TΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τώρα ξέρουν; Προφανώς ΟΧΙ. Σαρκαστικό παράδοξο, πάντως: Το πόσο ξεπεσµένα πιάνονται κορόιδο οι Eλληνες γενικώς... Ο Σλοβάκος υπουργός Οικονοµικών, Πέτερ Κάζιµιρ, της πρώην πεινασµένης κοµµουνιστικής χώρας, δήλωσε: «Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα φύγει σήµερα (προχθές) από το Λουξεµβούργο µε µία βαλίτσα γεµάτη λεφτά για τη δόση». Εντάξει... αφού µε τη δόση αυτή η Ελλάδα θα πληρώσει σε ΕΚΤ, ιδιώτες και ∆ΝΤ 5,98 δισ. ευρώ για την αποπληρωµή των οµολόγων που λήγουν στις 17 Ιουλίου. Αυτά...

ΕΧΩ ΠΛΕΟΝ συνηθίσει να διασύρεται η χώρα διεθνώς, να γίνεται πρωτοσέλιδο στις «έγκυρες» ξένες φυλλάδες, να ασχολούνται µαζί µας οι διεθνείς νοµπελίστες, να απολαµβάνω τους υπαινιγµούς του Τσίπρα περί ρήξης αν δεν πάρουµε σαφή λύση για το χρέος... και να παρακολουθούν στα ελληνικά καφενεία τα ΜΜΕ να οδύρονται για το QE και να σφάζονται υπέρ της παραµονής ή µη στο πρόγραµµα (όπως λέγεται το Μνηµόνιο) του διαβόητου ∆ΝΤ και αν είναι βιώσιµο ή όχι το χρέος. Αλλά την απάντηση την έδωσε η Νέα ∆ηµοκρατία: «Το χρέος έχει καταστεί… λιγότερο βιώσιµο τα τελευταία δύο χρόνια». Εξυπνο... ε; Πάντως, δεν µπορείς να αντιµετωπίσεις την ασθένεια µε φαρµακείκελα, δηλαδή µε ψεύτικα και κακά αντίγραφα φαρµάκων, στα οποία κάποιος έχει «κλέψει» τη δραστική ουσία.

ΒΓΑΛΑΜΕ στο σφυρί λιµάνια, σιδηρόδροµους, δρόµους, δίκτυα, υποδοµές, αεροδρόµια, τράπεζες... Ανατριχίλα µε περιλούζει όταν αντικρίζω τα χαµόγελα Σόιµπλε και λοιπών... Πόση εθνική κυριαρχία είµαστε έτοιµοι ακόµη να απολέσουµε; Εκείνο όµως που κυριολεκτικά µε σκοτώνει είναι η νέα µεγαλόφωνη επανάληψη της εξόδου στις αγορές, καθότι αυτοί δεν µασάνε... που ο Τσίπρας και οι συν αυτώ δουλεύουν συστηµατικά για να διασφαλίσουν την εξουσία τους έως το τέλος του 2018 (ή και το 2019). Και αυτό το κάνουν δουλεύοντας (από το «δούλεµα») τους πάντες. Και όσοι τσιµπήσουν.

ΑΛΛΑ στα ελληνικά τηλεοπτικά καφενεία, οι ιδεολογικές και συµφεροντολογικές πεποιθήσεις από το 2010, που εισήλθε η χώρα στην Εποχή των Μνηµονίων, είχαν απαγορεύσει την εκστόµιση της αρρωστηµένης πραγµατικότητας, οδηγώντας σε κυνήγι συνωµοσιακών φαντασµάτων. Υπάρχει αρκετό λίπος στην ελληνική κοινωνία, έλεγαν µε κυνισµό οι επικεφαλής στην «ΕΓΚΥΡΗ», όπου επί 26 ολόκληρα χρόνια εγώ αρθρογραφούσα. Τώρα, που το σλόγκαν του Τσίπρα «Εat the rich» παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας: Κυνηγήστε τους όσο θέλετε. Αυτοί, όµως, θα αλληλοσυγχαίρονται για την κάθε «ανακάλυψη/αποκάλυψη» της κάθε καινούργιας ή παλαιάς φαντασίωσης... Τελικώς, µόνον οι φαντασιώσεις θα παραµείνουν και θα υπερίπτανται επάνω από τα άδεια κουφάρια της οικονοµίας µας και οι διεφθαρµένοι θα είναι οι νεκροθάφτες και τελικοί επιζώντες της ελληνικής κοινωνίας...

