Είναι διακεκριμένος διεθνολόγος, με τις αναλύσεις του για τα Ελληνοτουρκικά, αλλά και γενικότερα τα ζητήματα διεθνής πολιτικής να αποτελούν σημεία αναφοράς. Ωστόσο, ο αναπληρωτής καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και της Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στον πρόσφατο ανασχηματισμό ανέλαβε μια διαφορετική αποστολή: να βελτιώσει την κατάσταση στην Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας, αναλαμβάνοντας με απόφαση του πρωθυπουργού το χαρτοφυλάκιο του υφυπουργού Παιδείας. Ο λόγος για τον βουλευτή της Ν.Δ. στην Α’ Αθηνών Άγγελο Συρίγο, ο οποίος μίλησε στα «Π» για την ανάληψη των νέων του καθηκόντων, την οικογένειά του και μας αποκάλυψε ένα ενδιαφέρον και ξεχωριστό χόμπι του: τα ξύλινα καραβάκια.
Είστε νεοεκλεγείς βουλευτής. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός σάς επέλεξε για υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Πώς το εξηγείτε και πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Είναι μια επιλογή που με τιμά ιδιαίτερα. Με τίμησε τόσο η πρόταση να κατέβω στις εκλογές όσο και η τοποθέτησή μου στο υπουργείο Παιδείας. Πριν από λίγους μήνες, τίποτα από όλα αυτά δεν είχα προβλέψει. Πώς το εξηγώ; Συμπεραίνω ότι ο πρωθυπουργός έκρινε πως θα μπορούσα να προσφέρω στη χώρα. Το ίδιο θεωρώ κι εγώ, για αυτό και δέχθηκα. Πώς αισθάνομαι; Υπάρχει μια φράση από ένα ποίημα του Καβάφη: «Ο έπαινος του δήμου και των σοφιστών, τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε». Στο τέλος της διαδρομής, όταν θα έχω πλέον αποχωρήσει από αυτές τις θέσεις, θα ακουστεί κάποιο «μπράβο»;
Η κυβέρνηση έχει υποστεί μια φθορά λόγω της πανδημίας και ορισμένων λαθών στη διαχείρισή της. Πιστεύετε ότι θα κοστίσει τόσο σε αυτήν όσο και στη Ν.Δ.;
Ουδείς αλάνθαστος. Δεν γνωρίζω κυβερνήσεις και πολιτικές ηγεσίες πουθενά στον κόσμο που να υπήρξαν αλάνθαστες. Βλέπω χώρες που μέχρι προσφάτως έδειχναν ότι τα πήγαιναν καλά, όπως η Γερμανία ή η Ιρλανδία, να έχουν γονατίσει τις τελευταίες τρεις εβδομάδες απέναντι σε ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν νομίζω ότι ο ελληνικός λαός πιστεύει σε αλάνθαστες κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής, τα έχει πάει πολύ καλά. Εχει συγκρατήσει τα αποτελέσματα μιας πανδημίας η οποία σε πολλές άλλες χώρες έχει αποδειχθεί ασυγκράτητη. Εάν μπορέσουμε να ελέγξουμε μέχρι τέλους την πανδημία, θα κερδίσει η πατρίδα μας, οπότε θα κερδίσει και η κυβέρνηση και η Ν.Δ.
Ορισμένοι θεωρούν ότι ο ανασχηματισμός είναι εκλογικός. Θα έχουμε εθνικές εκλογές μέσα στο 2021;
Θεωρώ ότι είναι πολύ νωρίς να συζητήσουμε για εκλογές. Η εντολή που έχει πάρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ακόμη φρέσκια. Επιπλέον, έχω παρατηρήσει ότι ως Ελληνες έχουμε την εξής συνήθεια: ή θα κάνουμε ανασχηματισμό ή θα πάμε σε εκλογές. Το ενδιάμεσο του κυβερνάν δεν το σκεφτόμαστε.
Με αφορμή την απλή αναλογική, που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές, θα μπορούσε να γίνει συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ;
Το θεωρώ δύσκολο έως απίθανο. Σαφώς υπάρχουν σημεία σύγκλισης σε κάποια θέματα. Ως έχουν, όμως, τα πράγματα τώρα, οι διαφορές είναι αισθητά μεγαλύτερες από τις συγκλίσεις. Σε κάποιους τομείς θα έλεγα αγεφύρωτες. Για να το πω απλά, μου φαίνεται ότι θα ήταν ένας αταίριαστος γάμος. Και στους αταίριαστους γάμους, ξέρετε, την πληρώνουν συνήθως τα παιδιά (... δηλαδή ο λαός).
