Από αίσθηση, από αυτές που έχω αυξηµένες στον οργανισµό µου, τις τελευταίες µέρες έχω αρχίσει και αντιλαµβάνοµαι ότι κάτι καλό έχει συµβεί στο επίπεδο της κουβέντας που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό µεταξύ των εργολάβων, αυτών των καλών και κυρίως αγαθών ανθρώπων της χώρας, σε σχέση µε το έργο του Βόρειου Οδικού Αξονα Κρήτης. Οι ισχυροί του τσιµέντου, αντιλαµβανόµενοι την προτεραιότητα που θέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε σχέση µε το συγκεκριµένο έργο, φαίνεται ότι έκαναν την καρδιά τους πέτρα (και δεν είναι δύσκολο, αφού µιλάµε για σκληρές καρδιές) και κάθισαν µήπως και συνεννοηθούν. Αν µου ζητούσατε τώρα µια πρόβλεψη από αυτές που κάνει ο αστρολόγος Λεφάκης, θα στοιχηµάτιζα ότι δεν υπάρχει καµία περίπτωση στο τέλος αυτής της διαδροµής οι Περιστέρης, Εξάρχου και Μυτιληναίος να µην… πιαστούν στα χέρια, µε την καλή πάντα έννοια. Μέχρι τότε όµως τόσο οι ίδιοι όσο και ο Μητσοτάκης θα ζουν µε την ιδέα ότι τα έχουν βρει… Είναι κάτι σαν κι αυτά που νιώθω όταν βλέπω την πρώην µου, µαζί µε τον άντρα της, να µου χαµογελά και νοµίζω ότι µε θέλει ξανά!

*Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά» στις 9/3