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Τσίπρα, έπειτα από µια φλογερή προεκλογικά αρχή περί διαγραφής του χρέους, όταν πήρε την εξουσία, φρόντισε να υιοθετήσει τη γραµµή που επιβάλλουν οι καλοί τρόποι της υποταγής στους δανειστές: κλέβοντας την ατζέντα από τις προηγούµενες µνηµονιακές κυβερνήσεις. Αλλά τα βασικά δεδοµένα περιγράφονται καλά, ξανά, στην έκθεση του Αρθρου 4, που έχει δηµοσιεύσει το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο. Οπως αναφέρει η έκθεση, «ακόµα και µε την υιοθέτηση φιλόδοξων µεταρρυθµίσεων, η Ελλάδα δεν µπορεί να λύσει το πρόβληµα χρέους που αντιµετωπίζει µε την οικονοµική µεγέθυνση (δηλαδή, ανάπτυξη). Η Ελλάδα χρειάζεται σηµαντική ελάφρυνση χρέους, τελεία και παύλα. Τα στοιχεία είναι γλαφυρά και τροµακτικά. Το εξωτερικό χρέος της χώρας ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε από 188,2% το 2011 σε 245,7% το 2016. Το πρόβληµα της υπερχρέωσης συνοδεύεται εξαρχής από µια σχεδόν µόνιµη τραπεζική κρίση και πιστωτική ασφυξία. Σε αυτά προστέθηκε µια σοκαριστική κρίση ρευστότητας τον Ιούλιο του 2015, όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πάγωσε την παροχή έκτακτης ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες.

Η ΑΝΑΓΚΗ για βαθιά ελάφρυνση χρέους έχει αναγνωριστεί σχεδόν από όλους, αλλά εξακολουθεί να µη γίνεται πράξη. Το «κούρεµα» που επιβλήθηκε στους πιστωτές του ιδιωτικού τοµέα το 2012 απείχε πολύ από το µέγεθος που χρειάζεται η Ελλάδα για να επανέλθει σε κατάσταση φερεγγυότητας. Οι υποχρεώσεις της Ελλάδας προς τους επίσηµους πιστωτές παραµένουν εφιαλτικά στο ακέραιο. Αυτό δεν συµβαίνει απλώς επειδή ορισµένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κρύβονται πίσω από τον Σόιµπλε, αλλά επειδή τρέφουν την, όχι και τόσο κρυφή, ελπίδα ότι κάποια στιγµή η χώρα θα επιλέξει να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Η πραγµατική πολιτική και ηθική ευθύνη για την παράταση της κρίσης ανήκει συντριπτικά στους πιστωτές, όχι στον καταχρεωµένο και καταρρακωµένο οφειλέτη, ούτε στους ανίκανους και οικονοµικά αναλφάβητους πολιτικούς. Αυτό διδάσκει η παγκόσµια Ιστορία των χρηµατοοικονοµικών και της πολιτικής οικονοµίας.

ΕΙΝΑΙ επιτέλους ώρα να τερµατιστεί ο πόνος της Ελλάδας, µε πρωτοβουλία των πιστωτών; ΝΑΙ... αλλά δεν πρόκειται να γίνει. Οπως κυνικά οι φίλοι µου ξένοι τραπεζίτες παροµοιάζουν την Ελλάδα µε τη µεξικάνικη κούκλα Πινιάτα, που τα παιδιά χτυπούν µε ξύλα, ώσπου να σπάσει και να αρπάξουν τις καραµέλες που είχε µέσα της. ∆ηλαδή στη θέση της Πινιάτα βρίσκεται η Ελλάδα και στη θέση των παιδιών τα γερµανικά και λοιπά... συµφέροντα, µαζί µε τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια που την κοπανάνε. Η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισµένη σε ναρκοπέδιο χρέους και αναζητεί εναγωνίως µια νέα πορεία. Αν και µέλος της ΕΟΚ από το 1981, είχε παραµείνει µε τις µεταπολεµικές οικονοµικές, κοινωνικές και πολιτικές δοµές. ∆υστυχώς, στον αγώνα αυτόν εισήλθε µε παρωχηµένους και ως επί το πλείστον απαξιωµένους πολιτικούς. Τέλος παιχνιδιού.