελο».

 
Μετά από τόσα χρόνια πορείας στο χώρο, πιστεύετε ότι υπάρχει συνταγή επιτυχίας;

Ξεκίνησα παίζοντας Κιθάρα με παραδοσιακούς μουσικούς σε γάμους και πανηγύρια. Συνεργάστηκα με λαϊκούς καλλιτέχνες παίζοντας Κιθαρομπούζουκο. Στον χώρο αυτόν της Μπαλάντας μπήκα σαν προπαγανδιστής, με την καλή έννοια…

Ήθελα να διαμαρτυρηθώ και να φωνάξω για τα δεινά που πέρναγε και περνά η φυλή μου. Τυχαία όλα έγιναν.


Η κατάσταση στη χώρα σας θυμώνει, σας προβληματίζει;

Από το 500 π.Χ. μέχρι το 332 π.Χ., έφυγαν από τη ζωή Αριστοτέλης, Αριστοφάνης, Σωκράτης, εξορία, πείνα και δηλητήριο. Το σπορ τότε των Ελλήνων ήταν η διχόνοια. Μετά ήρθε το Βυζάντιο, χίλια χρόνια σκοταδισμός. Το 1400 που πήγε να ανασάνει και θα άρχιζε η Αναγέννηση, ήρθε η Τουρκιά. Το 1821 οι σύμμαχοι κάνανε πίσω γιατί είχαμε φάει τα λεφτά της Επαναστάσεως.

Γιατί σας τα είπα όλα αυτά όμως; Διότι, δεν είχαμε ποτέ παιδεία. Σήμερα, τι γίνεται; Έχουμε δει τόσα πράγματα που κάνουν αυτοί που είναι στην πολιτεία και ψηφίζουμε το ίδιο, το ίδιο, το ίδιο. Και μας βασανίζουν οι ίδιοι. Για να συνυπάρχουμε και να συνεπιβιώνουμε, ένα υπάρχει: να έχουμε ηθικές αρχές και να έχουμε αυτή την ιδιότητα που λέγεται αγάπη, για να μπορούμε έτσι, να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και να ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλο…

Ασχολείστε με την πολιτική;

Προσπαθώ να εφαρμόζω τις αρχές της Γραφής να αγαπώ τους συνανθρώπους μου την οικογένεια μου να αγαπώ την δημιουργία και τον δημιουργό και να τραγουδώ για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα., τ’ ανθρώπινα καθήκοντα να καταγγέλλω την πολιτεία με σεβασμό, και δεν έχω πολιτική θέση.

Ακούτε νέους καλλιτέχνες; Ελπίζετε σε αυτή τη γενιά ανθρώπων;

Δεν παρακολουθώ πολύ στενά την επικαιρότητα.  Δεν έχω βρει όμως και κάποιον καλλιτέχνη που να μην μου αρέσει. Μου αρέσουν όλοι.


Το τραγούδι στην χώρα μας πιστεύετε ότι περνά δύσκολα;

Γίνονται σημαντικά πράγματα στην Ελλάδα έχει καταπληκτικούς Καλλιτέχνες. Συνθέτες – Στιχουργούς- Τραγουδιστές και Τραγουδίστριες, Μουσικούς , αλλά δεν υπάρχει πια «Βήμα». Πάντα ήταν δύσκολο έχεις να παλέψεις με πολλά θηρία.


 Σας έχει επηρεάσει η κρίση; Πιστεύετε ότι η οικονομική κατάσταση έχει αντίκτυπο και στην Τέχνη;

Και βέβαια μ΄ έχει επηρεάσει όπως όλους μας.  Και οικονομικά και κοινωνικά και καλλιτεχνικά. Αυτού του τύπου οι κρίσεις πάντα έχουν αντίκτυπο πρώτα απ΄ όλα στον πολιτισμό και την τέχνη. Είναι πιο βαθιά απ΄ όσο φαίνεται.

Υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει στη ζωή σας και θα θέλατε; Νιώθετε πλήρης;

Νιώθω γεμάτος γιατί έχω βάλει στη ζωή μου τις αρχές της Γραφής χωρίς να είμαι θρησκόληπτος. Είμαι μάρτυρας του Ιεχωβά και πιστεύω απόλυτα στον στίχο «Και ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημα σου ως εν ουρανώ και επί της γης». Αυτή τη Βασιλεία που αναφέρει η Αγία Γραφή σε 66 βιβλία από τη Γέννηση μέχρι την Αποκάλυψη.

Σας λέγε αυθεντικό και ταλαντούχο… πως θα χαρακτηρίζατε εσείς τον εαυτό σας;

Όλα αυτά τα χρόνια δεν κάνω τίποτα άλλο από το να υπηρετώ τον λόγο. Δεν έχω την φωνή για παράδειγμα του Πάριου ή του Πουλόπουλου. Έχω μια βραχνή φωνή η οποία μπορεί να γίνει τρυφερή αλλά εάν ανέβει λίγο αρχίζει και …γαϊδουρεύει!

Θα περιμένουμε κάτι άλλο από εσάς προσεχώς;

Είμαι… 51 στα 50! Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι μέχρι τα 102 μου θα τραγουδάω. Ένα πράγμα που μας έμαθε ο Αριστοφάνης είναι να αυτοσαρκαζόμαστε. Αυτό το κάνω χρόνια…

*Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «Πολιτισμός», της εφημερίδας «Παραπολιτικά»