Ο ηθοποιός Γιώργος Καραμίχος, για μία ακόμη σεζόν, παρουσιάζει το τηλεπαιχνίδι «Πες τη λέξη», που προβάλλεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 19:15 στην ΕΡΤ1, και συμμετέχει στη σειρά του Γιώργου Γκικαπέππα «Έρημη χώρα» της ΕΡΤ.

Πόσο έχει αλλάξει τη ζωή του η τηλεόραση, στην οποία βρίσκεται ενεργά φέτος και μάλιστα σε διπλό ταμπλό; Και τι είναι αυτό που απαιτεί από τους άλλους; Ο Γιώργος Καραμίχος σε συνέντευξη που παραχώρησε στη «Real News» μίλησε για όλα.

Παλαιότερα, οι ηθοποιοί είχατε συστολή ως προς την τηλεόραση

Έτσι μεγαλώσαμε. Όταν ήμουν στο Εθνικό, έλεγα πως δεν θα κάνω ποτέ τηλεόραση στη ζωή μου. Αυτά έχουν ξεπεραστεί πια.


Έχεις κάνει πολλή τηλεόραση. Τι έχεις κερδίσει;

Η τηλεόραση αλλάζει με τα χρόνια, όπως κι εγώ. Την πρώτη φορά που έκανα καθημερινό πέρυσι στον ΑΝΤ1 με τον «Ήλιο», έχασα εντελώς την προσωπική μου ζωή για έναν χρόνο και κάτι. Ζούσα μόνο για τον ρόλο. Δεν θα ήθελα να ξαναζήσω τους ρυθμούς του καθημερινού. Χαίρομαι που έκανα αυτή την άσκηση στον εγκέφαλό μου να απομνημονεύω κάθε ημέρα 20 σελίδες και με βοήθησε πολύ και σε άλλους τομείς. Απ' όλες τις δουλειές κάτι έχω μάθει, υπήρχαν κάποιες πιο βαρετές και κάποιες που ήταν πολλά υποσχόμενες αλλά στην πορεία δεν βγήκε. Προτιμώ τις μίνι σειρές γιατί λειτουργούν με κινηματογραφικούς κανόνες, όπως ήταν το «Μια νύχτα του Αυγούστου», που κάναμε πέρυσι και είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου δουλειές.


Όταν κάτι δεν πηγαίνει όπως θα ήθελες, απογοητεύεσαι;

Απογοητεύομαι, στενοχωριέμαι λίγο και διαλογίζομαι. Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Παλιά ήμουν πολύ επικριτικός, γιατί έτσι εκπαιδευόμαστε στην Ελλάδα. Όταν εκτίθεσαι, πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα και όσο περισσότερο ρισκάρεις μεγαλώνουν και οι πιθανότητες της αποτυχίας. Εμένα μου αρέσει να ρισκάρω κι ας αποτύχω. Έχω σταματήσει να κάνω τα ίδια πράγματα, όπως και να βλέπω δουλειές ηθοποιών και σκηνοθετών που επαναλαμβάνονται.


Η κριτική σε ενοχλεί; Προτιμάς να ακούς κάτι αρνητικό ωραιοποιημένο;

Απαιτώ ευγένεια, που για εμένα περικλείει ειλικρίνεια. Μια ειλικρινή, καλοπροαίρετη κριτική την ακούω, όταν όμως είναι κακεντρεχής δεν με ενδιαφέρει. Δεν μου αρέσουν ούτε το πολύ «γλείψιμο» ούτε οι συγκρίσεις ούτε οι κακεντρεχείς. Δεν ασχολούμαι.