Κορυφώνεται η σύγκρουση ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή του νέου προέδρου. Οι αντιπαραθέσεις έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που κάποιοι ήδη έχουν αρχίσει να μιλούν για διάσπαση του κόμματος εάν κυριαρχήσει η μία ή η άλλη άποψη. Το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι τη συγκεκριμένη στιγμή δεν συγκρούονται οι παραδοσιακές τάσεις που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ -Προεδρικοί και Ομπρέλα- αλλά μεμονωμένα άτομα.

Το «αντάρτικο» Σπίρτζη

Ο Χρήστος Σπίρτζης ξεκίνησε πρώτος το ανταρτικό -κόντρα στους «συντρόφους» του από την ίδια τάση-, βάλλοντας κατά του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ (Τσακαλώτο, Αχτσιόγλου και Χαρίτση, οι οποίοι ακούγονται για την προεδρία του κόμματος), λέγοντας ότι δεν είχαν καταλάβει την αλλαγή που υπήρχε στην αγορά εξαιτίας των μέτρων που είχε πάρει η ΝΔ.

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η αντίδραση του πρώην υπουργού εντάσσεται στην αγωνία που υπάρχει στους ΠΑΣΟΚογενείς για το πολιτικό τους μέλλον. Χθες, μάλιστα, προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, αναφέροντας ότι η κομματική γραφειοκρατία είναι εκείνη που κάνει κουμάντο στον ΣΥΡΙΖΑ και τον μηχανισμό του μέχρι και σήμερα.

Επανέλαβε, δε, την πρότασή του για παραιτήσεις όλων των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τα όργανα, προκειμένου να αναδειχθούν με νέα, νωπή πολιτική εντολή. Παράλληλα επέμεινε στην πρότασή του ο νέος πρόεδρος να πρέπει να αναδειχθεί τον Νοέμβριο και μέχρι τότε να έχει γίνει μια μακρά και ουσιαστική συζήτηση για τα αίτια της ήττας, επισημαίνοντας ότι μέχρι τότε μεταβατικός πρόεδρος θα μπορούσε να μείνει ο Σωκράτης Φάμελλος.

«Ο καινούργιος πρόεδρος δεν θα βγει με καλλιστεία, με πολιτικές θέσεις θα βγει. Για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω, να σφυρηλατήσουμε ακόμα περισσότερο την ενότητα του κόμματός μας, θα πρέπει να διευκρινίσουμε μία σειρά από ζητήματα σε συγκεκριμένους τομείς, στα εθνικά θέματα, το ασφαλιστικό, τις προτάσεις μας για την επιχειρηματικότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Συνταγή αυτοκτονίας»

Στον Χρήστο Σπίρτζη απάντησε δημόσια το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μπίστης, ο οποίος χαρακτήρισε αυτοκτονική την πρόταση Σπίρτζη για μαζικές παραιτήσεις των οργάνων. «Αν είναι δυνατόν να εκλέξουμε πρώτα γραμματεία και μετά πρόεδρο. Όχι, θα πάμε με την ηγεσία που έχουμε, και η Σβίγκου και ο Βασιλειάδης κάνουν εξαιρετική δουλειά και τεράστια προσπάθεια, ανανεώθηκε η εμπιστοσύνη από την πολιτική γραμματεία στα πρόσωπά τους», σχολίασε ο Νίκος Μπίστης.

Και πρόσθεσε: «Η λύση είναι 3 με 10 Σεπτεμβρίου, η συζήτηση για τις πολιτικές πλατφόρμες θα γίνει προφανώς και στη συνεδρίαση της ΚΕ όπου κάθε υποψήφιος θα εκθέσει τις απόψεις. Θα πάμε μετά τέλος Αυγούστου, αρχές Σεπτεμβρίου στο διαρκές συνέδριο που θα γίνει ανάλυση γι' αυτά τα θέματα και μετά θα πάμε στην εκλογή. Ο κίνδυνος του να περάσει η ΔΕΘ, να είναι ακέφαλος ο ΣΥΡΙΖΑ, να αρχίσει το έκτακτο συνέδριο, το οποίο θα γίνει και να πάμε για Νοέμβρη, Δεκέμβρη χωρίς ηγεσία... Είναι συνταγή αυτοκτονίας που όχι απλώς δεν πέρασε (σ.σ.: η πρόταση Σπίρτζη), δεν πήρε ψήφους... Οι πάντες το καταλάβαιναν απ' όλες τις τάσεις».

Για τους υποψηφίους είπε: «Ελπίζω να είναι τουλάχιστον δύο για να υπάρχει ανταγωνισμός. Δεν καταλαβαίνω προτάσεις που λένε να πάμε τον Νοέμβρη με το πάσο μας... Είναι μια πρόταση που πήρε δύο-τρεις ψήφους», τόνισε.

