«Το µήνυµα ελήφθη» από τις κάλπες στην Αργεντινή και ανέδειξε ως νέο πρόεδρο τον Χαβιέρ Μιλέι.

Ο 53χρονος επικράτησε του περονιστή Σέρχιο Μάσα, εγκαινιάζοντας µια περίοδο αβεβαιότητας για τη χώρα και εκµεταλλευόµενος το κύµα που ήθελε εκτός εξουσίας περονιστές και δεξιούς. Ο Μιλέι αποτελεί µια αµφιλεγόµενη προσωπικότητα. Αρνητής της κλιµατικής αλλαγής, µε έντονα ακροδεξιό λόγο σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, υποστηρίζει πως θα «γιατρέψει» την οικονοµία της χώρας µε «θεραπεία σοκ». Βρίσκεται εδώ και τρία χρόνια στην πολιτική σκηνή της χώρας, όταν εκλέχθηκε στο Κοινοβούλιο µε το κόµµα La Libertad Avanza. Με ρητορική που θυµίζει έντονα Τραµπ και Μπολσονάρου, έχει στόχο την ελαχιστοποίηση των κρατικών παρεµβάσεων και την απόλυτη εµπιστοσύνη στην αυτορρύθµιση των αγορών. Ετσι, αυτοαποκαλείται «αναρχοκαπιταλιστής», υποσχόµενος µια «θεραπεία σοκ» για την οικονοµία της χώρας.

Πώς θα το καταφέρει αυτό; Στις πρώτες του δηλώσεις µετά τη νίκη, δεσµεύτηκε για το «τέλος της παρακµής», καθώς και για την «ανοικοδόµηση της Αργεντινής», τονίζοντας πως «δεν υπάρχει θέση για χλιαρότητες και ηµίµετρα». Η προεκλογική ρητορική του για τη «θεραπεία» που επικαλέστηκε αφορά την κατάργηση της κεντρικής τράπεζας, τη µεγάλη περικοπή παροχών στο κοινωνικό κράτος, τη δολαριοποίηση της οικονοµίας και την εγκατάλειψη του πέσο, εξαγγέλλοντας συστηµατικά πως θα «πετσοκόψει µε το αλυσοπρίονο τις δηµόσιες δαπάνες». Αυτή τη στιγµή, ο πληθωρισµός στη χώρα αγγίζει το 150%, το εξωτερικό χρέος της είναι στα 44 δισ. δολάρια και το εθνικό νόµισµα υποτιµάται συνεχώς.

Η επικοινωνιακή επένδυση στη δυσχερή οικονοµική κατάσταση της Αργεντινής βρήκε ευήκοα ώτα στις κοινωνικές τάξεις που θα επηρεαστούν άµεσα από τις περικοπές που επιθυµεί να φέρει, επιδιδόµενος σε µια ρητορική µίσους κατά µειονοτήτων, γυναικών, αλλά «φυσικά» και... περονιστών και κοµµουνιστών. Χαρακτηριστικό παράδειγµα αυτής αποτελεί η θέση του κατά της άµβλωσης και των περιορισµών της οπλοκατοχής και η επιθετική του ρητορική απέναντι στο πολιτικό σύστηµα και τις ελίτ. Μότο των υποστηρικτών του ήταν το «Η (πολιτική) κάστα φοβάται», ενώ στο παρελθόν έχει βρίσει χυδαία έως και τον πάπα Φραγκίσκο.

Φόβοι όµως υπάρχουν και για τον ρόλο της Αργεντινής στο διεθνές στερέωµα, καθώς οι δύο µεγαλύτεροι εµπορικοί εταίροι της, Βραζιλία και Κίνα, τίθενται πλέον εν αµφιβόλω λόγω της εξαγγελίας Μιλέι πως δεν επιθυµεί πολιτικούς δεσµούς µε «κοµµουνιστική χώρα». Ακόµη κι αν αυτό δεν γίνει, θεωρείται ότι είναι «στον αέρα» η συµµετοχή της Αργεντινής στην πρωτοβουλία «Belt & Road» και η εκκρεµούσα συµµετοχή της στους BRICS.

