«Salaam alaikum». Η µέγιστη ευχή µου προς τον µαρτυρικό λαό των Κούρδων. Η ελπίδα επιστρέφει, το γενναίο «ναι» στο δηµοψήφισµα για τη δηµιουργία ανεξάρτητου κράτους των Κούρδων υπερίσχυσε κατά κράτος, µε ποσοστό 92,7%.

Αντίθετα, οι ρύποι από το αποτέλεσµα των γερµανικών εκλογών πνίγουν αυτήν τη στιγµή την Ευρώπη.

Ας διδαχθούν, λοιπόν, κάτι απ’ όλα αυτά και οι πολιτικοί της Γερµανίας. Κι ας µην «πειράξουν» άλλο την πορεία της Ευρώπης, ούτε της Ελλάδας. Αρκετά τοξική την κατάντησαν ήδη! Μέσα Μαρτίου, οι πάντες εµφανίστηκαν ανακουφισµένοι µετά τη νίκη του Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία και την ήττα του ακροδεξιού Χερτ Βίλντερς. Στη συνέχεια οι στεναγµοί ανακούφισης πληµµύρισαν ολόκληρο τον κόσµο από τη µεγαλειώδη νίκη του Εµανουέλ Μακρόν.

Οµως οι ακροδεξιοί του AfD είπαν την τελευταία λέξη, τοποθετώντας τη Γερµανία στο επίκεντρο του τεκτονικού ρήγµατος που εξαπλώνεται στις δυτικές ∆ηµοκρατίες. Στις 15 Οκτωβρίου έρχονται οι εκλογές στην Αυστρία.

Ο Αυστριακός «νάρκισσος» πρώην υπουργός Εξωτερικών, Σεµπάστιαν Κουρτς, επιδιώκει να στεφθεί νικητής και να συγκυβερνήσει µε το ακροδεξιό Κόµµα της Ελευθερίας…

Εκεί που νόµιζαν όλοι ότι η λέξη νεοφασίστας έχει καταντήσει «πορνογραφική», οι γερµανικές εκλογές τούς διέψευσαν. Eτσι, βρέθηκαν στο ίδιο τσουβάλι ρατσιστές της ∆εξιάς και έντροµοι µικροαστοί να αναδεικνύουν το AfD σε τρίτη δύναµη στο γερµανικό Κοινοβούλιο (Βundestag). Απλώς ήταν θέµα χρόνου, καθώς η κοινή ρατσιστική δεξαµενή στη Γερµανία έτρεφε το τέρας.

Συγκοινωνούντα δοχεία, που δεν ενώνονται σε κοινή εκλογική καταγραφή αλλά αντλούν υποστήριξη από την ίδια δεξαµενή, είναι τα κόµµατα AfD (Εναλλακτική για τη Γερµανία) και ΝPD (ακροδεξιοί) καθώς και το αντιισλαµικό κίνηµα Pegida.

Οι εβδοµαδιαίες διαδηλώσεις του Pegida, που ξεκίνησαν το 2015 στη ∆ρέσδη βρήκαν µιµητές σε άλλες ανατολικογερµανικές πόλεις. Αµέσως το AfD σταµάτησε σχεδόν ολοκληρωτικά να ασχολείται µε τα ζητήµατα της κρίσης της ευρωζώνης και της Ελλάδας και επικεντρώθηκε στην αναµόχλευση µίσους κατά των προσφύγων και των µεταναστών. Η αλλαγή στόχευσης σε µια περίοδο µεγάλης εισόδου προσφύγων στη Γερµανία προφανώς λειτούργησε θετικά για το AfD. Το 2015 το κόµµα AfD, το οποίο ιδρύθηκε την άνοιξη του 2013, επέλεξε να κάνει τη στροφή προς την Ακροδεξιά. Ενας άρρωστος άνεµος σάρωσε τη Γερµανία, την περασµένη Κυριακή. Κλίνατε επί (ακρο)δεξιά!

H «γραµµή Μαζινό» της Μέρκελ, κυρίως, όµως, των Σοσιαλιστών έγινε κοµµάτια. Eχοντας διαγράψει κάθε σοσιαλιστική ιδέα από τους στόχους των κυβερνήσεών τους και κόβοντας εντελώς τον οµφάλιο λώρο µε κάθε ανόητο ταµπού του παρελθόντος, όλα τα σοσιαλιστικά, νεοαριστερά και κεντροαριστερά κόµµατα µε δεξιές ηγεσίες και πολιτικές, παραπαίουν.

Τα κόµµατα-οδηγοί της ευρωπαϊκής σοσιαλδηµοκρατίας, του γερµανικού SPD και των Γάλλων Σοσιαλιστών, ζουν έναν εφιάλτη. Θεωρητικά, οι εκλογές της περασµένης Κυριακής, 27 χρόνια µετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου που άνοιξε τον δρόµο στη µετακοµµουνιστική εποχή µε την επανένωση της Γερµανίας και της Ευρώπης, θα έπρεπε να αντικατοπτρίζουν τη δυναµική µετασχηµατισµού µιας µικρής κοινής αγοράς σε µεγάλη γεωπολιτική δύναµη. Οταν όµως άρχισαν να ανακοινώνονται τα αποτελέσµατα, το βράδυ της Kυριακής, η ατµόσφαιρα στο Βερολίνο της Μέρκελ και στο Παρίσι του Μακρόν θύµιζε πάρτι γενεθλίων στο οποίο ο εορτάζων είναι ήδη νεκρός.

H ετυµηγορία των Γερµανών πολιτών ισοδυναµεί µε ένα ισχυρότατο πλήγµα, στην ίδια την ουσία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Aυτό το εντυπωσιακό «λευκό ακροδεξιό ρατσιστικό ρεύµα» των Γερµανών ψηφοφόρων αντανακλά αφενός µεν την απογοήτευσή τους από τις διεφθαρµένες ηγεσίες των ανακυκλωµένων πρώην κοµµουνιστών που έγιναν νεοδεξιοί, αφετέρου δε τον βίαιο θρυµµατισµό των αυταπατών των πολιτών για το µέλλον τους στην Eυρωπαϊκή Eνωση.

Φαντάζονταν οι δυστυχείς ότι η Μέρκελ µε τον Σόιµπλε και τους Σοσιαλδηµοκράτες προτιµούν να τους καθηλώσουν σε δηµοσιονοµική πειθαρχία µε επώδυνες κοινωνικές συνέπειες για τους πολλούς και µε ενδηµικές κοινωνικές κρίσεις.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΡΜΑΓΕ∆∆ΩΝ

«Φεύγω κι αφήνω πίσω µου συντρίµµια, αρρωστηµένους και αγρίµια...», λέει το γνωστό άσµα της Χαρούλας Αλεξίου. Ενα άσµα που λες και γράφτηκε για τον Σόιµπλε και τον ελληνικό λαό. Ο Σόιµπλε -συνειδητά ή ασυνείδηταγκρέµισε τη χώρα µας. Προκάλεσε έναν οικονοµικό και όχι µόνο... Αρµαγεδδώνα. Ουδείς µπορεί, έστω και κατά προσέγγιση, να προσδιορίσει ακόµη πλήρως όλες τις συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος, που δεν είναι αναστρέψιµες. Mας «εξυγίαναν» κατά πως µας πρέπει: Λιτότητα, «µεταρρυθµίσεις», συν τρίτο Μνηµόνιο υπό την απειλή του Grexit. Φυσικά, η παράταση της ελληνικής κρίσης δεν συµφέρει κανέναν πλέον στη Γερµανία, ούτε καν το AfD. Επειδή, «εντοπισµένοι και περιορισµένοι πόλεµοι» µπορεί να υπάρχουν (τουλάχιστον στην ψευδοηθικολογούσα ρητορική όσων τους κηρύσσουν), εντοπισµένες και περιορισµένες οικονοµικές και κοινωνικές κρίσεις όµως δεν υπάρχουν.

Τα εθνικά σύνορα δεν εµποδίζουν τη µετάδοσή τους. Και τώρα, αναγνωρίζεται ο Σόιµπλε ως ο ιδανικός υποψήφιος για το αξίωµα του προέδρου της Βundestag, για να διατηρήσει την τάξη εντός του Κοινοβουλίου. Το τελευταίο δεν θα είναι εύκολο. Μετά τις εκλογές της Κυριακής θα εκπροσωπούνται έξι κόµµατα στο Κοινοβούλιο, περιλαµβανοµένου του ακροδεξιού Εναλλακτική για τη Γερµανία (AfD) που έχει υποσχεθεί πως θα προκαλέσει ρήξεις. ∆ύο γενιές µετά την πτώση του Τείχους και µιάµιση δεκαετία µετά την ενοποίηση, µας προβληµατίζουν.

Η µνήµη, που τόσο βασάνισε τις πρώτες µεταπολεµικές γενιές, τώρα εξορίζεται και τη θέση της παίρνει ο ωµός, υποκριτικός πραγµατισµός του περιχαρακωµένου µικροαστού. Αυτή ακριβώς η µνήµη του 1945, του 1953 αλλά και της πρόσφατης ενοποίησης, η µνήµη που έκανε τις ταινίες του Φασµπίντερ και του Βέντερς, τα βιβλία του Χ. Μπελ, τη ζωγραφική του Ρίχτερ να συγκροτούν ευρωπαϊκό πολιτισµό, και όχι µόνο γερµανικό. Αλλά όπως επισηµαίνει ο επικριτής του Σόιµπλε, ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάµπερµας, «η Γερµανία δεν χορεύει, λαγοκοιµάται πάνω σ’ ένα ηφαίστειο». Το ηφαίστειο είναι η ασύµµετρη Ευρώπη, η εξασθενηµένη και παρακµάζουσα Ευρώπη, µε το ογκούµενο έλλειµµα δηµοκρατίας και τη ραγισµένη ταυτότητα, σε έναν κόσµο αυξηµένης αβεβαιότητας και διακινδύνευσης.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», το Σάββατο 30/9/2017