Τις παθογένειες στο κόμμα που -όπως είπε- πρέπει να διορθωθούν παραδέχθηκε από την πλευρά του ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ  Νικόλας Φαραντούρης και διευκρίνισε ότι η Έφη Αχτσιόγλου -το όνομα της οποίας έχει ακουστεί για την ηγεσία του κόμματος- απευθύνεται στο κέντρο. Σε ό,τι αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, είπε ότι υπάρχουν συνεργασίες με διάφορους και επισήμανε πως «δεν το επιδιώκουμε και δεν το αρνούμαστε».

Η ιδεολογική πλατφόρμα της Αχτσιόγλου

Εν τω μεταξύ χθες ξαφνικά επανήλθε στην επικαιρότητα ένα προσυνεδριακό κείμενο του 2022, το οποίο θεωρητικά εκφράζει την Έφη Αχτσιόγλου. Ο τίτλος του είναι «Έξι συν έξι» και ανάμεσα σε αυτούς που το υπογράφουν βρίσκονται ο Νάσος Ηλιοπουλος και ο Αντώνης Τζανακόπουλος.

Το κείμενο αυτό εκφράζει τις θέσεις και τις απόψεις μιας σειράς στελεχών απ’ όλες τις τάσεις και γι’ αυτό θεωρείται ότι τη συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να αποτελέσει μία ιδεολογική πλατφόρμα για την Έφη Αχτσιόγλου.

Νέα αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία: 