Οι ερωτικές επιδόσεις

Ο Μιλέι δεν έχει µιλήσει ανοιχτά µόνο για τις πολιτικές του θέσεις, αλλά και για τις... σεξουαλικές του εµπειρίες. Περιγράφοντας αρκετές από αυτές, µεταξύ άλλων, αποκάλυψε πως στο παρελθόν υπήρξε εκπαιδευτής ταντρικού σεξ, αναλύοντας πώς µπορούσε να αντέξει χωρίς σεξουαλική δράση. Ταυτόχρονα, και όπως έχει αποκαλυφθεί, ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής στον ελεύθερο χρόνο του µελετά... τηλεπάθεια κι επικοινωνεί µέσω µέντιουµ µε τον Κόναν, τον αγαπηµένο του σκύλο, που πέθανε πριν από λίγα χρόνια.

Στα τέλη Αυγούστου και λίγο αργότερα από τις προκριµατικές εκλογές, έγινε γνωστό ότι ο Μιλέι βρισκόταν σε σχέση µε µία από τις γνωστότερες ηθοποιούς της Αργεντινής, τη Φατίµα Φλόρες, που πραγµατοποιεί παραστάσεις όπου µιµείται διάσηµες εγχώριες προσωπικότητες. Μία εξ αυτών που µιµείται -ίσως καλύτερα από τον καθένα- είναι η Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, πρώην πρόεδρος της χώρας. Και µε την εκλογή του συντρόφου της στον προεδρικό θώκο της χώρας ενδεχοµένως η... µίµηση να γίνει και πραγµατικότητα, καθ’ ότι θα µπορούσε να ζήσει µε τον Μιλέι στην προεδρική κατοικία Olivos, το σπίτι όπου έζησε το «alter ego» της.

Γιατί κέρδισε

Η απλοποίηση του επικοινωνιακού µηνύµατος, η αντισυστηµική του ατζέντα αλλά και η σιγουριά του για άµεσα αποτελέσµατα στην πολύπαθη οικονοµία είχαν κοµβικό ρόλο στη νίκη του.

O Μιλέι αφιέρωσε µεγάλο µέρος της καµπάνιας του στα social media, αξιοποιώντας οµάδα νέων για να προσεγγίσει αυτό το ηλικιακό κοινό, µε τον ίδιο να εµφανίζεται συχνά αχτένιστος και µε δερµάτινο τζάκετ, µε τον οικονοµολόγο Αντρές Μπορενστάιν να εξηγεί ότι «έγινε ιδιαίτερα δηµοφιλής διότι απευθύνθηκε στο συναίσθηµα». Αξιο αναφοράς είναι ότι το 68% των νέων 16-24 στήριξε τον Μιλέι, σύµφωνα µε τη δηµοσκόπηση του ινστιτούτου AtlasIntel, µεταξύ των δύο εκλογικών γύρων.

Σηµαντική ήταν και η στήριξη που είχε από τους ψηφοφόρους της δεξιάς υποψήφιας, Πατρίσια Μπούλρις, παρά το γεγονός ότι την κατηγόρησε στην προεκλογική περίοδο ως «µέλος της κάστας». Σύµφωνα µε την πολιτική επιστήµονα του Πανεπιστηµίου του Μπ. Αϊρες, Λάρα Γοϊµπούρουα, καταλυτικός παράγοντας ήταν «το αλυσοπρίονο» (µε το οποίο εµφανιζόταν ανά διαστήµατα), που συµβολίζει τη «γρήγορη αλλαγή στα πράγµατα». Ο επικεφαλής του Wilson Centre’s Argentina Project, Μπέντζαµιν Γκεντάν, τόνισε στον «Guardian» πως «πολλοί Αργεντινοί ψήφισαν εν γνώσει τους ενάντια στα οικονοµικά τους συµφέροντα».

Ο πολιτολόγος Γκαµπριέλ Βοµάρο εξαπολύει µύδρους για τον «πολεµοχαρή» λόγο του Μιλέι και την τακτική διαχωρισµού, ενώ ο Αργεντινός ιστορικός και µελετητής της Ακροδεξιάς, Φεντερίκο Φινχελστάιν, δηλώνει ότι «είναι πολύ πιο υπερβολικός και ασταθής από τους Μπολσονάρου και Τραµπ και είναι απρόβλεπτο το τι θα µπορούσε να κάνει».

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή της Κυριακής στις 26/11