Tα 501 ευρώ είναι ήδη το κατώτατο ποσό από το οποίο το Δημόσιο μπορεί, πλέον, να κάνει ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για ληξιπρόθεσμες οφειλές! Mε πάνω από 4 εκατομμύρια συμπολίτες μας να έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, αντιλαμβάνεστε ότι δημιουργείται πλέον μια εφιαλτική κατάσταση. Και 500 ευρώ στο Δημόσιο δεν χρωστάει κάποιος μεγαλοκαρχαρίας, όπως ο διαχρονικός μεγαλοαπατεών επιχειρηματίας/τραπεζίτης Λαυρέντης Λαυρεντιάδης (τον οποίο έγλειφαν ισχυρά ΜΜΕ και φαταούλες δημοσιογράφοι τα χρόνια της φούσκας), που τώρα έχει προσκολληθεί σαν τις βδέλλες στα πολιτικά αφεντικά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά φουκαράδες οι περισσότεροι, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Θύματα της κρίσης! Ανθρωποι οι οποίοι έως πριν από λίγα χρόνια ίσως δεν θα ήξεραν τι σημαίνει να έχεις χρέη προς το Δημόσιο. Και δεν μιλάμε για πολίτες που πήραν δάνεια από τράπεζες και τα κακοδιαχειρίστηκαν, αλλά για συνηθισμένους ανθρώπους, που θα αδυνατούν να καταβάλουν κάποια δόση φόρου εισοδήματος ή κάποιον ΕΝΦΙΑ. Και από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκονται με την ακίνητη περιουσία τους να εκπλειστηριάζεται και μάλιστα ηλεκτρονικά! Κάτι που δείχνει το πιο αποκρουστικό πρόσωπο της εξουσίας! Τον απόλυτο κυνισμό. Αφού απέτυχαν να εισπράξουν, όπως το πολυδιαφήμιζαν, από τις περιώνυμες «λίστες» Λαγκάρντ, Μπόργιανς (η λεγόμενη λίστα Μπόργιανς εστάλη στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2015 από τον τότε υπουργό Οικονομικών Νόρμπερτ-Βάλτερ Μπόργιανς του γερμανικού κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας) κ.λπ., με τη φορολογική τους πολιτική έκλεισαν χιλιάδες επιχειρήσεις.

Αυτό είναι το αριστερό τους ήθος! Αλλά και η αστική τάξη, που καλλιέργησε τον μύθο του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, έχει τις ευθύνες της. Λαυρέντης Λαυρεντιάδης: ο μέγας χορηγός, ο φιλότεχνος και big κολεξιονέρ businessman, με δεκάδες συνεντεύξεις, δεν ήταν τίποτα άλλο από μια μεγάλη φούσκα. Με... το μπλοκ των τραπεζικών επιταγών του και μετά με την τράπεζά του, την Proton Bank, εκμαύλισε τους πάντες και συνεχίζει. Τραγικές καταστάσεις στις πλάτες μιας πτωχευμένης Ελλάδας...

Το μέλλον γκριζάρει περαιτέρω για τη χώρα μας καθώς η παγκόσμια και ευρωπαϊκή ανάκαμψη από τη βαθιά κρίση του 2008 στηρίχτηκε κυρίως σε δύο παράγοντες. Ο πρώτος ήταν η άφθονη, φθηνή ρευστότητα που έδωσαν οι κεντρικές τράπεζες. Το συνολικό ενεργητικό των 4 κεντρικών τραπεζών (ΗΠΑ, ευρωζώνης, Αγγλίας, Ιαπωνίας), από 3 τρισ. δολάρια που ήταν το 2008, ανήλθε στα 14 τρισ. πέρυσι – το 75% πήγε στις αγορές μετοχών και ομολόγων, πλούτισε τους πλούσιους. Μένει να φανούν το μέγεθος και η ταχύτητα της αλλαγής, που εξελίσσεται πάνω στο εκρηκτικό υπέδαφος ενός ιστορικά πρωτοφανούς παγκόσμιου χρέους, που πέρυσι έφθασε τα 226 τρισ. δολάρια. Η κρίση του 2008, που οδήγησε στη μεγαλύτερη παγκόσμια ύφεση μετά την κρίση του 1929, ήταν προϊόν των όλο και πιο εμφανών αδυναμιών του καπιταλιστικού συστήματος: υπερβολική απελευθέρωση, έκρηξη των ανισοτήτων, υπερχρέωση των πιο φτωχών. Ο δεύτερος κίνδυνος είναι το ρήγμα Βορρά-Νότου, που έχει οξυνθεί στο εσωτερικό της ευρωζώνης.

Στη Γερμανία εξακολουθούν να πιστεύουν ότι βοήθησαν τους Ελληνες επειδή μας δάνεισαν με επιτόκιο μικρότερο από εκείνο με το οποίο θα δανειζόμασταν στις αγορές, αλλά μεγαλύτερο από εκείνο με το οποίο δανείζονται οι ίδιοι από τις ίδιες αγορές. Ο τρίτος κίνδυνος είναι το ρήγμα ΑνατολήςΔύσης. Στο Παρίσι, στο Βερολίνο ή στις Βρυξέλλες, δεν καταλαβαίνουν την αχαριστία των χωρών που επωφελήθηκαν από μαζικές μεταφορές κεφαλαίων. Στη Βαρσοβία ή στην Πράγα, όμως, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Θεωρούν ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις που έρχονται από τη Δύση πληρώθηκαν ακριβά και ότι τα κέρδη που αποκομίζουν οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων είναι πολύ μεγαλύτερα από τα ποσά που ρέουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Οπως και με την Ελλάδα, οι κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις που επηρεάζουν και την πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν την τάση να θεωρούν φυσιολογικές τις ανισότητες!