  1. Το σημερινό μοντέλο λειτουργίας του κόμματος δεν ανταποκρίνεται στους στόχους μας. Η προβληματική κοινωνική γείωση είναι το μεγαλύτερο «αγκάθι». Αυτό που μεταμορφώνει το κόμμα σε μία γραφειοκρατική δομή και ταυτόχρονα στενεύει τον προγραμματικό του ορίζοντα. Το πρώτο που οφείλουμε να αλλάξουμε είναι η υποτίμηση της παρέμβασης στους κοινωνικούς χώρους: στην αυτοδιοίκηση, στους χώρους δουλειάς, στις επαγγελματικές και επιστημονικές οργανώσεις. Όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται σε αυτό που θα λέγαμε «φυσιογνωμία του μέλους». Χρειαζόμαστε κόσμο που είναι κοινωνός της αντιπαράθεσης όχι μόνο στις μεγάλες κεντρικές μάχες, αλλά και στα «μικρά» και «καθημερινά». Άρα μία κομματική λειτουργία που στηρίζει όσους και όσες δίνουν τις καθημερινές μάχες διαμορφώνει στελέχη και εκπαιδεύει τα μέλη, δίνοντας όλα τα κατάλληλα εργαλεία για την άσκηση πολιτικής. Κυρίαρχα μέσα από την εμπειρία και τον διάλογο με τους κοινωνικούς χώρους. Όχι με όρους πελατειακής διαμεσολάβησης αλλά με πραγματική κοινωνική παρέμβαση που θα μετατρέπει το κόμμα σε καταλύτη κοινωνικών διεκδικήσεων, όπως π.χ. χρειαζόμαστε σήμερα για το τεράστιο κύμα ακρίβειας. 
  2. Αποτελεί ανάγκη να πειραματιστούμε πάνω σε οργανωτικές αλλαγές και όχι να υπερασπιστούμε το σημερινό μοντέλο λειτουργίας. Να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο αίτημα για αναβάθμιση της συμμετοχής και εκδημοκρατισμό των πολιτικών διαδικασιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μπορεί και πρέπει να είναι το κόμμα της ανανέωσης, το κόμμα που βλέπει τις δυνατότητες και όχι μόνο τους κινδύνους. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. χρειάζεται μία οργανωτική επανίδρυση. Η εναλλαγή στις θέσεις ευθύνης, η ενίσχυση της ψηφιακής λειτουργίας ως πεδίου ανοιχτής ανατροφοδότησης, η θεσμοθέτηση ισότιμης συμμετοχής στα ζητήματα φύλου αποτελούν σημαντικά βήματα. Είναι κρίσιμο να αναδειχθούν τα ιδεολογικά σύμβολα και ο απαραίτητος ψυχικός δεσμός με τον κόσμο της Αριστεράς. Δεν υποτιμάμε καθόλου τον κίνδυνο να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. «ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα». Η απάντηση όμως σε αυτό το αρνητικό ενδεχόμενο θα κριθεί κυρίαρχα από τη σχέση μας με την κοινωνία.
  3. Η πρόταση για εκλογή της ηγεσίας συλλογικά από την κομματική βάση μπορεί να συμβάλει στη μαζικοποίηση και την αναβάθμιση της λειτουργίας του κόμματος. Το κρίσιμο είναι να μετατρέψουμε τη διάθεση για συμμετοχή σε κάτι παραπάνω. Είναι αναγκαίο ωστόσο να αποτελέσει μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής αλλαγών και να συμπληρώνεται από συγκεκριμένες δικλίδες δημοκρατικού ελέγχου. Τέτοια δικλίδα μπορεί να είναι μεταξύ άλλων η ενισχυμένη συμμετοχή των στελεχών της περιφέρειας στην νέα Κ. Ε. Ταυτόχρονα είναι σημαντικό τα κείμενα του συνεδρίου να ψηφιστούν από το σύνολο των μελών. Θα ήταν όμως σφάλμα να μονοπωληθεί η συζήτηση από το ενδιαφέρον για το οργανωτικό σχήμα εκλογής της ηγεσίας του κόμματος. Το στοίχημα της συμμετοχής θα κριθεί στη λειτουργία των Οργανώσεων Μελών. Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε για τα ποσοστά συμμετοχής στις συνεδριάσεις των ΟΜ. Οργανώσεις με 200-300 μέλη χωρίς πλάνο δουλειάς, χωρίς χρεώσεις και απολογισμό που μονότονα συζητάνε πάνω στις «γενικές πολιτικές εξελίξεις» και με ένα καταστατικό που πολλές φορές δεν τηρείται. Είναι φυσιολογικό να μη συγκινεί αυτός ο τρόπος λειτουργίας. Δεν ευθύνονται τα μέλη αλλά η οργανωτική μας πρακτική. Μία οργανωτική πρακτική που έχει αφήσει ακόμα και την Κ.Ε. να συζητάει χωρίς χρεώσεις, χωρίς πλάνο δουλειάς και απολογισμό.   
  4. Αναβάθμιση της συμμετοχής δεν μπορεί να γίνει χωρίς αναβάθμιση της πολιτικής λειτουργίας. Όσο κρίσιμη μπορεί να είναι η τεχνοκρατική επάρκεια για τη διοίκηση ενός δημόσιου οργανισμού, άλλο τόσο σημαντική είναι η ουσιαστική πολιτική συζήτηση για τη συμμετοχή σε μια κομματική οργάνωση. Αν οι διαδικασίες προσομοιάζουν με την ανάλυση ισολογισμών, τότε δεν υπάρχει οξυγόνο και χώρος για συμμετοχή. Η επιτυχία παραδειγμάτων όπως ο Κόρμπιν, ο Σάντερς και η Κορτέζ δεν περιορίζονται στην αυξημένη ή μη συμμετοχή. Η ριζοσπαστική αφήγηση τομών και ρήξεων αποτελεί  στοιχείο που δίνει ώθηση στη συμμετοχή. Η απάντηση στο «γιατί να γίνω μέλος;» δεν περιορίζεται στην εκλογική διαδικασία, αλλά περιλαμβάνει τον στόχο σημαντικών κοινωνικών αλλαγών.
  5. Ο ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα και ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σήμερα έχουν καταφέρει κάτι μοναδικό για το ελληνικό πολιτικό σύστημα· τη λειτουργία ενός κόμματος με ανοιχτό διάλογο και κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη διαφωνία. Αυτή η κουλτούρα είναι πηγή δύναμης αλλά και αυτοπεποίθησης. Αποτελεί όμως και ένα στοιχείο της πολιτικής μας αντίληψης που δεν είναι δεδομένο, αλλά χρειάζεται να το προστατεύσουμε. Ακριβώς επειδή η συντροφικότητα κρίνεται στη διαφωνία, οφείλουμε για άλλη μια φορά να ξεκαθαρίσουμε το εξής: η πολιτική διαφωνία και κριτική όσο αυστηρή κι αν είναι, παραμένει δικαίωμα κάθε μέλους. Οι προσωπικές επιθέσεις όμως όχι. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο είναι πολύ σημαντικό ότι στο νέο καταστατικό τέτοιες συμπεριφορές θα αποδοκιμάζονται και θα οδηγούν σε κυρώσεις.
  6. Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο ούτε συγκροτούμε ούτε επιθυμούμε να συγκροτήσουμε κάποια νέα τάση. Μπορεί να συμμετέχουμε σε τάσεις που λειτουργούν σήμερα ή όχι. Ποτέ, άλλωστε, δεν αντιληφθήκαμε τις τάσεις ως κλειστά και αιώνια συστήματα που βρίσκονται σε κάθετη αντιπαράθεση μεταξύ τους. Δεν παραβλέπουμε επίσης ότι ένα σημαντικό μέρος των κομματικών μελών επιλέγει να μη συμμετέχει σε τάσεις και ότι η κομματική ζωή δεν μπορεί ούτε πρέπει να περιορίζεται στις τασικές ισορροπίες ή ιεραρχήσεις. Φιλοδοξία αυτής της παρέμβασης είναι μόνο η συμβολή στην πολιτική συζήτηση στον δρόμο για το συνέδριο και η έμφαση σε θέματα που αξιολογούμε ως κρίσιμα. Άλλωστε, πολλές φορές το να συμφωνείς στα ερωτήματα αποτελεί και το πρώτο βήμα για να δώσεις τις κατάλληλες απαντήσεις.