Το πρώτο και τελευταίο ταξίδι του Τιτανικού - Οι άγνωστοι Έλληνες που χάθηκαν στον βυθό

14 Απριλίου 1912: Το θαύμα της ναυπηγικής για την εποχή του, ο θρυλικός «Τιτανικός», προσκρούει σε παγόβουνο και η ανείπωτη τραγωδία ξεκινά.  

Το βρετανικό πολυτελές υπερωκεάνιο, βυθίζεται λίγες ώρες μετά κατά το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Μεγάλης Βρετανίας προς τη Νέα Υόρκη, οδηγώντας στο θάνατο 1.514 από τις 2.224 επιβάτες του, σε ένα από τα πλέον πολύνεκρα ναυτικά δυστυχήματα σε καιρό ειρήνης. 

Ανάμεσα στις ψυχές που χάθηκαν στο πιο διάσημο ναυάγιο του κόσμου υπήρχαν και Έλληνες επιβάτες. Ο λόγος για τέσσερις άνδρες που κατάγονταν από το χωριό Άγιος Σώστης της Μεσσηνίας. Και οι τέσσερις πνίγηκαν στα παγωμένα νερά.  

 
Οι νεαροί άνδρες είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους προς τις ΗΠΑ πιστεύοντας ότι το «αμερικανικό όνειρο» τους περιμένει. 

 Ο 30χρονος Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο μεγαλύτερος από τους Έλληνες επιβάτες του Τιτανικού και ο μόνος που είχε σχέση με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα όλα όσα έχουν γίνει γνωστά, ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ιδιοκτήτης ενός μικρού εργοστασίου στη Νέα Υόρκη και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για να δει από κοντά τη βάπτιση του γιου του. 

 Παρά τα παρακάλια της συζύγου του, λίγες ημέρες μετά αποφάσισε να επιστρέψει και πάλι στη «Γη της επαγγελίας». Μαζί του αποφάσισαν να ταξιδέψουν και οι δύο άλλοι συντοπίτες του, οι αδελφοί Χρονόπουλοι. Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο 26χρονος Απόστολος Χρονόπουλος ήταν εργάτης. Ο νεαρός άντρας επιβιβάστηκε στον Τιτανικό από το Χερβούργο μαζί με τον 19χρονο αδελφό του Δημήτρη. Καθότι και τα δύο αδέλφια ήταν επιβάτες της τρίτης θέσης, οι σοροί τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Αντίθετα, το άψυχο σώμα του Παναγιώτη Λυμπερόπουλου εντοπίστηκε από τους ναύτες του πλοίου «Mackay Bennett» και αναγνωρίστηκε. 

Ο τελευταίος Έλληνας επιβάτης του Τιτανικού ήταν ο 19χρονος Βασίλειος Καταβέλης. Ελπίδα του, ήταν να καταφέρει να φτάσει στο Μιλγουόκι των ΗΠΑ. 

 Η σορός του εντοπίστηκε από τα σωστικά συνεργεία και πάνω της βρέθηκε ένα εισιτήριο τρένου από την Νέα Υόρκη προς το Μιλγουόκι, ένας μικρός καθρέπτης, δύο σημειωματάρια, μια χτένα και ένα κλειδί. Μάλιστα, τα προσωπικά του αντικείμενα παραδόθηκαν στα αδέλφια του Πέτρο, Παναγιώτη και Λαμπρινή στο λιμάνι του Πειραιά λίγο καιρό αργότερα. 

Στο ορεινό χωριό του Αγίου Σώστη στη Μεσσηνία, υπάρχει ένα μικρό μνημείο για τους τέσσερις άντρες-θύματα του Τιτανικού. 

«Εις μνήμην των τεσσάρων Ελλήνων θυμάτων του Τιτανικού του έτους 1912 αναζητούντων καλυτέραν τύχην εις ΗΠΑ δι’ εαυτούς και οικογενείας των. Βασιλείου Γ. Καταβέλου - Παναγιώτου Κ. Λυμπερόπουλου - Αποστόλου Μ. Χρονόπουλου - Δημητρίου Μ. Χρονόπουλου» γράφει το μνημείο, που δημιουργήθηκε το 2001. 

Το χρονικό του διασημότερου ναυαγίου-Το μοιραίο παρθενικό ταξίδι 

Την Τετάρτη 10 Απριλίου 1912 ο «Τιτανικός» θα ξεκινούσε για το πρώτο και τελευταίο ταξίδι του. 

Το πολυτελές υπερωκεάνιο, με καπετάνιο τον 62χρονο εγγλέζο Έντουαρντ Σμιθ (αρχικαπετάνιο της White Star Line) και πλήρωμα 885 άνδρες και γυναίκες, θα μετέφερε 1.339 επιβάτες, με δύο ενδιάμεσες σταθμεύσεις προς τον τελικό προορισμό του, που ήταν το λιμάνι της Νέας Υόρκης. 

Η άφιξή του ήταν προγραμματισμένη για τις 17 Απριλίου.  

Από τις 9:30 το πρωί άρχισαν να καταφθάνουν στο Σαουθάμπτον οι πρώτοι επιβάτες, με ειδικούς συρμούς από το Λονδίνο. 

