Σε λίγες μέρες, έχουμε μπροστά μας μία κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση, όπου είμαι βέβαιος ότι θα ολοκληρώσουμε το μεγάλο βήμα που έγινε στις 21 Μαΐου. Οι πολίτες φώναξαν δυνατά: «δεύτερη εντολή στην προκοπή» και έδωσαν στη Νέα Δημοκρατία την πρωτιά, με μία διαφορά από το δεύτερο κόμμα που μόνο τυχαία δεν είναι. Οι Έλληνες είχαν όλο το χρόνο να κρίνουν και να συγκρίνουν περιόδους, προγράμματα και κυρίως αποτελέσματα. Άλλωστε, εμείς είμαστε εκείνοι, που πάντα στοχεύαμε στη σύγκριση και όχι στη σύγκρουση…

Τι να πρωτοθυμηθούμε από την τελευταία 4ετία. Από τις επικίνδυνες εθνικές εντάσεις κατά μήκος των ανατολικών μας συνόρων και τον ακραίο Τουρκικό αναθεωρητισμό, μέχρι την υγειονομική κρίση και το εκρηκτικό κύμα πληθωριστικής ακρίβειας, που προκάλεσε η παράνομη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Κι όμως, μέσα σε αυτή την «κόλαση» προχωρήσαμε σε μεγάλες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και φόρο-ελαφρύνσεις, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στις διεθνείς αγορές, ότι στόχος ήταν και παραμένει η απελευθέρωση των δυνάμεων της επιχειρηματικότητας, η στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων και η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Σταθήκαμε στο πλευρό των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, σηκώνοντας ισχυρό ανάχωμα απέναντι σε ένα τεράστιο «κύμα» ακρίβειας που συμπαρέσυρε τα πάντα σε παγκόσμιο επίπεδο. Πετύχαμε τη μετάβαση στη νέα εποχή της ανάπτυξης, της ψηφιακής προόδου, της αποκλιμάκωσης της ανεργίας, της μείωσης των φόρων, των εμβληματικών επενδύσεων. Από όλα αυτά παίρνουμε την σκυτάλη και με τη νέα εντολή συνεχίζουμε, για ένα πιο ισχυρό Εθνικό Σύστημα Υγείας, περισσότερες δουλειές για τα νέα παιδιά, ένα πιο «φιλικό» κράτος για τον πολίτη, και καλύτερους μισθούς για όλους.

Στον αντίποδα, η «γκρίζα» πολιτική παρένθεση που προηγήθηκε τα έτη 2015-2019, υπήρξε τραυματική αλλά και διδακτική για όλους μας. Μέρες καλοκαιριού του 2015 ήταν, όταν η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα από τον γκρεμό, παλεύοντας μ’ έναν τυφλό και διχαστικό λαϊκισμό. Οι ίδιοι που ήθελαν να ελέγξουν τους «αρμούς της εξουσίας», ήταν εκείνοι που δεν δίστασαν να εργαλειοποιήσουν ακόμη και κορυφαίους Συνταγματικούς θεσμούς. Θυμίζω το δημοψήφισμα του 2015, το οποίο λίγο έλειψε να δώσει τη χαριστική βολή στη χώρα. Παρόλ’ αυτά, το τίμημα υπήρξε βαρύ: κλειστές τράπεζες, capital controls, υπερφορολόγηση των πάντων και τελικά ένα τρίτο, αχρείαστο μνημόνιο, που μας οδήγησε σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας.

Ευτυχώς όλα αυτά ήταν και θα παραμείνουν παρελθόν. Η Ελλάδα του 2023, δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα που μας παρέδωσαν το 2019. Ποιος αλήθεια θα πίστευε πριν από μερικά χρόνια, ότι η χώρα μας που για μία δεκαετία ήταν ουραγός στην ανάπτυξη στην Ευρώπη, θα εμφάνιζε σήμερα την τρίτη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη; Ποιος θα υπολόγιζε τις πρώρες αποπληρωμές των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας, εν μέσω νέων αυξήσεων του κατώτατου μισθού, μειώσεων φόρων και εισφορών, και χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η δημοσιονομική σταθερότητα; Ποιος θα προέβλεπε ότι το ελληνικό δημόσιο, το οποίο υπήρξε «σύμβολο» της γραφειοκρατίας, θα ήταν σήμερα πολύ πιο ψηφιακό και αποτελεσματικό για τον πολίτη;

Ως γνωστόν δεν υπάρχουν εύκολες και «μαγικές» λύσεις. Η χώρα γύρισε σελίδα, άλλαξε και δυνάμωσε. Φύγαμε από τις λαϊκίστικες κορώνες και περάσαμε σ’ ένα υγιές πολιτικό και οικονομικό κλίμα, που έφερε η διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Η Νέα Δημοκρατία, απέδειξε στην πράξη γιατί είναι η παράταξη των μεγάλων αποφάσεων στα κρίσιμα. Το μεγάλο, λαϊκό κόμμα που αποδεικνύει μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, ότι έχει βαθιά ριζωμένο στο πολιτικό DNA του, το «εμείς» και όχι το «εγώ». Η παράταξη των δύσκολων εξισώσεων, που έβαζε πάντα την Ελλάδα πάνω από το κόμμα, απολύτως ταυτισμένη με την ευρωπαϊκή της πορεία και τις μεγάλες κοινωνικές τομές. Στις 25 Ιουνίου λοιπόν συνεχίζουμε σταθερά, τολμηρά, μπροστά…!