Aυτό το καλοκαίρι ήταν το πιο συναρπαστικό για τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο και σίγουρα δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Ο γνωστός δημοσιογράφος εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, παντρεύτηκε στη Νάξο την εκλεκτή της καρδιάς του, Ελένη Καρβελά, και κάνει όνειρα για το μέλλον. Τoν συναντήσαμε στο κέντρο της Αθήνας και σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μας αποκάλυψε πώς βλέπει πλέον τη σχέση του με τη δημοσιογραφία, πότε έχασε τα μαλλιά του αλλά και αν είναι έτοιμος να γίνει πατέρας.

Πότε, τελικά, έκλεισε η υποψηφιότητά σας;

Υπήρχε ένα σχετικό θρίλερ. Ούτε τρεις μήνες από τις εκλογές. Το τηλέφωνο χτύπησε μια Παρασκευή πρωί και το ραντεβού κλείστηκε για το ίδιο απόγευμα στο γραφείο του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μού ανακοίνωσε την απόφασή του να είμαι υποψήφιος, μου είπε κάποια πράγματα που κρατώ για μένα, τον ευχαρίστησα και περίμενα τη δημόσια ανακοίνωση, που έγινε 42 μέρες πριν από τις εκλογές. Προηγουμένως, μια απρόσεκτη απάντησή μου σε ένα περίεργο τουίτ και ο φόβος, ίσως, κάποιων στελεχών ότι ενδεχομένως δεν θα διαχειριζόμουν ορθά το βάρος της φανέλας της Ν.Δ. είχαν όντως διαμορφώσει ένα κάποιο κλίμα επιφύλαξης έναντι της υποψηφιότητάς μου. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι απέναντι στον πρόεδρο του κόμματος, στην παράταξη και στις 25.000 Αθηναίες και Αθηναίους που με τίμησαν με τον σταυρό προτίμησής τους, αισθάνομαι τώρα μια επιπλέον βαθιά ηθική υποχρέωση. Ωρα για τον καλύτερό μας εαυτό!

Αν συζητούσατε με τον πρωθυπουργό ή με τον νέο δήμαρχο της Αθήνας, ποιο θα ήταν το ζήτημα που θα θέτατε ως τη βασική προτεραιότητα για την πόλη;

Πρώτη προτεραιότητα είναι η νομιμότητα -προτιμώ αυτήν τη λέξη έναντι του «ασφάλεια»-, η νομοκρατία, η ισονομία: αυτό δηλαδή που ισχύει για εμένα να ισχύει για εσένα, για τον γείτονα, για όποιον μετανάστη διαμένει νόμιμα στη χώρα, για τον νοικοκυραίο, για τον κουκουλοφόρο. Ευτυχώς, ήδη κάναμε σημαντικά βήματα για να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα με τον Ποινικό Κώδικα, ενώ οι ζώνες ανομίας με στοχευμένες και αποτελεσμαστικές δράσεις, πάντα στο πλαίσιο του νόμου και με σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, παύουν να αποτελούν άβατο. Ιδιαίτερα στην Αθήνα, η αποκατάσταση της νομιμότητας, η αποκατάσταση της κανονικής ζωής στην πόλη, είναι η πρώτη προτεραιότητα και προϋπόθεση για κάθε περαιτέρω αισιόδοξη σκέψη. Είναι το σήμα που χρειάζεται να στείλουμε και θα δείξει ότι μπήκαμε σε μια νέα εποχή και ότι τα πράγματα αλλάζουν ουσιαστικά προς το καλύτερο.

Τελικά είστε της λαϊκής Δεξιάς ή φιλελεύθερος;

Ωραία ερώτηση. Το έχω ξαναπεί: Προσωπικά αυτοπροσδιορίζομαι ως συντηρητικός φιλελεύθερος. Από τον συντηρητισμό κρατώ την αγάπη για την πατρίδα και την Ορθοδοξία, τη βαθιά μου πίστη στον διαχρονικό ελληνικό πολιτισμό, την ιδέα ότι υπάρχουν θεμελιώδεις αξίες και ιδανικά που μας συνέχουν ως κοινωνία και μπορούν να χρησιμεύσουν ως γνώμονας για το κοινό καλό. Από τον φιλελευθερισμό κρατώ την πίστη στις ακατάβλητες δημιουργικές δυνάμεις των ανθρώπων όταν απαλλάσσονται από τον βαρύ ζυγό του κράτους, τα πρωτεία της ελευθερίας, την τεράστια σημασία της θωράκισης των ατομικών δικαιωμάτων και των επιλογών ζωής του κάθε ανθρώπου.

Μετανιώσατε ποτέ για την ατάκα που είπατε για τον τότε πρωθυπουργό και η οποία σας στοίχισε μια δουλειά;

Ούτε στιγμή, κυρίως γιατί το όλο συμβάν αποκάλυψε την καθεστωτική νοοτροπία του τότε Μαξίμου, που απέναντι σε μια πολιτική κριτική, μέρος ενός ρεπορτάζ, εξαπέλυσε λυτούς και δεμένους εναντίον μου και εξέδωσε, όπως μου επεσήμανε ένας έμπειρος συνάδελφος, τη μοναδική στην ιστορία του μεταπολιτευτικού πολιτικού ρεπορτάζ ανακοίνωση του Γραφείου του Πρωθυπουργού εναντίον δημοσιογράφου. Ας είναι. Σε κάθε περίπτωση, μετά τον ΣΚΑΪ δεν έμεινα με σταυρωμένα χέρια. Στήσαμε με τη σύζυγό μου το meaculpa.gr, ανέλαβα τη διεύθυνση προγράμματος του ΘΕΜΑ 104,6 και έβαλα το λιθαράκι μου στην Αγιόπετρα, την οικογενειακή τουριστική επιχείρηση στη Νάξο. Ισως το θέμα, λοιπόν, να μην είναι ότι κάτι μου στοίχισε μια δουλειά, αλλά ότι μια δουλειά, τότε, μου στοίχιζε.

