Στις 18 Μαρτίου 2018, ο επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Π. Καµµένος, δήλωνε από τη Θεσσαλονίκη προς τους δηµοσιογράφους, σε µια προσπάθεια να καταστήσει ξεκάθαρη την κυβερνητική σχέση µε την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «είναι µια έντιµη σχέση πολιτική, η οποία βασίζεται σε αρχές και στη δηµοκρατική διαδικασία που προβλέπεται από το Σύνταγµα για τις κυβερνητικές συνεργασίες - ο καθένας να µπορεί να έχει την πολιτική του αυτονοµία, να µην απορροφάται ο ένας χώρος από τον άλλον, αλλά να προχωρούµε σε αυτά που µαζί συµφωνήσαµε, για να µπορέσουµε να κάνουµε αυτό που υποσχεθήκαµε στον ελληνικό λαό, να βγάλουµε τη χώρα από την τεράστια οικονοµική κρίση και τον λαό από τη φτωχοποίηση».

Αυτό που συζητήθηκε σε µεγάλο βαθµό είναι µια φράση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που είπε στη συνέχεια απαντώντας σε ερωτήσεις των δηµοσιογράφων.

«Με τον Τσίπρα θα είµαστε µέχρι το τέλος», δήλωσε ο Π. Καµµένος. Και επειδή αυτή ακριβώς η τοποθέτηση δηµιούργησε υπόνοιες ότι ουσιαστικά οι ΑΝ.ΕΛ. «εκβιάζουν» µε κάποιον τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση µε την ευστάθεια της κυβέρνησης, στην περίπτωση, για παράδειγµα, που ερχόταν προς ψήφιση από το Κοινοβούλιο µια συµφωνία για την ονοµασία της FYROM, καθώς, ως γνωστόν, οι ΑΝ.ΕΛ. διαφωνούσαν µε τη χρήση του όρου «Μακεδονία» σε µια σύνθετη ονοµασία, την άλλη ακριβώς ηµέρα, από την Αθήνα πλέον, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ∆ηµ. Τζανακόπουλος, «νοµιµοποιούσε» στις δηλώσεις του τη φράση επαναλαµβάνοντάς την και επιβεβαιώνοντας µε τον τρόπο αυτόν τη συνοχή του κυβερνητικού σχήµατος. Αυτού του περιεχοµένου δηλώσεις επαναλαµβάνονται µάλιστα σε κάθε κρίσιµη συγκυρία για τη συνοχή της κυβέρνησης µέχρι και σήµερα.  

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Το ερώτηµα «ποιο ορίζεται ως τέλος» παρέµενε στους δηµοσιογράφους, που µε άµεσο ή έµµεσο τρόπο ζητούσαν τον προσδιορισµό του χρονικού ορίζοντα στη στρατηγική συνύπαρξη του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ µε τους δεξιούς ΑΝ.ΕΛ. Με αφορµή την ύπαρξη συµφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ για την ονοµασία της FYROM µε τη χρήση του όρου «Μακεδονία», που προκάλεσε έντονες και οργισµένες κοινωνικές αντιδράσεις, κάτι που έχει θορυβήσει το Μέγαρο Μαξιµου, τόσο από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ όσο και από πλευράς ΑΝ.ΕΛ. ξεκαθαρίστηκε ότι η κοινή πορεία τους στην εξουσία φθάνει –στη λογική της προγραµµατικής συµφωνίας του κυβερνητικού σχηµατισµού– στην τυπική έξοδο της χώρας από τον κύκλο των Μνηµονίων. Επιβεβαιώθηκε δηλαδή πολλαπλώς η προαναφερόµενη τοποθέτηση του Π. Καµµένου από τη Θεσσαλονίκη. Αρα, ο ορίζοντας τοποθετείται στις 21 Αυγούστου, οπότε τυπικά η χώρα βγαίνει από τα Μνηµόνια.

Αµέσως µετά, σύµφωνα και µε το ίδιο το κεντρικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινά η προεκλογική περίοδος, άσχετα αν µέχρι στιγµής δεν έχει οριστεί ο χρόνος των εκλογών από την πλευρά του πρωθυπουργού. Η µοιραία εµπλοκή για τον κυβερνητικό σχηµατισµό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ. ΕΛ. προέκυψε µετά την ανακοίνωση της συµφωνίας µε τα Σκόπια για τη «Βόρεια Μακεδονία» και την εύστοχη επιλογή από την πλευρά της αξιωµατικής αντιπολίτευσης να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση, στη βάση του Σκοπιανού, που εξέθεσε σε πλήρη έκταση τη «διγλωσσία» των ΑΝ.ΕΛ. Αφού, ενώ διακηρύσσουν ότι στο µέλλον δεν θα κυρώσουν τη σχετική συµφωνία, ουσιαστικά επιτρέπουν αυτή να εξελιχθεί, την «προσυπογράφουν», δίδοντας σε ονοµαστική βάση οι βουλευτές τους ψήφο εµπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση, ώστε η αρχική συµφωνία να δηµιουργήσει διεθνή αποτελέσµατα και τετελεσµένα.

