Τα αποτελέσματα της μελέτης με τίτλο «Τα νέα στελέχη του ιού άλλαξαν την πορεία της πανδημίας: Τι θα συμβεί στο μέλλον;» που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science σχολίασαν οι Καθηγητές της Ιατρικής του ΕΚΠΑ Δημήτριος Παρασκευής (Αναπληρωτής Καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ).

Μεταξύ άλλων, οι ειδικοί αναφέρουν ότι αν και δεν είναι εύκολο να προβλέψουμε πώς ακριβώς θα εξελιχθεί η μολυσματικότητα, η λοιμοτοξικότητα καθώς και η δυνατότητα διαφυγής του ιού από το ανοσιακό σύστημα τους επόμενους μήνες, παρόλα αυτά μπορούμε να προβλέψουμε ποιοι παράγοντες θα επηρεάσουν αυτήν την εξέλιξη.



«Η ανοσία στην κοινότητα»

«Η μία παράμετρος είναι η ανοσία που χτίζεται στην κοινότητα», τονίζουν οι επιστήμονες. Από τη μία πλευρά, η ανοσία μειώνει την πιθανότητα μεταδόσεων και επίσης περιορίζει την ανάπτυξη νέων μεταλλάξεων. «Αυτό μεταφράζεται ότι θα εμφανιστούν λιγότερες μεταλλάξεις αν εμβολιάσουμε περισσότερους ανθρώπους», δηλώνει ο διακεκριμένος επιστήμονας, Dr. Çevik.

«Προς το παρόν βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής», δηλώνει ο Dr. Holmes: Με περισσότερους από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους να έχουν εμβολιαστεί με τουλάχιστον μία δόση και εκατοντάδες εκατομμύρια να έχουν αναρρώσει από τον COVID-19, οι μεταλλάξεις διαφυγής έναντι της υπάρχουσας ανοσίας μπορεί να έχουν πλεονέκτημα επιλογής σε σχέση με εκείνες που αυξάνουν τη μολυσματικότητα του ιού.

Το «μάθημα» με τον Η1Ν1

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το νέο στέλεχος γρίπης H1N1 που εμφανίστηκε το 2009 και προκάλεσε πανδημία, αναφέρει η Dr. Kölle, εξελικτική βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Emory. Σε μελέτη του 2015 διαπιστώθηκε ότι οι μεταλλάξεις τα πρώτα 2 χρόνια βελτίωσαν την μολυσματικότητα του ιού, ενώ η μετέπειτα εξέλιξη αφορούσε κυρίως την αποφυγή της υπάρχουσας ανοσίας.

Ο εξελικτικός ιολόγος Dr. Andersen υποθέτει ότι ο ιός έχει ακόμα «χώρο» για να αποκτήσει μεγαλύτερη μολυσματικότητα. Το άνω όριο στη μολυσματικότητα των ιών αποτελεί η ιλαρά, η οποία είναι περίπου τρεις φορές πιο μεταδοτική από ό, τι τα στελέχη Δέλτα.



Περίπου 20 μεταλλάξεις

Επίσης, σε μελέτες που αφορούν τη δυνατότητα του ιού να διαφύγει της ανοσίας διαπιστώθηκε ότι χρειάζονται περίπου 20 μεταλλάξεις στην εξωτερική πρωτεΐνη για να διαφύγει σχεδόν πλήρως από την υπάρχουσα ανοσία. Αυτό σημαίνει ότι ο φραγμός για πλήρη διαφυγή είναι υψηλός, λέει ένας από τους συγγραφείς, ο ιολόγος Paul Bieniasz του Πανεπιστημίου Rockefeller. «Αλλά είναι πολύ δύσκολο να κοιτάξουμε μια κρυστάλλινη σφαίρα και να προβλέψουμε αν αυτό είναι εύκολο να συμβεί για τον ιό ή όχι», δήλωσε.