Δημοσιογραφία τέλος για εσάς;

Οι βουλευτές, και ιδιαίτερα οι νεοεκλεγέντες, οφείλουμε να είμαστε απολύτως αφοσιωμένοι στο κοινοβουλευτικό έργο. Να πηγαίνουμε στο Κοινοβούλιο σαν να πηγαίνουμε σχολείο, με όρεξη και φιλομάθεια - όσοι και όσες, τέλος πάντων, δεν θεωρούμε τη φιλομάθεια ρετσινιά, όπως κάνουν, λ.χ., οι επαγγελματίες καταληψίες... Από κει και πέρα, το meaculpa.gr είναι παιδί μου και θα συνεχίσει, με το καλό, την πορεία του, ενώ η εν όλω δημοσιογραφική μου δραστηριότητα -διότι αγαπώ πολύ τη δουλειά μου- μπορεί να εξακολουθήσει μόνο με πολύ προσεκτικά βήματα.

Τι θα πρέπει να κάνει η Ν.Δ. για να είναι πρώτο κόμμα και στις επόμενες εθνικές εκλογές, δεδομένου ότι ακόμη μιλάμε ουσιαστικά για μνημονιακό χρόνο;

Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από το να τιμήσει τις πολύ συγκεκριμένες, πολύ μετρημένες δεσμεύσεις που αναλάβαμε προεκλογικά: περισσότερες πραγματικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ουσιαστική ελάφρυνση από τα ασήκωτα βάρη της φορολογίας και των εισφορών, νομοκρατία παντού, πάντα και για όλους, επιδίωξη της αποτελεσματικότητας και της αριστείας σε κάθε πεδίο της κρατικής λειτουργίας και της δημόσιας δράσης. Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες απαίτησαν με την ψήφο τους μια ριζική αλλαγή προς το καλύτερο. Και είμαι βέβαιος ότι την επίτευξη αυτού του στόχου θα την επιβραβεύσουν και στις επόμενες εκλογές.

Αυτό το καλοκαίρι ήταν διαφορετικό για εσάς. Γίνατε βουλευτής, παντρευτήκατε... Είναι στα σχέδιά σας ένα παιδάκι;

Αν είναι στα σχέδια και του Μεγάλου εκεί ψηλά, ναι.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σας μέχρι σήμερα;

Το καλοκαίρι του 2015. Αυτός ο κανιβαλιστικός εμφύλιος, το άνθρωπος ανθρώπω λύκος και το γαία πυρί μιχθήτω συνέπεσε και με μια δύσκολη προσωπική ώρα για μένα. Ηταν μια οδυνηρή περίοδος, ακόμα κι αν έγινε η αφορμή για πολλούς ανθρώπους της γενιάς μου για τον ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα που ακολούθησε και έφερε τη μεγάλη νίκη των πρόσφατων εκλογών. Από την άλλη, βέβαια, έχοντας επίγνωση του τι συμβαίνει τριγύρω μας, πιστεύω ότι δεν δικαιούμαι να μιλώ για πραγματικά δύσκολα στη ζωή μου - για κακές ώρες ναι, για ζόρια ναι, αλλά για σοβαρές δυσκολίες όχι. Και γι’ αυτό αφενός είμαι βαθιά ευγνώμων, αφετέρου αισθάνομαι το ηθικό χρέος να συμβάλλω με τη δράση και το έργο μου ώστε να γίνει έστω και λίγο ευκολότερη η ζωή των συμπολιτών μας, εκείνων που περνάνε τις πραγματικές δυσκολίες.

Πότε αρχίσατε να χάνετε τα μαλλιά σας; Επηρέασε αυτό την ψυχολογία σας;

Νωρίς. Πριν τα είκοσι πέντε. Στην αρχή είναι κομματάκι αποκαρδιωτικό. Στον Στρατό, όμως, τα πήρα για πρώτη φορά με την ψιλή και έκτοτε ξένοιασα. Δεν ασχολούμαι πια με τρίχες κυριολεκτικά. Μόνο μεταφορικά - και αυτό ενίοτε.

Σας πάτησε το πόδι η νύφη στο «Ησαΐα χόρευε»;

Οχι.

Μαγειρεύετε; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σας;

Ναι. Μάλιστα, εσχάτως έχω αναπτύξει μια μέθοδο για να φτιάχνω ζυμαρικά σε βαθύ σκεύος, ξεκινώντας από τα υλικά της σάλτσας -ό,τι μπορείς να φανταστείς ανά περίπτωση- και προσθέτοντας στο τέλος την πάστα, που μαγειρεύεται στη ρεντουξιόν (τι μαθαίνει κανείς βλέποντας Master Chef…) της όλης παρασκευής, αφού προστεθεί, βέβαια, κατά διαστήματα, όσο νερό χρειάζεται. Πάνε πολύ οι βίδες στο πιάτο αυτό. Και δένει ωραία με ένα καλό τυρί, οπότε η κρέμα γάλακτος είναι περιττή. Μου αρέσει επίσης να ψήνω. Και πιο πολύ από όλα η... σπεσιαλιτέ μου είναι να τρώω τα πεντανόστιμα φαγητά της Ελένης.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 31/8/2019