Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι, αν µη τι άλλο, ένας πολιτικός που γνωρίζει και αναγνωρίζει τον πολυεπίπεδο ρόλο της Εκκλησίας, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό! Γι’ αυτό και έχει φροντίσει να οικοδοµήσει σχέση εµπιστοσύνης µε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυµο, αλλά και µε πολλούς ιεράρχες. Είναι σαφές, ωστόσο, ότι το ζήτηµα του γάµου των οµόφυλων ζευγαριών έχει δηµιουργήσει µια ουσιαστική απόσταση µεταξύ του πρωθυπουργού και του επικεφαλής της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ή, για να µην το προσωποποιήσουµε, µεταξύ της πολιτείας και της Εκκλησίας.

Ο κ. Ιερώνυµος προσπάθησε, για όσους αντιλαµβάνονται τις εσωτερικές ισορροπίες, να κρατήσει χαµηλά τους τόνους. Γι’ αυτό και δέχτηκε τα βέλη πολλών µελών της Ιεράς Συνόδου, ότι καθυστέρησε να αντιδράσει, αλλά και πως η συνεδρίαση της Ιεραρχίας µε αντικείµενο το σχετικό νοµοσχέδιο έγινε αφότου η κυβέρνηση είχε λάβει τις αποφάσεις, λίγο πριν γίνει η ψηφοφορία στη Βουλή. Η αφόρητη πίεση φαίνεται πως οδήγησε τον κ. Ιερώνυµο σε µια κίνηση απολύτως ασυνήθιστη για τη δική του θρησκευτική πρακτική στο διάστηµα που ηγείται της Ελλαδικής Εκκλησίας και η οποία προκάλεσε ποικίλα ερωτήµατα και αντιδράσεις, ακόµα και στους κόλπους της Ιεραρχίας. Ποια ήταν αυτή; Η πρότασή του να γίνει ονοµαστική ψηφοφορία στη Βουλή για τον γάµο των οµόφυλων ζευγαριών.

Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς...


Παρότι είχε προβλεφθεί να γίνει κάτι τέτοιο κατόπιν αιτήµατος κοµµάτων της αντιπολίτευσης, το αίτηµα του κ. Ιερωνύµου ερµηνεύθηκε δικαίως ως... εισπήδηση στον χώρο της πολιτικής. Με την έννοια πως δεν ήταν κάτι που αφορούσε τα του οίκου της Εκκλησίας, όπως είναι τα µυστήρια του γάµου ή της βάπτισης, αλλά τον τρόπο µε τον οποίο λειτουργεί το Κοινοβούλιο και κατ’ επέκταση το πολιτικό µας σύστηµα. Η αµηχανία αρχικώς ήταν έκδηλη στην κυβέρνηση, ωστόσο από τη συνεννόηση που έγινε αποφασίστηκε να µη γίνει κάποιο σχόλιο, αλλά να απαντήσει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την οµιλία του στη Βουλή. Και η απάντηση ήταν αρκετά αιχµηρή για τα δεδοµένα του πρωθυπουργού: «Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς». Χρησιµοποιώντας µια κλασική λαϊκή ρήση, ο κ. Μητσοτάκης προέτρεψε τον κ. Ιερώνυµο µε τον πιο λαϊκό και συνάµα πιο αυστηρό τρόπο να µην εµπλέκεται µε τα ζητήµατα που άπτονται της πολιτικής και να αφιερωθεί στα θέµατα που αφορούν το ποίµνιό του και τον κλήρο του.

Εκτιµήσεις

Τα ερωτήµατα, λοιπόν, που τίθενται µετά την παρέµβαση του κ. Ιερωνύµου και την απάντηση του Κ. Μητσοτάκη είναι ποικίλα και σηµαντικά: Ποια θα είναι η επόµενη µέρα για τις σχέσεις της Εκκλησίας µε την πολιτεία; Τι ήθελε να πετύχει ακριβώς ο κ. Ιερώνυµος, εκτός από το να ικανοποιήσει τους λεγόµενους σκληρούς µητροπολίτες; Σύµφωνα µε υψηλόβαθµες εκκλησιαστικές πηγές, είναι πιθανόν να δούµε σε πρώτη φάση µια κρίση στη σχέση των δύο ανδρών. Επειδή, όµως, αµφότεροι γνωρίζουν τους ρόλους τους και αναγνωρίζουν τη σηµασία της στενής συνεργασίας, είναι εξίσου πιθανό σε σύντοµο χρονικό διάστηµα να γίνουν και από τις δύο πλευρές κινήσεις εξισορρόπησης. Ως προς το δεύτερο ερώτηµα, το «αίτηµα» του κ. Ιερωνύµου για ονοµαστική ψηφοφορία ερµηνεύθηκε ως µια κίνηση για να γνωρίζουν οι πιστοί τους βουλευτές που ψήφισαν ή δεν ψήφισαν και να έχουν απέναντί τους την αντίστοιχη συµπεριφορά. ∆ύσκολα πάντως, λένε πρόσωπα που γνωρίζουν τον µειλίχιο τρόπο µε τον οποίο σκέφτεται και συµπεριφέρεται ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, θα ήθελε να γίνουν «προγραφές» βουλευτών. Αρκεί, βεβαίως, µε την ίδια λογική να κινηθούν και οι µητροπολίτες, κάποιοι εκ των οποίων ήδη έχουν αναγγείλει πως θα κάνουν εκκλησιαστικό εµπάργκο σε όσους βουλευτές υπερψήφισαν.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής