Ήταν 12 Ιανουαρίου 2020, όταν η ΚΑΕ Ολυμπιακός ανακοίνωνε την επιστροφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πάγκο της ομάδας, 5,5 χρόνια μετά τη θυελλώδη αποχώρησή του από το λιμάνι.

Θυμάστε, αλήθεια, ποιο ήταν το αγωνιστικό μοντέλο που είχε κληρονομήσει ο Έλληνας προπονητής; Μια ομάδα να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μετά την αποχώρηση αρχικά του Ντέιβιντ Μπλατ και εν συνεχεία του βοηθού του, Κεστούτις Κεμζούρα, με τη διοίκηση να επιλέγει το δύσβατο μονοπάτι του #mexritelous με την αποχώρηση από το παιχνίδι Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό.

Ο Ολυμπιακός του 2013 και το... "έλα, μωρέ, έτοιμη ομάδα πήρε ο Μπαρτζώκας"

Και έχει σημασία να θυμόμαστε τη γραμμή εκκίνησης της δεύτερης θητείας του «coach B» στο λιμάνι, γιατί εν μέσω της τρικυμίας που είχε προκαλέσει το πρώτο διαζύγιο των δύο πλευρών, είχε αμφισβητηθεί από μερίδα του κόσμου μέχρι και η συνεισφορά του στο επικό «back to back» στο Λονδίνο, το 2013. «Έλα, μωρέ, τι έκανε ο Μπαρτζώκας; Έτοιμη ομάδα του είχε αφήσει ο Ίβκοβιτς»… Λες και μπορεί μια ομάδα να διαλύσει σε έναν τελικό τη Ρεάλ του Γιουλ, του Ρούντι και του Μίροτιτς σε παιχνίδι 100 πόντων, επειδή ο… προηγούμενος προπονητής είχε αφήσει έτοιμο το «εγχειρίδιο επιτυχίας» στον διάδοχό του.

Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι στο οποίο ο Γιώργος Μπαρτζώκας υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο στο πλευρό του Γιώργου και του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, στο ΣΕΦ συντελέστηκε μια μικρή μπασκετική «επανάσταση».

Λανσαρίστηκε ένα project που όχι μόνο έκανε την Ευρώπη να παραμιλά, αλλά «υποχρέωσε» ουκ ολίγες ομάδες της Euroleague να… το αντιγράψουν στον δικό τους σκληρό δίσκο και να προσπαθήσουν να πορευτούν στα βήματά του.

Ο Μπαρτζώκας έγινε η αλλαγή του Ολυμπιακού

«Είναι κάποιες στιγμές που στη ζωή σου οφείλεις να γίνεσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει. Και για μένα, μια τέτοια στιγμή έφτασε σήμερα, δύο χρόνια και κάτι από τη μέρα που ξεκίνησε η συνεργασία μου με τον Ολυμπιακό», ήταν τα λόγια του εκείνη τη δύσκολη μέρα του αποχαιρετισμού στις 12 Οκτωβρίου 2014.

Πού να ’ξερε ότι σχεδόν δέκα χρόνια μετά εκείνες οι κουβέντες θα έμοιαζαν πιο επίκαιρες από ποτέ. Ο Μπαρτζώκας πράγματι έγινε «η αλλαγή που ήθελε να έρθει στον Ολυμπιακό», όχι όμως με την αποχώρηση, αλλά με την επιστροφή του στο λιμάνι της καρδιάς του.

Στα χέρια του ο Ολυμπιακός όχι μόνο άνθησε ξανά, αλλά έγινε ομάδα-πρότυπο. Στα χέρια του παίκτες ρολίστες μετατράπηκαν σε πρωταγωνιστές και αστέρια πρώτου μεγέθους της Euroleague. Στα χέρια του ο Σάσα Βεζένκοφ μετατράπηκε από ένας απλά καλός σουτέρ σε «φονική μηχανή» και στον κορυφαίο παίκτη του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Μουστάφα Φαλ ήρθε στον Πειραιά ως μια αρκετά καλή επιλογή στους σέντερ και σήμερα λογίζεται ως… το αντίπαλο δέος του Έντι Ταβάρες στην ιεραρχία των κορυφαίων «δεινοσαύρων» που πάτησαν πατέ τα ευρωπαϊκά παρκέ!

Για να συμβούν αυτά, άλλαξαν πολλά. Ίσως να άλλαξε και ο ίδιος. Να επέστρεψε πιο ώριμος, πιο έτοιμος, πιο αποφασισμένος. Δεδομένα επέστρεψε πιο επικοινωνιακός. Κάθε συνέντευξη μαζί του είναι απολαυστική! Δεν αισθάνεται πλέον την παραμικρή ανασφάλεια. Δεν αποφεύγει καμία ερώτηση. Είναι πάντα εκεί να… δώσει τίτλους στα media μιλώντας με τη γλώσσα της αλήθειας. Είναι κι αυτό δείγμα της περίσσειας αυτοπεποίθησης που τον συνοδεύει σε κάθε βήμα της προπονητικής του καριέρας.

Ο πόλεμος, τα λάθη και η δικαίωση ενός ξεχωριστού προπονητή

Αν και… σκακιστής, είναι δεδομένο ότι θα κάνει και λάθη! Θα τα παραδεχτεί, θα προσπαθήσει να τα διορθώσει και θα συνεχίσει να εργάζεται κάθε μέρα πιο σκληρά από την προηγούμενη για να δει τις ιδέες και τη φιλοσοφία του να παίρνουν σάρκα και οστά στο παρκέ.

Ξεκίνησε από χαμηλά, από πολύ χαμηλά και πλέον βρίσκεται στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Διόλου τυχαία η διεθνής του αναγνώριση (με τις δύο βραβεύσεις του στην Euroleague), αλλά και ο πόλεμος λάσπης που δέχεται. Σε μία… μάχη πάντα επιχειρείς να φθείρεις με όποιον τρόπο μπορείς το πιο ισχυρό όπλο του αντιπάλου σου. Κι αυτός ο «πόλεμος» (με ουκ ολίγα χτυπήματα… κάτω από τη μέση) ενδεχομένως να αποτελεί και το μεγαλύτερο παράσημο αυτής της τετραετίας που θα άγγιζε τα όρια του μύθου, αν έλειπε εκείνο το… καταραμένο σουτ του Γιουλ στο Κάουνας.

Γιατί ο Ολυμπιακός λογίζεται παντού πλέον ως η ομάδα των Αγγελόπουλων και του Μπαρτζώκα. Αντιμετωπίζεται απ’ όλους με σεβασμό, ενίοτε και με δέος. Αν εκείνο το μεσημέρι της 12ης Ιανουαρίου 2020 έλεγες ακόμη και στον πιο αισιόδοξο φίλο της πειραϊκής ομάδας ότι μέσα στην τετραετία που θα ακολουθούσε οι «ερυθρόλευκοι» θα επέστρεφαν σε final four και σε τελικό της Euroleague και θα ισοπέδωναν τον Παναθηναϊκό στις εγχώριες διοργανώσεις «τρέχοντας» το μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία των αναμετρήσεων των δύο «αιωνίων» θα σου έστελνε δώρο στην ονομαστική σου εορτή έναν… ζουρλομανδύα!

Σήμερα, όμως, τα πάντα μοιάζουν απόλυτα λογικά. Το λες και… παρτίδα ζωής ενός ικανότατου και πολύ ιδιαίτερου σκακιστή!