Ο γραµµατέας του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Σπυρόπουλος, αποκαλύπτει στο «Secret» πώς γνώρισε τη σύντροφό του, γνωστή δηµοσιογράφο, Σοφία Μπερετάνου και κυρίως τον ρόλο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στη γνωριµία τους. Αναφέρεται στη στοργική σχέση που έχει αναπτύξει µε τη νεογέννητη κόρη του και στα παιδικά του χρόνια στην Παραµυθιά. Επίσης, ο γραµµατέας του ΠΑΣΟΚ, ανδρωµένος στα χρόνια του παλιού, ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ, εξοµολογείται πώς µπήκε στο κόµµα και ποιες είναι πολιτικές του βλέψεις.

Πρώτη φορά µπαµπάς. Πώς νιώθετε;

Συγκίνηση και ευθύνη. Η µετάβαση από τη φάση «είµαι µόνος µου» στη συνθήκη ενός παιδιού σε αλλάζει. Κάθε µέρα υπάρχει και µια νέα πρόκληση. Ιδίως τον πρώτο καιρό, όταν η αλληλεπίδραση µε ένα µωρό εναπόκειται στη δική µας ετοιµότητα να καταλάβουµε τι χρειάζεται. Για παράδειγµα, τώρα που η µικρή είναι µόλις 4 µηνών
εµβαθύνω µέρα µε τη µέρα στη µη λεκτική επικοινωνία. Κυρίως όµως αρχίζω να αγαπώ έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζω άνευ όρων.

Θέλατε πάντα να κάνετε οικογένεια;
Ναι. Μεγάλωσα σε µια µεγάλη οικογένεια, µε την ευρύτερη έννοια, καθώς δεν είχα αδέλφια, αλλά πολλά και αγαπηµένα ξαδέλφια, θείες και θείους και βεβαίως τις γιαγιάδες και τους παππούδες µου. Πήρα πολλή αγάπη και συνήθως, όταν αυτό συµβαίνει, επιθυµείς να την ανταποδώσεις.

Πώς γνωριστήκατε µε τη δηµοσιογράφο σύντροφό σας, Σοφία Μπερετάνου; Κεραυνοβόλος έρωτας;

Γνωριστήκαµε ένα βράδυ του 2018 µετά τις εκλογές ανάδειξης προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Μας σύστησε ο Νίκος Ανδρουλάκης και µέχρι εκείνη τη στιγµή δεν πίστευα στον κεραυνοβόλο έρωτα. Αισθάνοµαι ευγνωµοσύνη, γιατί έπειτα από έξι χρόνια γεµάτα συνθέσεις και αντιθέσεις η Σοφία, σταθερή και υποστηρικτική σε κάθε µου βήµα,
µου χάρισε µια κόρη. Αφιερώσαµε χρόνο στη σχέση µας, για να µπορέσουµε να δηµιουργήσουµε ένα περιβάλλον αγάπης, ενσυναίσθησης και ελευθερίας για τη µικρή Γεωργία, τον Χρήστο και την Κατερίνα. 

Πολιτική. Πώς ασχοληθήκατε µε τον χώρο;

Μεγάλωσα στην Παραµυθιά της Θεσπρωτίας, κάτω από την ιστορική περιοχή του Σουλίου. Στο σπίτι µου υπήρχε πάντα εφηµερίδα και συζήτηση γύρω από την πολιτική. Η ενασχόληση µε την ενεργό πολιτική του πατέρα και του θείου µου και η βαθιά τους πίστη ότι τα πράγµατα αλλάζουν µόνο µε τη συµµετοχή µού είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Το ΠΑΣΟΚ και κυρίως η ΠΑΣΠ έγινε, έτσι, ο φυσικός χώρος που στέγασε τις δικές µου αγωνίες, που είχα πλέον ως φοιτητής στο Πολυτεχνείο στην Ξάνθη.

Μικρός, ήσασταν µε το παλιό, ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ;

Εννοείται παλιό, ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ. Είµαι περήφανος που υπηρετώ από τη θέση του γραµµατέα την παράταξη που εδραίωσε στη χώρα τη ∆ηµοκρατία, συγκρότησε το κοινωνικό κράτος και συνέβαλε καταλυτικά στον εκσυγχρονισµό και τον εξευρωπαϊσµό της. Αλλωστε, έχω µνήµες από τη δεκαετία του ’90, όταν η ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή και η ευηµερία για όλους ήταν µια δεδοµένη συνθήκη για την Ελλάδα.

Τι φιλοδοξίες έχετε από την πολιτική;

Πιστεύω ότι στην πολιτική πρέπει και οφείλουµε να αγωνιζόµαστε για ένα καλύτερο µέλλον. Για µένα η πολιτική δεν είναι επάγγελµα. Είναι ένα µέσο για να αγωνιστεί ένας ενεργός πολίτης για όσα πιστεύει. Φιλοδοξίες έχω για τη δουλειά µου. Μια εταιρεία µελετών, την οποία συγκρότησε ένα δίκτυο µηχανικών σε κάθε νοµό και η οποία παρέχει υπηρεσίες µηχανικού σε πανελλαδικό επίπεδο. Τη στήσαµε από το µηδέν, µε πολλή επιµονή, µαζί µε έναν παιδικό µου φίλο τοπογράφο, από την Παραµυθιά, και είναι µεγάλη ικανοποίηση να τη βλέπουµε να αναπτύσσεται.

Ευρωβουλή. Λέτε να σας δούµε υποψήφιο µε το ΠΑΣΟΚ;

Αυτό είναι κάτι που το αποφασίζει ο πρόεδρος. ∆ική µου προτεραιότητα είναι να είµαι χρήσιµος σε κάθε µάχη της παράταξης.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στην Παραµυθιά;

Υπέροχα και ανέµελα. Με πολύ ελεύθερο παιχνίδι, ποδήλατο, ποδόσφαιρο και µπάσκετ. Με τη στοργή της γειτονιάς και αυτή την ιδιαίτερη µυρωδιά της φύσης στην επαρχία, που όποιος έχει µεγαλώσει εκεί αναγνωρίζει µε κλειστά µάτια. Οι περιφερειακές πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας, εκτός από την οµορφιά που διατηρούν, έχουν και κάποια χαρακτηριστικά που στις µεγάλες πόλεις έχουν εκλείψει, όπως η εγγύτητα µε τους συµπολίτες, η επαφή µε τη φύση ή η ισορροπία µεταξύ χρόνου εργασίας και ελεύθερου χρόνου. Σε πόσες µεγάλες πόλεις τα παιδιά κάνουν ελεύθερα ποδήλατο, σκαρφαλώνουν στα δέντρα ή βλέπουν τους δασκάλους τους ως αναπόσπαστο κοµµάτι της τοπικής τους κοινωνίας;

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της Εφημερίδας Παραπολιτικά