Μάθαμε ότι έχετε ένα ενδιαφέρον χόμπι. Φτιάχνετε ξύλινα καραβάκια. Πώς προέκυψε; Τι ακριβώς κάνετε;
Προέκυψε από ένα τυχαίο περιστατικό. Βρισκόμασταν με τη σύζυγό μου σε ένα νησί, όταν είδε στη βιτρίνα ενός καταστήματος ένα ξύλινο, χειροποίητο καράβι. Αντίστοιχο δεν είχαμε δει πουθενά αλλού. Της άρεσε πολύ. Δυστυχώς, το μαγαζί ήταν κλειστό και εμείς την επόμενη ημέρα θα φεύγαμε. Της είπα ότι μπορώ να φτιάξω και εγώ τέτοια καράβια. Το αποδέχθηκε, αλλά μάλλον δεν πίστευε ότι θα τα κατάφερνα... Ετοίμασα σε εκείνη τη φάση πέντε ξύλινα καράβια από ξύλα της θάλασσας ή παλιά, από παντζούρια και ράγες τρένων. Πήρα ό,τι ξύλα, παλιά ή δουλεμένα, έβρισκα. Της τα έκανα έκπληξη. Εκτοτε έμεινε το χούι...
Εχετε τρία παιδιά και το μικρότερο ξεκίνησε σχολείο τη Δευτέρα. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις του;
Αυτός είναι ο Αναστάσης. Αρχικά θεώρησε ότι ήταν μεγάλη αδικία, διότι τα αδέλφια του, η Φωτεινή και ο Μάνθος, που είναι στο Λύκειο, μένουν σπίτι και ξυπνάνε αργότερα από εκείνον. Εκείνος ξυπνάει τώρα λίγο πριν από τις 7 το πρωί. Οταν, όμως, επέστρεψε από το σχολείο, ήταν πολύ χαρούμενος, γιατί είδε τους φίλους του, τη δασκάλα του, όλους τους ανθρώπους του σχολείου που του είχαν λείψει. Ποιος δεν θέλει την επιστροφή στην καθημερινότητα, όσο βαριά καμιά φορά και αν είναι;
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σας;
Πολλές οι δύσκολες, αλλά και χαρούμενες, στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου. Εάν θα ξεχώριζα μία δύσκολη στιγμή, αυτή ήταν το περιστατικό που είχα στο Πάντειο με την επίθεση που μου έγινε. Μου ήταν αδιανόητο στην Ελλάδα του σήμερα να φοβάται κανείς να πει απλά σε κάποιους: «Παιδιά, μη λερώνετε τον φρεσκοβαμμένο τοίχο». Μου ήταν αδιανόητο ότι πήγα στο νοσοκομείο με ανοιγμένο το κεφάλι, γιατί είπα το προφανές. Μου ήταν αδιανόητο ότι αυτοί που το έκαναν, αντί να υπερασπιστούν την όποια ιδεολογία τους, προφασίστηκαν στο δικαστήριο ο ένας ψυχολογικά προβλήματα και ο άλλος άγνοια. Αυτή, όμως, η πιο δύσκολη στιγμή, όταν δεχόμουν απειλές για τη ζωή μου, δημιούργησε ταυτόχρονα και μία από τις όμορφες στιγμές που έχω ζήσει. Οι φοιτητές μου με στήριξαν αγνοώντας κάθε κίνδυνο. Συνέρρεαν στο αμφιθέατρο περισσότεροι από κάθε άλλη φορά. Με συνόδευαν μέσα και έξω από την αίθουσα, για να είμαι ασφαλής, χωρίς να τους το ζητήσει κανένας. Και όταν μπήκαν «μπαχαλάκηδες» στην τάξη για να διαλύσουν το μάθημα, οι φοιτητές τούς υποχρέωσαν να φύγουν άπραγοι. Είχα πει τότε ότι αυτά τα παιδιά με έκαναν υπερήφανο! Μέσα στη φαιά πραγματικότητα που μας περιβάλλει, μου έδειξαν ότι υπάρχει ελπίδα, ότι η ελπίδα είναι αυτά τα παιδιά, ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, ότι είναι το μέλλον για το οποίο αξίζει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία;
«Σινεμά ο Παράδεισος». Είναι μια ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε, που κυκλοφόρησε το 1988. Μια αριστουργηματική ταινία, που με συγκινεί όσες φορές και αν τη δω. Με συγκινεί η μικρή πόλη στην οποία έχει εκτυλιχθεί, η φιλία και η επαφή με τους ανθρώπους, ο πρώτος έρωτας του μικρού πρωταγωνιστή, η αγάπη του για τον κινηματογράφο. Στην εποχή που αναπαριστά η ταινία, ο κινηματογράφος ήταν κάτι νέο, που σαγήνευε τους ανθρώπους. Σήμερα, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, πολλά πράγματα είναι πλέον δεδομένα. Αναζητούμε άλλου τύπου συγκινήσεις. Ξέρετε, καμιά φορά κάνω συγκρίσεις βλέποντας τα παιδιά μου. Τον κινηματογράφο η νέα γενιά τον έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό με τα βιντεοπαιχνίδια. Η μεγάλη οθόνη ξαφνικά μίκρυνε...
