Stacoco: Το βυθισμένο... όνειρο του Σταμάτη Κόκοτα που σκουριάζει στα νερά του Ασπρόπυργου
Η άγνωστη ιστορία του μισοβυθισμένου πλοίου «Stacoco»
Με ένα «όνειρο τρελό» μπήκε στο χώρο της ναυτιλίας ο Σταμάτης Κόκοτας και η εν πολλοίς άγνωστη ιστορία του μισοβυθισμένου πλοίου «Stacoco» μαρτυρά σημαντικές πτυχές της ζωής του τραγουδιστή.
Το «όνειρο απατηλό», ένα από τα τραγούδια που τον καθιέρωσαν στο λαϊκό πεντάγραμμο της χώρας σε στίχους της συνθέτριας Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, έμελλε να είναι προφητικό για τη σύντομη καριέρα του Σταμάτη Κόκοτα ως πλοιοκτήτη.
Το «βυθισμένο όνειρο» του Σταμάτη Κόκοτα είναι το πλοίο «Stacoco», το οποίο σκουριάζει στα νερά του Ασπρόπυργου δίπλα στα πλοία «Δρέπανο» και «Ελέφαντας».
Το πλοίο μεταφοράς ξηρού φορτίου φέρει στα αγγλικά τα αρχικά του ονόματος και του επιθέτου του τραγουδιστή και φέρεται να αγοράστηκε από τον Σταμάτη Κόκοτα το 1977. Το φουγάρο του πλοίου ήταν διακοσμημένο με ένα μουσικό όργανο, πιθανότατα μπουζούκι, για να μαρτυρά την ταυτότητα του ιδιοκτήτη του. Εκείνη την εποχή ο τραγουδιστής ήταν στενός φίλος με έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές, τον Αριστοτέλη Ωνάση. Δεν αποκλείεται η φιλία τους και οι κουβέντες τους να «έσπρωξαν» τον τραγουδιστή να δοκιμάσει την τύχη του στη θάλασσα.
«Με τον Ωνάση ήμασταν απλώς φίλοι και τίποτα παραπάνω. Ήμουν ο διασκεδαστής του. Έτυχε να κάνουμε πολλές παρέες με πολύ δύσκολους ανθρώπους, από βασιλιάδες και βάλε. Μέχρι την ημέρα που έφυγε από αυτόν τον κόσμο, ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι. Ήταν καλός άνθρωπος, ένας λεβέντης και μισός. Όταν έβλεπε ότι κάποιος με ενοχλούσε, πήγαινε κοντά του και τον έδιωχνε», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Σταμάτης Κόκοτας.
Ωστόσο, έναν χρόνο μετά την αγορά του από τον Κόκοτα το πλοίο «κόλλησε» στον Ασπρόπυργο. Φορτωμένο με τόνους τσιμέντου, το πλοίο πιθανολογείται ότι έμπασε νερά. Το αποτέλεσμα ήταν το τσιμέντο να μετατραπεί σε πέτρα και να μην μπορεί πλέον να μετακινηθεί.
Οι καταστηματάρχες στις παραλιακές ταβέρνες του Ασπρόπυργου θυμούνται εκείνη την εποχή το λαϊκό τραγουδιστή να τους επισκέπτεται προκειμένου να αγοράσει φαγητό για το πλήρωμα, το οποίο παρέμενε στο καθηλωμένο πλοίο.
Ωστόσο, η απομάκρυνση του πλοίου αποδείχθηκε εξαιρετικά δαπανηρή και παραμένει στο ίδιο σημείο για σχεδόν 40 χρόνια. Ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας μάλιστα επέβαλε πρόστιμο στον καλλιτέχνη, αλλά στη συνέχεια ανακλήθηκε η απόφαση.
Το πλοίο του Σταμάτη Κόκοτα κατασκευάστηκε το 1952 και ναυπηγήθηκε στη Γερμανία με το όνομα «St. Michael». Για τα επόμενα σχεδόν 20 χρόνια άλλαζε χέρια και μετονομάστηκε σε «ChristinaVinnen», «Brisinga», «Αντώνιος Στρίντζης», «Άννα Μ.».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα On Time
Το «όνειρο απατηλό», ένα από τα τραγούδια που τον καθιέρωσαν στο λαϊκό πεντάγραμμο της χώρας σε στίχους της συνθέτριας Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, έμελλε να είναι προφητικό για τη σύντομη καριέρα του Σταμάτη Κόκοτα ως πλοιοκτήτη.
Το «βυθισμένο όνειρο» του Σταμάτη Κόκοτα είναι το πλοίο «Stacoco», το οποίο σκουριάζει στα νερά του Ασπρόπυργου δίπλα στα πλοία «Δρέπανο» και «Ελέφαντας».
Το πλοίο μεταφοράς ξηρού φορτίου φέρει στα αγγλικά τα αρχικά του ονόματος και του επιθέτου του τραγουδιστή και φέρεται να αγοράστηκε από τον Σταμάτη Κόκοτα το 1977. Το φουγάρο του πλοίου ήταν διακοσμημένο με ένα μουσικό όργανο, πιθανότατα μπουζούκι, για να μαρτυρά την ταυτότητα του ιδιοκτήτη του. Εκείνη την εποχή ο τραγουδιστής ήταν στενός φίλος με έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές, τον Αριστοτέλη Ωνάση. Δεν αποκλείεται η φιλία τους και οι κουβέντες τους να «έσπρωξαν» τον τραγουδιστή να δοκιμάσει την τύχη του στη θάλασσα.
«Με τον Ωνάση ήμασταν απλώς φίλοι και τίποτα παραπάνω. Ήμουν ο διασκεδαστής του. Έτυχε να κάνουμε πολλές παρέες με πολύ δύσκολους ανθρώπους, από βασιλιάδες και βάλε. Μέχρι την ημέρα που έφυγε από αυτόν τον κόσμο, ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι. Ήταν καλός άνθρωπος, ένας λεβέντης και μισός. Όταν έβλεπε ότι κάποιος με ενοχλούσε, πήγαινε κοντά του και τον έδιωχνε», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Σταμάτης Κόκοτας.
Ωστόσο, έναν χρόνο μετά την αγορά του από τον Κόκοτα το πλοίο «κόλλησε» στον Ασπρόπυργο. Φορτωμένο με τόνους τσιμέντου, το πλοίο πιθανολογείται ότι έμπασε νερά. Το αποτέλεσμα ήταν το τσιμέντο να μετατραπεί σε πέτρα και να μην μπορεί πλέον να μετακινηθεί.
Οι καταστηματάρχες στις παραλιακές ταβέρνες του Ασπρόπυργου θυμούνται εκείνη την εποχή το λαϊκό τραγουδιστή να τους επισκέπτεται προκειμένου να αγοράσει φαγητό για το πλήρωμα, το οποίο παρέμενε στο καθηλωμένο πλοίο.
Ωστόσο, η απομάκρυνση του πλοίου αποδείχθηκε εξαιρετικά δαπανηρή και παραμένει στο ίδιο σημείο για σχεδόν 40 χρόνια. Ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας μάλιστα επέβαλε πρόστιμο στον καλλιτέχνη, αλλά στη συνέχεια ανακλήθηκε η απόφαση.
Το πλοίο του Σταμάτη Κόκοτα κατασκευάστηκε το 1952 και ναυπηγήθηκε στη Γερμανία με το όνομα «St. Michael». Για τα επόμενα σχεδόν 20 χρόνια άλλαζε χέρια και μετονομάστηκε σε «ChristinaVinnen», «Brisinga», «Αντώνιος Στρίντζης», «Άννα Μ.».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα On Time
