Η Πίτσα Παπαδοπούλου βιώνει βαρύ πένθος. Η αγαπημένη λαϊκή τραγουδίστρια, σε μια εξομολόγηση ψυχής στο «Secret», λίγες μέρες μετά το τραγικό συμβάν της φονικής πλημμύρας στη Μάνδρα, μας αποκαλύπτει ότι μέσα στα λασπόνερα κρύβεται και ένα προσωπικό της δράμα.

Ο 36χρονος οδηγός φορτηγού Γιώργος Μακαρούνας, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που συμπεριλήφθηκαν στον μακρύ κατάλογο των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, ήταν ο γιος της αδελφικής της φίλης Χαρούλας, τον οποίο, όπως αποκαλύπτει στο «S» η ίδια, είχε σαν παιδί της.  

Επειδή μένω στη Μάνδρα, έμαθα ότι ανάμεσα στα θύματα της πλημμύρας ήταν και ο γιος της αδελφικής σου φίλης.

Ναι. Της αδελφικής μου φίλης, της Χαρούλας, ο γιος. Γι' αυτό και με βλέπεις πολύ μελαγχολική. Είναι σαν αδελφή μου. Αυτό το παιδί το ξέρω από 3 χρόνων. Το παιδί αυτό είναι οικογένειά μου. Σαν παιδί μου. Το παιδί σου δεν είναι μόνο αυτό που βγάζεις από την κοιλιά σου. Είναι αυτό που μεγαλώνεις, που σκέφτεσαι και αυτό που νιώθεις.  

Πώς το έμαθες;

Από την πρώτη στιγμή. Με τη Χαρούλα μιλάμε 20 φορές την ημέρα. Με πήρε και μου είπε: «Πίτσα μου, το παιδί, κόπηκε το τηλέφωνο». Μετά έπαιρνα και εγώ τηλέφωνο τον Γιώργο, αλλά δεν απαντούσε. Πήρα 20 τηλέφωνα. Δεν απαντούσε. Μεγάλη συμφορά. Ηταν εξαιρετικό παιδί. Δεν μπορώ καθόλου. Αυτή η οικογένεια είναι οικογένειά μου. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Έχω μεγάλο πένθος. Ήταν ένα εργατικό παιδί. Στη δουλειά του πήγαινε, αλλά δυστυχώς αυτός ο δρόμος δεν πρέπει να είναι για νταλίκες 18 μέτρα. Πήγα στη Μάνδρα και τα είδα όλα. Δεν μπορούν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Μιλάω και τρέμω. Είναι άδικο να πνιγεί τόσος κόσμος. Ας κάνουνε κάτι. Ας βοηθήσουν τις οικογένειες.

Πώς γνωριστήκατε με τον Γιώργο Μακαρούνα;

Ο Γιώργος όταν ήταν μικρός είχε έρθει μαζί με την οικογένειά του και ήθελε να του τραγουδήσω το «Θυσιάστηκα». Από εκείνη την ημέρα ήμασταν φίλοι. Εχω βαφτίσει και τον αδελφό του, τον Σωτήρη, και έχει και έναν άλλον αδελφό, τον Ραφαήλ. Δεν μπορώ να σου περιγράψω για τι οικογένεια μιλάμε. Ο μπαμπάς τους, ο Νίκος, «έφυγε» πριν από τρία χρόνια. Όταν ήθελα να νιώσω λίγο οικογένεια, πήγαινα σπίτι τους. Από αυτούς τους ανθρώπους γνώρισα τη Μάνδρα. Μου έλεγαν να πάω να μείνω εκεί.    

Η Πίτσα Παπαδοπούλου μετά την εξομολόγησή της για τις δύσκολες ώρες που περνάει, μίλησε στη Σάσα Σταμάτη και για τα επαγγελματικά της, αλλά και για την προσωπική της ζωή.

Μίλησέ μας για την τεράστια επιτυχία του σχήματος στο «Περιβόλι τ’ ουρανού».

Το πρόγραμμα έχει μεγάλη επιτυχία, γιατί, εκτός των επιτυχιών μας, που λέω εγώ και ο Στέλιος Διονυσίου, μην ξεχνάμε ότι υπάρχει ένας Νικολόπουλος, ο οποίος έχει σπουδαίες συνθέσεις, έχει γράψει σπουδαία τραγούδια. Σε αυτό το μαγαζί ακούς τραγούδια από νέα, εξαιρετικά παιδιά, ακούς εμάς, που λέμε τα δικά μας, και υπάρχει και ο Νικολόπουλος, που λέμε τα σπουδαία του τραγούδια. Είναι ένα συλλεκτικό πρόγραμμα. Είμαι τρίτη χρονιά εκεί. Δεν δούλευα πολύ, γιατί δεν ήταν κάτι που ήθελα, αλλά ο κύριος Βλάσσης Σταθοκωστόπουλος, που είναι ένας σπουδαίος επιχειρηματίας, επέμενε πάρα πολύ να πάω στο μαγαζί του επί δύο χρόνια. Το έφτιαξε πολύ ωραίο.  

