Η προδημοσίευση του βιβλίου του Παναγιώτη Λαφαζάνη για το φορτισμένο καλοκαίρι του 2015 ήδη έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις. Οι περισσότεροι εστιάζουν στο ζήτημα της στάσης που είχε τότε η Ν.Δ. υπό την ηγεσία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, κυρίως στο ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Καταρχάς, είναι βασικός κανόνας πως τα πολιτικά γεγονότα δεν πρέπει να τα κρίνουμε με τους όρους του σήμερα. Το καλοκαίρι του 2015, εξαιτίας του Τσίπρα και της ανερμάτιστης παρέας του, η χώρα ήταν στο χείλος του γκρεμού, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οπερ σημαίνει ότι τόσο ο Μεϊμαράκης, όσο και η Γεννηματά με τον Θεοδωράκη δεν λειτουργούσαν υπό κανονικές συνθήκες, ούτε είχαν την άνεση του χρόνου.

Ως εκ τούτου, και ανεξάρτητα από το τι έκανε μετά ο Τσίπρας, πολύ σωστά έπραξαν και ήταν θετικοί ακόμα και στην προοπτική μιας οικουμενικής κυβέρνησης. Το έπραξαν με αίσθημα ευθύνης για τη χώρα, άσχετα αν αυτό δεν συνέφερε τα κόμματά τους, αλλά και τους ίδιους.