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Μου αρέσουν πολλά, πάρα πολλά τραγούδια, από διαφορετικά είδη μουσικής. Προτιμώ, όμως, την ελληνική μουσική. Παλιά, αγαπημένα τραγούδια το «Να μ’ αγαπάς» του Παύλου Σιδηρόπουλου, το «Καπηλειό» των Χαΐνηδων, «Από το πάρκο στη Μυροβόλο» των Χειμερινών Κολυμβητών, αλλά και το «Ολο μ’ αφήνεις να σε αφήσω» του Πλιάτσικα. Μου αρέσουν και παραδοσιακά, όπως το «Μέρα μέρωσε» σε εκτέλεση της Σαββίνας Γιαννάτου.
Εχετε κάποιο μότο στη ζωή σας;
Κάθε εμπόδιο για καλό...
Μικρός τι θέλατε να γίνετε;
Πολύ μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Να ταξιδέψω σε άλλους πλανήτες. Ηταν και η περίοδος που γίνονταν οι αποστολές της ΝASA στο φεγγάρι και επηρέαζαν τα μικρά παιδιά. Στη συνέχεια, κατάλαβα ότι ο πλανήτης Γη προσφέρει από μόνος του πλείστες εμπειρίες. Νομίζω ότι το κοντινότερο που βρήκα στη συνέχεια στον αστροναύτη ήταν δικηγόρος. Εντάξει, αστειεύομαι! Hθελα να γίνω δικηγόρος από το Δημοτικό, αν και κανένας από τους δικούς μου δεν είχε σχέση με τη Νομική. Βρήκα μια έκθεση που είχα γράψει στη Γ’ Δημοτικού όπου έλεγα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος... Μου άρεσε η ενασχόληση με το δίκαιο, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, η υπεράσπιση ανθρώπων στο δικαστήριο και η ποικιλία πολλές φορές των υποθέσεων. Τον θεωρούσα και τον θεωρώ έναν χώρο γεμάτο προκλήσεις.
Με τη σύζυγό σας πώς γνωριστήκατε; Πώς έγινε η πρόταση γάμου;
Η γνωριμία με τη σύζυγό μου δεν είχε τίποτα το συμβατικό. Γνωριστήκαμε σε ένα επιστημονικό συνέδριο για τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Αθήνα, το 2000. Εκείνη τότε έμενε και εργαζόταν μόνιμα στη Βρετανία. Ταξίδεψε για λίγες ημέρες μόνο στην Ελλάδα για το συνέδριο. Την είδα στην ομιλία της και σκηνοθέτησα να καθίσουμε λίγο αργότερα στο ίδιο τραπέζι, να φάμε (παρακάλεσα τη διπλανή της, που ήταν φίλη μου, να καθίσει αλλού). Ηταν έρωτας με την πρώτη ματιά, τουλάχιστον από την πλευρά μου... Εκείνη θα έφευγε την επόμενη ημέρα για το εξωτερικό. Ταξίδεψα αρκετές φορές στη Βρετανία εκείνη την περίοδο. Μερικές φορές γίνομαι απίστευτα πεισματάρης. Τελικά, έναν χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο παντρευτήκαμε. Επειτα από 19 χρόνια γάμου, σας διαβεβαιώνω ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της όπως την πρώτη ημέρα που την είδα.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ»
*Φωτογραφίες:PAPADAKISPRESS