Ετοιμάζεις και κάτι δισκογραφικά;

Ναι, με τον Χρήστο Νικολόπουλο κάνουμε και παλιά και καινούργια τραγούδια. Είναι ο δεύτερος δίσκος που κάνουμε μαζί. Είναι ένας ωραίος λαϊκός δίσκος.  

Τελικά, εσύ τραγουδάς για την καψούρα;

Τι θα πει καψούρα; Εγώ τραγουδάω για την αγάπη και για τα βιώματα των απλών ανθρώπων. Η καψούρα για μένα είναι μια αρρώστια. Άλλο «αγαπάω», άλλο «είμαι ερωτευμένος» και άλλο «είμαι καψουρεμένος». Η καψούρα είναι όταν αγαπάς κάτι, αλλά δεν το έχεις σε μεγάλη υπόληψη. Έτσι το αισθάνομαι αυτήν τη στιγμή.  

Έρχεται κόσμος όλα αυτά τα χρόνια και σου λέει τις ιστορίες του;

Υπάρχει εξομολόγηση μεγάλη. Μου λένε οικογενειακά. Μια που δεν περνάει καλά με τον άνδρα της, μια που περνάει καλά, αλλά θέλει να φύγει, κάποιος που έχασε τον δικό του, τη γυναίκα του, τη μητέρα του.  

Έχεις περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια. Τι θυμάσαι από αυτά;

Δεν τα θεωρώ δύσκολα, επειδή δεν είχαμε. Η μαμά μου ήταν καπνεργάτρια και δούλευε για να μας φέρει ένα κομμάτι ψωμί. Ηταν τόσο όμορφα τα παιδικά μου χρόνια, που ούτε θυμάμαι ότι έβγαινα ξυπόλυτη με ένα φανελάκι στα χιόνια και φώναζε η γειτόνισσα να ντυθώ, γιατί η μαμά μου έλειπε στο καπνεργοστάσιο. Ο ένας μου αδερφός είχε τραγική κατάληξη. Τον πάτησε το τραμ σε ηλικία 8 ετών. Σκαρφάλωσε στο τραμ ενδιάμεσα στα δύο τρένα και ο οδηγός τού χτύπησε τα χέρια. Νόμιζε ο οδηγός ότι το παιδάκι μπορούσε να πηδήξει και τελικά έπεσε και πέρασε το τραμ από πάνω του. Γύρισε η μάνα μας από τη δουλειά και καταλαβαίνεις…

Μίλησέ μας για τη μεγάλη σου αγάπη, τον γιο σου, τον Μάριο.

Το αγαπάω το παιδί μου, όπως κάθε γονιός αγαπάει το παιδί του, που το βλέπει ότι είναι το παν για αυτόν. Είναι ένα καλό παιδί, ζει χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Εγώ είμαι μόνη εδώ.

Σκέφτηκες ποτέ να ξαναπαντρευτείς;

Οχι. Έχεις αλλού το μυαλό σου όταν έχεις οικογένεια. Έχεις το παιδί σου και μεγαλώνει το παλληκάρι σου. Ό,τι έκανες το ξεχνάς.  

Είσαι πάντα απλή και σικάτη. Ασχολείσαι με την εμφάνισή σου;

Ασχολούμαι και με ενδιαφέρει πολύ. Θα μπορούσα να βάλω άλλα πράγματα και να λες: «Τι έκανε τώρα εκείνη; Γιατί το φόρεσε αυτό; Γιατί βάφτηκε έτσι;». Επειδή ασχολούμαι και σέβομαι τον εαυτό μου και την ηλικία και τους γύρω μου, πρέπει να είμαι αξιοπρεπής. Κάποτε η Αλίκη Βουγιουκλάκη μού είπε στη «Φαντασία»: «Είσαι πολύ σικάτη για λαϊκή τραγουδίστρια».    

Θέλω να μου δώσεις και μια ευχή.

Επειδή αυτόν τον χρόνο θα τον θυμάμαι μέχρι να κλείσουν τα μάτια μου από καταστροφές, προσωπικές και οικογενειακές, εύχομαι να μην ξαναγυρίσει. Ας έρθει ένας καλύτερος χρόνος για όλο τον κόσμο.

Φωτογραφίες - ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΤΟΥΛΟΓΕΝΗΣ 

Δημοσιεύθηκε στο «SECRET» - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017