Πρώτοι άρχισαν να επιβιβάζονται οι επιβάτες της Γ’ Θέσης, άνθρωποι του μόχθου και τυχοδιώκτες απ’ όλη την Ευρώπη, που αναζητούσαν το «αμερικάνικο όνειρο» και έπρεπε πρώτα να περάσουν από έλεγχο για τυχόν λοιμώδεις αρρώστιες. 

Οι επιβάτες της Α’ και Β’ θέσης ήταν, ως επί το πλείστον, πλούσιοι τουρίστες, που επιβιβάστηκαν στον «Τιτανικό» μία ώρα πριν από την αναχώρησή του. 

Ο «Τιτανικός» με 922 επιβάτες αναχώρησε στις 12 το μεσημέρι, με κατεύθυνση το Χερβούργο της Γαλλίας, πρώτο σταθμό του ταξιδιού του. 

 
Στο λιμάνι του Σαουθάμπτον παραλίγο να εμπλακεί σε ατύχημα, όταν το κύμα που προκάλεσε το τεράστιο εκτόπισμά του έσπασε τους κάβους του αγκυροβολημένου πλοίου City of  New York, το οποίο παραλίγο να συγκρουστεί με τον «Τιτανικό». 

Με καλό αλλά και κρύο καιρό, ο «Τιτανικός» προσέγγισε την ίδια ημέρα το γαλλικό λιμάνι του Χερβούργου, όπου παρέλαβε 274 επιβάτες και αποβίβασε 24. 

Με πορεία προς την Ιρλανδία, έφθασε στο λιμάνι του Κορκ στις 11:30 το πρωί της 11ης Απριλίου, όπου παρέλαβε άλλους 120 επιβάτες, ενώ αποβίβασε επτά, ανάμεσά τους και τον πατέρα Φράνσις Μπράουν, ιησουίτη μοναχό και δεινό φωτογράφο, στον οποίον οφείλουμε πολλές από τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στα καταστρώματα του «Τιτανικού». 

Μετά την αναχώρησή του από το Κορκ, το πολυτελές υπερωκεάνιο χάραξε πορεία προς τη Νέα Υόρκη διαμέσου του Βορείου Ατλαντικού. Οι πρώτες τρεις μέρες του ταξιδιού πέρασαν χωρίς απρόοπτα. 

Παρά τις προειδοποιήσεις για επιπλέοντα παγόβουνα στην περιοχή του Νιουφάουντλαντ, το πολυτελές υπερωκεάνιο έπλεε με πρόσω τις μηχανές, καθώς όπως πίστευε ο καπετάνιος Σμιθ τα παγόβουνα δεν αποτελούσαν ιδιαίτερο κίνδυνο για ένα πλοίο της κλάσης του «Τιτανικού». 

Όμως, στις 11:40 μ.μ. της 14ης Απριλίου συνέβη το μοιραίο. 

Ο «Τιτανικός», πλέοντας με σχετικά υψηλή ταχύτητα των 22 κόμβων και χωρίς καμία προφύλαξη, προσέκρουσε σε παγόβουνο, 37 δευτερόλεπτα αφότου έγινε αντιληπτό από το πλήρωμα. 

Πέντε από τα στεγανά του πλοίου αρχίζουν να μπάζουν νερά και η πλώρη άρχισε να καταβυθίζεται. 

Πλήρωμα και επιβάτες ήταν ανέτοιμοι για μια τέτοια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. 

Οι σωστικές λέμβοι επαρκούσαν μόνο για τους μισούς επιβάτες. Επικράτησε πανικός. 

Στις 12:05 π.μ. της 15ης Απριλίου ο καπετάνιος διατάσσει να ετοιμαστούν οι σωσίβιες λέμβοι. 

Στις 12:45 π.μ. η πρώτη σωσίβια λέμβος με γυναικόπαιδα, όπως επιτάσσει το πρωτόκολλο, «κατεβαίνει» στη θάλασσα. 

Στις 2:20 π.μ. ο «Τιτανικός» βυθίζεται, λίγα δευτερόλεπτα αφότου έσπασε στα δύο. 

Οι εναπομείναντες επιβάτες και μέλη του πληρώματος πηδούν στα παγωμένα νερά του Βορείου Ατλαντικού για να σωθούν, αλλά βρίσκουν σχεδόν ακαριαίο θάνατο από υποθερμία ή καρδιακή προσβολή, καθώς η θερμοκρασία του νερού είναι στους -2 βαθμούς Κελσίου. 

Τα σήματα κινδύνου του βυθιζόμενου «Τιτανικού» δεν απέδωσαν αμέσως, καθώς παραπλέοντα πλοία δεν υπήρχαν. 

Στις 4:10 π.μ. το υπερωκεάνιο «Καρπάθια» της Cunard Line βρέθηκε στον τόπο του ναυαγίου και περισυνέλεξε τους πρώτους ναυαγούς. 

Στις 8:30 π.μ. περισυλλέγονται και οι επιβάτες της τελευταίας σωστικής λέμβου και το «Καρπάθια» με τους 711 διασωθέντες θα καταπλεύσει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης στις 18 Απριλίου 1912.