Στην ψηφοφορία αυτή, το προηγούµενο Σάββατο, όχι µόνο διαφώνησε και διαχώρισε τη θέση του, διαγραφείς από το κόµµα, ο βουλευτής ∆ηµ. Καµµένος, αλλά ολόκληρο το κόµµα των ΑΝ.ΕΛ. βρέθηκε στο «µάτι του κυκλώνα», αντιµέτωπο µε τις έντονες εκδηλώσεις αγανάκτησης για τη «συµπαιγνία» από οµάδες πολιτών σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά, και το κυριότερο, τη µαζική αποχώρηση στελεχών του κόµµατος, διαµαρτυρόµενων για την ψήφο εµπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ αντί για την ανατροπή της κυβέρνησης και της συµφωνίας για τα Σκόπια µαζί.

Η βίαιη αυτή «απορρύθµιση» του κυβερνητικού εταίρου δηµιουργεί συνολικότερο πρόβληµα συνοχής και ευστάθειας για την κυβέρνηση, µετατρέποντας σε στόχο πολύ µακρινό και µάλλον ανέφικτο τον επόµενο Μάιο, ως µήνα εκλογών µαζί µε τις ευρωεκλογές. Πολύ περισσότερο αφού µια σειρά από κρίσιµα ζητήµατα, που µπορούν να επηρεάσουν σε σηµαντικό βαθµό την κοινή γνώµη και να επιβεβαιώσουν τελικά την εικόνα εκλογικής «καταστροφής» στις δηµοσκοπήσεις για την κυβέρνηση, όπως το Προσφυγικό ή η άνοδος των επιτοκίων στις διεθνείς αγορές και οι τιµές του πετρελαίου τον επόµενο χειµώνα, αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα στις επιλογές που θα γίνουν από το πρωθυπουργικό γραφείο.    

Κινητικότητα στη Βουλή  

ΕΙΝΑΙ πολύ ενδιαφέρον ότι ήδη τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην κεντρική επικοινωνιακή γραµµή που ακολουθούν µιλούν για τρία «επιτεύγµατα», δοµώντας το εκλογικό «αφήγηµα» του κόµµατος σε επίπεδο κυβερνητικού έργου. Αυτά είναι η επίλυση του χρονίζοντος ζητήµατος µε τη FYROM, µε τη συµφωνία που υπογράφηκε στις Πρέσπες, ο διακανονισµός για το χρέος -που κρίθηκε τις προηγούµενες ηµέρες- και η τυπική έξοδος από τα Μνηµόνια, που θα συµβεί µετά την ψήφιση και των τελευταίων προαπαιτουµένων στο τέλος Αυγούστου. Με τον τρόπο αυτόν ολοκληρώνεται το κυβερνητικό έργο, σύµφωνα µε το πρωθυπουργικό επιτελείο, και οι επιλογές για τον Αλ. Τσίπρα είναι δύο: είτε θα ανακοινώσει ηµεροµηνία εκλογών µαζί µε τη «φιέστα» για την έξοδο από τα Μνηµόνια είτε θα προχωρήσει σε δοµικό ανασχηµατισµό, µε αποχώρηση των υπό συνθήκες διάλυσης ΑΝ.ΕΛ. από την κυβέρνηση.

Στη δεύτερη περίπτωση, και πάλι η Ελλάδα θα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, αλλά ο κ. Αλ. Τσίπρας θα πρέπει, πρώτον, µέσα από τον κοινοβουλευτικό χώρο των ανεξάρτητων βουλευτών να αποκαταστήσει µια σταθερή πλειοψηφία για την κυβέρνηση µε αριστερό πρόσηµο. Ταυτόχρονα, να πείσει τόσο εντός Ελλάδος όσο και στην Ευρώπη και διεθνώς ότι θα έχει τη δυνατότητα να περνά νοµοσχέδια και να κυβερνά σε συνθήκες κοινοβουλευτικής σταθερότητας και κοινωνικής ηρεµίας όπως την προηγούµενη τριετία. Μεταξύ αυτών, να περάσει και την κύρωση της συµφωνίας για τη «Βόρεια Μακεδονία».

Κάτι καθόλου αυτονόητο, µε δεδοµένη την «κατάσταση νευρικής κρίσης» κοµµάτων της µειοψηφίας και βουλευτών για την επανεκλογή τους, το «µετατραυµατικό σοκ» της κοινωνίας έπειτα από οκτώ χρόνια Μνηµονίων, αλλά και την ιδεολογικοπολιτική επιθετικότητα της εσωκοµµατικής του αντιπολίτευσης για να αποδείξει ότι η «κυβερνώσα Αριστερά» έχει οργανική σχέση µε τον ΣΥΡΙΖΑ του «πυρήνα», εγγυώµενη µια επόµενη µέρα διαφορετική από τη συµπόρευση µε τους «ακροδεξιούς» ΑΝ.ΕΛ. της πρώτης θητείας... «µε Τσίπρα ή µετά τον Τσίπρα». Και όλα αυτά την ώρα που διαµορφώνονται συνθήκες απορρύθµισης του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, µε την ανάπτυξη έντονης κινητικότητας βουλευτών των (µικρών) κοµµάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και των ανεξάρτητων, οι οποίοι αναζητούν λύση που θα τους διασώσει εκλογικά.  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, Σάββατο 23 Ιουνίου 2018