Καλείται το πολίτευμά μας δημοκρατία λόγω του ότι η κυβέρνησις του κράτους ευρίσκεται όχι εις χείρας των λίγων, αλλά των πολλών». Από τον «Επιτάφιο» ο ύμνος στη Δημοκρατία. Η πρώτη νίκη. Σήμερα έρχεται μια ιστορική απόφαση από την πλευρά της Δικαιοσύνης για καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως «εγκληματικής οργάνωσης», που επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία όταν καταδικάζονται όσοι ταυτίζουν τον πατριωτισμό με τον φασισμό. Και όταν η απόφαση βρίσκεται σε αρμονία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα: δικαίωση του Παύλου Φύσσα, νίκη του δημοκρατικού πατριωτισμού και καταδίκη των φυσικών αυτουργών (Ρουπακιάς κ.ά.), κυρίως, όμως, καταδίκη των ηθικών αυτουργών Μιχαλολιά κου, Κασιδιάρη, Λαγού, Παππά, Παναγιώταρου και Γερμενή. Η ναζιστική οργάνωση καταδικάστηκε πρώτα από τον ελληνικό λαό στις προηγούμενες εθνικές εκλογές με την εκδίωξή της από τη Βουλή και επιτέλους τιμωρήθηκε και από την ελληνική Δικαιοσύνη.

Η επόμενη μέρα μάς βρίσκει με τη Χρυσή Αυγή εξουδετερωμένη πολιτικά και τα ηγετικά της στελέχη αναγκασμένα να μείνουν στη φυλακή για αρκετά χρόνια και εκτός πολιτικής. Για τον δημοκρατικό πατριωτικό χώρο, που τα τελευταία τριάντα χρόνια διεξάγει έναν διμέτωπο αγώνα, τόσο κατά των ναζιστών της Χρυσής Αυγής όσο και κατά του εθνομηδενισμού της Αριστεράς, πρόκειται για ιστορική εξέλιξη. Προφανώς και οφείλει η χώρα την ύψιστη ευγνωμοσύνη στον Παύλο Φύσσα, που με τη θυσία του δρομολόγησε τις διαδικασίες που κατέληξαν στην καταστροφή του ναζιστικού μορφώματος, και κατεξοχήν στη μητέρα του, Μάγδα Φύσσα. Επίσης, στη ρωμαλέα κίνηση του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να προστατεύσει τη Δημοκρατία κυνηγώντας ανελέητα τα νεοναζιστικά σταγονίδια με το DNA της Χρυσής Αυγής. Και δικαίωση σε αυτό που έλεγε «ο πρωθυπουργικός του σύμβουλος», ο φίλος μου Χρύσανθος Λαζαρίδης, πως κυρίαρχος σκοπός είναι ο πόλεμος κατά του ενδοτισμού και όσων ενοχοποιούν τον πατριωτισμό. Και εδώ χρειάζεται ένα mea - culpa και από τον Μπάμπη του ΣΚΑΪ και τους λοιπούς... μόνο επειδή κατάφεραν με τον Κυριάκο να εκλεγούν στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ρωμαλέα η κίνηση του τότε πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, να προστατεύσει τη Δημοκρατία κυνηγώντας ανελέητα τα νεοναζιστικά σταγονίδια με το DNA της Χρυσής Αυγής

Ωστόσο, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε πώς γιγαντώθηκε η περιθωριακή γκρούπα των ναζιστών. Το 2012 όλα τα συστημικά «παπαγαλάκια» πάλευαν να ταυτίσουν τον πατριωτισμό, το κυρίαρχο στοιχείο του αντιμνημονιακού αγώνα του 20102011, με το εντελώς άσχετο με το αντιμνημονιακό κίνημα ναζιστικό γκρουπούσκουλο. Έτσι καλλιεργήθηκε ένα νέο δίλημμα, πλαστό και εξαιρετικά επικίνδυνο: Από το «Μνημόνιο ή δραχμή» στο «Μνημόνιο ή φασισμός». Η Χρυσή Αυγή ήταν μια τερατογένεση των Μνημονίων. Τα Μνημόνια έφεραν εθνική καταστροφή στην οικονομία, με τεράστια ανεργία και πτώση των μισθών, τσακίζοντας την εργατική τάξη. Συνέτριψαν τα μικρομεσαία στρώματα με φόρους, κατάρρευση των επιχειρήσεων και απαξίωση της ακίνητης περιουσίας. Η αίσθηση διάλυσης έγινε διάχυτη στην Παιδεία και την Υγεία. Άρχισαν να σπάνε οι συνδετικοί ιστοί της κοινωνίας, να μεγαλώνει ο φόβος για το έγκλημα και την ανομία.

Τα Μνημόνια, επίσης, γέννησαν έντονο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης και εξευτελισμού. Η Ελλάδα φάνηκε να ζητιανεύει, να υπακούει πειθήνια σε έξωθεν εντολές, να τρέμει την άφιξη άχρωμων γραφειοκρατών που δίνουν εντολές. Οι Έλληνες αισθάνθηκαν βαρύ το πλήγμα από την απώλεια εθνικής αξιοπρέπειας και τον συνεχή διασυρμό τους στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.

Η Χρυσή Αυγή γρήγορα κατάλαβε την απόγνωση και τον θυμό των εργατικών και μεσαίων στρωμάτων, την ανασφάλεια από τη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών και μίλησε σκληρά κατά των Μνημονίων. Ταυτόχρονα, πρόβαλλε τον εαυτό της ως το κόμμα με τα καθαρά χέρια, που νοιάζεται για την καθημερινή ζωή του Έλληνα. Εκμεταλλεύτηκε το αίσθημα εθνικής ταπείνωσης μιλώντας στον λαϊκό κόσμο για τη σημαία, τις εθνικές παραδόσεις, την Ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι η Χρυσή Αυγή ήταν ένας κλασικός φασισμός, που κρύφτηκε προσεκτικά. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έδειξε ότι είχε φτάσει η ώρα να χυθεί αίμα Ελλήνων και όχι μόνο μεταναστών. Τέλος.